دو تیم استقلال و پرسپولیس در حالی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا فصل ۲۰۱۸ صعود کردند که استقلال توانست با حساب ۲-۰ الریان را در تهران شکست دهد و تا با احتمال زیادی به عنوان تیم اول صعودش را قطعی کند و پرسپولیس نیز با کسب یک تساوی در ازبکستان، صعودش را قطعی کرد اما اول یا دوم شدن این تیم منوط به بازی این تیم مقابل السد قطر است و در هفته آخر مرحله گروهی مشخص خواهد شد.
نکته ای که قبل از بازی نیز مشخص بود و برنامه ریزی خاصی برای آن صورت نگرفته بود؛ همزمانی بخشهایی از بازی استقلال و پرسپولیس با حریفان خود بود . به طوری که با کارگردانی ضعیفی که امروز در پوشش این دو بازی دیدیم، این سوال پیش می اید که چه کسی با چه سطحی از تخصص، مسئول کارگردانی اینطور برنامه های تلویزیونی است؟
نارضایتی هواداران سرخابی از پوشش بازیها
با توجه به اینکه در هر دو دیدار، دو تیم با پیراهن های آبی و قرمز رو به روی هم صف آرایی کرده بودند و اعلام شده بود بازی پرسپولیس از شبکه ورزش پخش خواهد شد، اما بینندگان شبکه سوم سیما که بازی استقلال و الریان را می دیدند عمدتاً از کیفیت پخش این بازی در دقایق زیادی از بازی ناراضی بودند به طوری که مرتباً تصویر دو بازی به طور همزمان و کوچک بر روی صفحه تلویزیون نمایش داده میشد که با وجود کوچک بودن تصویر و تشابه رنگ تیم ها(در هر دو بازی دو تیم آبی و قرمز با هم بازی داشتند) اصولاً نه طرفداران پرسپولیس و نه هواداران استقلال از این سبک پخش تلویزیوینی راضی نبودند.
با وجود پخش بازی پرسپولیس و نسف قرشی از شبکه ۳، این سوال از مسئولین سیما پیش می اید که علت این حرکت غیرحرفه ای که موجبات ناراضایتی هر دو هواداران استقلال و پرسپولیس را به وجود آورد چه بود؟
اوج کج سلیقگی یا بهتر است بگوییم رنگی عمل کردن کارگردان تلویزیونی جایی بود که حرکت زیبای تماشاگران استقلال در ابداع نوع جدیدی از تشویق با گوشی های همراه خود هرگز از قاب تلویزیون پخش نشد و بینندگانی که از پای تلویزیون بازی را تماشا می کردند از اتفاقات زیبای سکوهای ورزشگاه آزادی با خبر نشد
باز هم فاجعه سیانکی اینبار در ابعادی دیگر!
از طرف دیگر، هواداران استقلال علاوه بر تحمل شرایط نامناسب پخش، می بایست باز هم استاد سیانکی را که به طور واضحی در حال تماشا کردن بازی تیم محبوبش و نسف قرشی بود و کلاً اتفاقات بازی استقلال و الریان را رها کرده بود و آن بازی را برای هواداران استقلال گزارش میکرد، تحمل میکردند! اوج گزارش استاد سیانکی در دقیقه ۸۸ رخ داد و وقتی جریان بازی دو تیم استقلال و الریان و پرسپولیس و نسف قرشی را اشتباه گرفت و در بازی استقلال، به هواداران پرسپولیس بابت صعودشان به دور بعد تبریک گفت!
گزارش سیانکی در بازی رفت استقلال و العین نیز انقدر ضعیف بود که حرف و حدیث های زیادی به وجود آورد و موجب واکنش اهالی رسانه به این گزارش ضعیف شد.
اینکه یک گزارشگر به خود اجازه می دهد در مورد خصوصیات فیزیکی یکی از مربیان استقلال اظهار نظر کند مثل این است که یک گزارشگر در انگلیس در مورد یورگن کلوپ بگوید، او به قدری چشمانش ضعیف است که مجبور است از عینک ته استکانی استفاده کند! مواردی که اصلا در حیطه گزارشگران فوتبالی نه به لحظا فنی و نه به لحاظ اخلاقی نیست.
از طرف دیگر، هواداران پرسپولیس نیز از گزارش جواد خیابانی در بازی مقابل نسف قرشی رضایت نداشتند خواستار استفاده از گزارشگران با کیفیت تر در بازیهای تیمشان هستند.
کی مشکل گزارشگران حل می شود؟
آیا وقت آن نرسیده تا یکبار برای همیشه معضل گزارشگران در تلویزیون حل شود؟ به عنوان مثال وقتی هواداران تیمی مثل استقلال از گزارش بازی استقلال و نفت تهران به گزارشگری آقای بالاپور رضایت داشتند، چرا نباید به خواست هواداران یک تیم احترام گذاشته شود؟
به عنوان مثال، هواداران پرسپولیس از گزارشهای محمدرضا احمدی لذت می برند؛ چه اشکالی دارد او بازیهای پرسپولیس را گزارش کند؟
در کدام شبکه تلویزیونی خارجی این تعداد گزارشگر فوتبال وجود دارد که برای رعایت مساوات برای گزارش بازیها می بایست به صورت دوره ای به همه گزارش برسد؟
