علی خورشیدیخب میشه دونه های تسبیح رو به هزار شکل کنارهم چید و هربار یه شکلی درآورد. معیارِشما وقتی توپ طلا باشه و این حرفا که دیگه هیچی... آیا واقعا توپ طلا نشون دهنده ی اینه که بهترین بازیکن کیه خب درسالی که اینیستا و ژاوی ستونهای قهرمانی جام جهانی بودند مسی بهترین شد که تو جام جهانی حذف شد! مایکل اوون توپ طلایی رو گرفت که نه لمپارد و نه جرارد بهش نرسیدن... بکام به توپ طلا خیلی نزدیک بود درحالیکه اسکولز درسالهای حضور بسیار موثرتر برا بکام بود... اینارو مثال زدم که بگم دوست عزیز تو فوتبال امروز یه بخشی از موفقیت بازیکنارو شهرت و تبلیغات میزنه .. اسکولز چهره قشنگی نداشت، تیپ خوبی نداشت شاید سرو زبون خوبی نداشت و خب اینا همه موثره تو اینکه یه بازیکن چقد دیده بشه!! که اگه مهم نبود تبلیغات رسانه ای ، ژاوی و اینتیسا باید یه توپ طلا میگرفتن... در تیم ملی هم که حضور همزمانِ لمپارد و جرارد همواره مورد انتقاد کارشناسا بود. ضمن اینکه درسال 2004 توجه دارید دوست عزیز که اسکولز 30ساله شده بوده و بسیاری از بازیکنای انگلیسی بخاطر فشار بازیهای داخلی تو این سن و سال خدافظی میکنن( آلن شیرر هم به گمونم در همین سن خداحافظی کرد). نمیدونم اون زمان که ورون اومد یونایتد شما فوتبال میدیدی یانه اما ورون (علیرغم اینکه بازیکن خوبی بود) یه ناکام تو یونایتد بود و خود ورون هم فهمید نمیتونه یونایتد بازی کنه رفت چلسی! پس خواهشا قلبِ واقعیت نکن... همونجور که عرض کردم میتونیم دونه های تسبیح رو به اشکال مختلفی دربیاریم اما این عمل نباید به قیمت مخدوش کردن واقعیت باشه
