طرفداری- تابستان 2004 تیری آنری در اوج درخشش خود به سر می برد؛ جوانی بلند قد و ترکه ای، با لب های برآمده و درشت که در تمامی لحظات بازی با بدنی خیس از عرق، با تمام وجود برای آرسنال به میدان و می رفت و با دوندگی توامان نقشی غیرقابل انگار در ترکیب تیم آن فصل آرسن ونگر داشت.
فصلی که با شکست ناپذیری آرسنالی ها همراه بود؛ 38 بازی، 26 برد، 12 تساوی، 73 گل زده و 26 گل خورده؛ 90 امتیاز با تفاضل گل 47؛ فصلی خارق العاده برای آرسن ونگر و ستاره فرانسوی تیمش، تیری آنری، بازیکنی که در آن فصل به یادماندنی الماس خوش تراش و درخشان تیم قدرتمند شهر لندن بود و درخشش او تا مدت ها در ذهن ها ماندگار شد.
آنری در فصل 2004-2003 در کنار بزرگانی همچون رابرت پیرس، دنیس برکمپ و پاتریک ویرا بازی کرد، اما تمامی این ستاره ها، بازیگران مکمل داستان قهرمانی توپچی ها، در کنار سوپراستار قصه، یعنی تیری آنری بودند؛ اتفاقی که باعث شد آرسنال در پایان فصل و به فاصله 4 هفته مانده به پایان، قهرمانی خود را خیلی مقتدرانه جشن بگیرد.
در فصل 2004-2003 آنری در تمامی رقابت های باشگاهی و ملی خود موفق شد 44 بار برای آرسنال و تیم ملی فرانسه گلزنی کند که 30 گل آن، یعنی 41 درصد از 73 گل تیمش در لیگ برتر انگلیس، به وسیله او به ثمر رسید.
سبک بازی آنری در تمام فصل تغییری نکرد، فرار های سریع، شوت هایی با کات درون پا با حرکت در عرض، حضور به موقع در حملات، قدرت سر زنی و دریبلینگ بالا؛ مدافعان حریف به خوبی می دانستند که او چه کاری انجام خواهد داد، اما از کنترل او عاجز بودند.
آنری که پیش از حضور در آرسنال، در باشگاه یوونتوس در پست هایی چون وینگر و حتی در برخی اوقات هافبک میانی و کناری به میدان می رفت، تا حدودی قدرت گلزنی خود را از دست داده بود و با حضور در باشگاه آرسنال به دنبال بازیابی غریزه گلزنی و اعتماد به نفس از دست رفته اش بود؛ در فصل 2004-2003 ونگر، نه تنها اوج شکوفایی او را رقم زد، بلکه از او یک مهاجم بی نقص و البته بی رحم ساخت.
پس از دوران کوتاهش در یوونتوس، در تابستان 1999 به آرسنال آمد تا جای خالی آنلکا را پر کند؛ اما در اوایل فصل، عملکرد او به قدری نا امید کننده بود که خیلی ها او را سزاوار پوشیدن لباس آرسنال نمی دانستند؛ او در این مورد می گوید: " به نظر می رسید فراموش کرده ام چطور به سمت دروازه شوت بزنم؛ نمی دانستم چطور نقش یک مهاجم را ایفا کنم و باید همه چیز را بار دیگر و از ابتدا یاد می گرفتم."
به لطف آرسن ونگر اما این اتفاق خیلی طول نکشید؛ آنری خیلی زود توانست با پشت سر گذاشتن تمرینات اختصاصی خود را به ترکیب اصلی تیم تحمیل کند و تا پایان فصل با به ثمر رساندن 17 گل، نشان دهد که بازیکنی موثر در ترکیب توپچی های لندن است.
در فصل بعد او بار دیگر 17 گل برای تیمش به ثمر رساند؛ آنری در سال 2002 برای تیمش 25 بار و در فصل 2003 نیز، 27 بار گلزنی کرد تا نشان دهد به بازیکنی کامل تبدیل شده است؛ مهاجمی با اندامی متناسب، با قدرت و سرعت بالا، شم گلزنی و خونسردی تمام در زمین مسابقه، او را به ستاره ای بی جانشین تبدیل کرد.
آنری در نخستین دیدار فصل 2004-2003 در دیدار برابر اورتون برای تیمش گلزنی کرد؛ همین اتفاق در دیدار پایانی برابر لسترسیتی نیز رخ داد؛ او در طول فصل بریس های زیادی داشت، در دیدار برابر لیدزیونایتد 4 گل به ثمر رساند و البته در دیدار برابر لیورپول هت تریک کرد تا فصل خارق العاده خود را تکمیل کرده باشد.
تیم ونگر در آن فصل بیش از همیشه به ستاره فرانسوی خود متکی بود و این بازیکن یکی پس از دیگری مدافعان لیگ جزیره را از پیش رو بر می داشت تا آرسنال محکم تر از قبل به سمت جلو پیش برود.
قدرت بالای بدنی او باعث شد تا در طول فصل با مصدومیت خاصی مواجه نشود تا ونگر در جریان فصلی که علاوه بر 30 گل، 15 پاس گل نیز داده بود، بیش از پیش ، تیمش را به او وابسته کند.
تیری آنری در مورد به یادماندنی ترین دیدار هایش با لباس آرسنال می گوید: "دیداری که هر از چند گاهی هنوز به یادش هستم و به تماشایش می نشینم، جدال برابر اینتر در سن سیرو است."
شکست خانگی سه بر صفر در هایبری برابر اینتر، برای جلوگیری از حذف در لیگ قهرمانان اروپا چاره ای جز یک برد پر گل در بازی برگشت، در سن سیرو برای توپچی ها نگذاشته بود.
فوتبال ایتالیا در آن زمان قدرتی چند برابر این روزها داشت؛ در نوامبر 2003، در حالی که همگان کار آرسنال در اروپا را تمام شده می دانستند، با درخشش آنری، در آن دیدار، آرسنالی ها با نتیجه به یادماندنی 5 - 1 اینتر را درهم کوبیدند و به مرحله بعد صعود کردند.
آنری که در آن دیدار عملکردی به یادماندنی داشت و دو گل به ثمر رساند، در مورد آن بازی می گوید: "من هیچگاه بازی هایم را از تلویزیون تماشا نمی کنم؛ اما بازی برابر اینتر برایم حس خاصی داشت و همین باعث شد آن شب تلویزیون را روشن کنم و یک بار دیگر بازی را تماشا کنم!"
درست است که آن سال آرسنال موفق به کسب لیگ قهرمانان نشد، اما این چیزی از درخشش آنری کم نکرد و او موفق شد به تیمش کمک کند تا با 11 امتیاز اختلاف نسبت به تیم چلسی، در صدر جدول لیگ جزیره قرار بگیرد و قهرمانیش را مقتدرانه جشن بگیرد.
وی در پایان فصل موفق شد برای دومین سال پیاپی، عنوان برترین بازیکن لیگ برتر انگلیس را به خود اختصاص دهد.
آنری در فصل های بعدی دوران فوتبالش وارد سراشیبی شد، اما این به معنی عملکرد ضعیف او نبود؛ بلکه او به قدری در سال 2004-2003 استانداردهای فوتبالش را بالا برده بود که دیگر نتوانست با کیفیت سابق خود برابری کند، هر چند عملکرد او پس از سال 2004 نیز، کماکان او را در قامت یک ستاره تمام عیار مطرح می کرد.
