سهراب سپهری
سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش ایرانی در سال 1308 در کاشان متولد شد و در 1 اردیبهشت ماه 1359 در تهران درگذشت. شعرهای او به چندین زبان ترجمه شده و از بهترین شاعران معاصر ایرانی می باشد. او شعر را با سبک نیمایی آغاز کرد اما سپس به شیوه جدید از دیدگاه انسان دست پیدا کرد که در حجم سبز مشخص می شود. از جمله شعرهای معروف او می توان به صدای پای آب، مسافر و شرق اندوه اشاره کرد.
پروین اعتصامی
رخشنده اعتصامی که به پروین اعتصامی معروف است، "مشهورترین شاعر زن ایران" است که در سال 1285 در تبریز متولد شده و در سال 1320 در تهران درگذشته است. او از کودکی زبان های انگلیسی، فارسی و عربی را آموخت و نزد دهخدا و ملک الشعرا بهار شعر را آغاز کرد. پدر پروین اعتصامی، یوسف اعتصامی نام داشت که در زندگی هنری پروین تاثیرگذار بود. او در جوانی بر اثر بیماری درگذشت و تنها دیوان اشعار او به چاپ رسید که دارای 606 شعر می باشد.
محمدتقی بهار
محمد تقی بهار معروف به ملک الشعرا و متخلص به بهار از شاعران به نام ایران است که در سال 1265 متولد شده و در سال 1330 وفات یافته است. او را می توان شاعر، نویسنده، روزنامه نگار، سیاستمدار و ادیب ایرانی دانست و گفته شده بعد از جامی شاعری چون بهار در کلام نداشته ایم. از آثار بهار می توان به منظومه چهار خطابه، سبک شناسی، شعر در ایران و دیوان اشعار اشاره کرد.
مهدی اخوان ثالث
مهدی اخوان ثالث در سال 1307 در مشهد متولد شده و در سال 1369 در تهران در گذشته است. او از شاعران خوب ایران و متخلص به م.امید می باشد. اشعار اخوان ثالث را می توان اجتماعی-حماسی خواند. شعرهای او به سبک کلاسیک و نو دیده می شوند. از جمله کتاب های او می توان به ارغنون، زمستان، اخر شاهنامه، از این اوستا، منظومه، دوزخ اما سرد، ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم اشاره کرد.
نیما یوشیج
علی اسفندیاری، معروف به نیما یوشیج، در یوش که از توابع مازندران است، در سال 1274 متولد شده و در سال 1338 در تهران درگذشت. او را پدر شعر نو می دانند چرا که بنیانگذار شعر نو است. او با اشعار او در فضای وقت ایران، انقلابی به پا کرد و ساختار سنتی شعر فارسی را تغییر داد. نیما خود نام «نو» را بر سبک شعرهایش نهاد. از آثار نیما می توان به قصه رنگ پریده، منظومه نیما، افسانه، شعر من، افسانه و رباعیات و غیره اشاره کرد.
احمد شاملو
احمد شاملو شاعر، نویسنده، روزنامه نگار و مترجم ایرانی است که در سال 1304 متولد شده و در سال 1379 درگذشته است. او مهمترین قالب شعر به نام شعر سپید را به وجود میاورد که به شعر شاملویی نیز معروف است. او در سال 1325 با نیما ملاقات می کند و به سبک او روی میاورد. از جمله آثار او می توان به دفترهای شعر (با نام های هوای تازه، باغ آینه، لحظه ها و همیشه، آیدا در آینه و غیره)، مجموعه داستان و فیلمنامه (مثل درها و دیوار بزرگ چین، میراث و غیره)، ترجمه ها و مجموعه کتاب کوچه او اشاره کرد.
فروغ فرخ زاد
فروغ الزمان فرخزاد، مشهور به فروغ فرخزاد در سال 1313 متولد شد و در سال 1345، در سن سی و دو سالگی بر اثر تصادف درگذشت. اشعار او به چندین زبان در دنیا ترجمه شده اند و بعد از نیما، از بهترین شاعران شعر نوی معاصر می باشد. فروغ فرخزاد با اسیر، دیوار و عصیان کار خود را در قالب نیمایی شروع کرده . با تولدی دیگر و ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، جایگاه خود را شعر معاصر ثبت کرده است.
سید علی صالحی
سید علی صالحی از شاعران و نویسندگان پرطرفدار ایران، از روستای مرغاب در خوزستان بوده که در سال 1334 متولد شده است. او در سال 1353 با همراه چند تن از شاعران دیگر، جریان موج ناب و شعر گفتار را پایه گذاری می کند. از جمله آثار علی صالحی می توان به رد پای برف تا بلوغ کامل گل سرخ، آخرین عاشقانه های ری را، آسمانی ها، نشانی ها و غیره اشاره کرد. «علو» نام رمان این شاعر است.
هوشنگ ابتهاج
امیر هوشنگ ابتهاج، شاعر برجسته ایران در سال 1306 در رشت متولد شده است. او در جوانی عاشق دختری ارمنی شده و برای او اشعاری عاشقانه سروده است. او ابتدا کار خود را با اشعار نیمایی شروع کرد اما چون در اصل یک غزلسرا بود، به سرودن غزل ادامه داد. او رد سال 1325 نخستین نغمه ها را منتشر کرد و سپس آثاری چون سراب، مجموعه سیاه مشق، چند برگ از یلدا و غیره از او به انتشار رسید.
صفحه اصلی
هنر و هنرمند
ادبی ، شعر و ترانه
معرفی بهترین شاعران معاصر ایران
معرفی بهترین شاعران معاصر ایران
نویسنده: علی اصغر قره داغی
سه شنبه, 31 مرداد 1396
معرفی بهترین شاعران معاصر ایران
تمایز قائل شدن بین هنر و ادبیات و برتری دادن به آثار ادبی، نیاز به تخصص و شناخت دقیق در این حوزه دارد اما ما سعی داشته ایم تا در این پست، بهترین و پرطرفدارترین شاعران عصر را برای شما فهرست کنیم و با بخشی از سابقه ی هنری آنها آشنا شویم. بیشتر شاعران معاصر در زمینه شعر نو فعالیت داشته اند و به این سبک روی آورده اند. شعر نو را در برابر شعر کهن قرار داده اند که قالب و وزن عروضی ندارد. این سبک شعر شامل قالب های نیمایی، سپید و موج نو است که سرآغاز آن با نیما یوشیج شروع می شود. شما اشعار کدام یک از شاعران ذکر شده را بیشتر دوست داشته و دنبال می کنید؟
سهراب سپهری
معرفی شاعران معاصر ایران
سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش ایرانی در سال 1308 در کاشان متولد شد و در 1 اردیبهشت ماه 1359 در تهران درگذشت. شعرهای او به چندین زبان ترجمه شده و از بهترین شاعران معاصر ایرانی می باشد. او شعر را با سبک نیمایی آغاز کرد اما سپس به شیوه جدید از دیدگاه انسان دست پیدا کرد که در حجم سبز مشخص می شود. از جمله شعرهای معروف او می توان به صدای پای آب، مسافر و شرق اندوه اشاره کرد.
پروین اعتصامی
معرفی شاعران معاصر ایران
رخشنده اعتصامی که به پروین اعتصامی معروف است، "مشهورترین شاعر زن ایران" است که در سال 1285 در تبریز متولد شده و در سال 1320 در تهران درگذشته است. او از کودکی زبان های انگلیسی، فارسی و عربی را آموخت و نزد دهخدا و ملک الشعرا بهار شعر را آغاز کرد. پدر پروین اعتصامی، یوسف اعتصامی نام داشت که در زندگی هنری پروین تاثیرگذار بود. او در جوانی بر اثر بیماری درگذشت و تنها دیوان اشعار او به چاپ رسید که دارای 606 شعر می باشد.
محمدتقی بهار
معرفی شاعران معاصر ایران
معرفی شاعران معاصر ایران
محمد تقی بهار معروف به ملک الشعرا و متخلص به بهار از شاعران به نام ایران است که در سال 1265 متولد شده و در سال 1330 وفات یافته است. او را می توان شاعر، نویسنده، روزنامه نگار، سیاستمدار و ادیب ایرانی دانست و گفته شده بعد از جامی شاعری چون بهار در کلام نداشته ایم. از آثار بهار می توان به منظومه چهار خطابه، سبک شناسی، شعر در ایران و دیوان اشعار اشاره کرد.
مهدی اخوان ثالث
معرفی شاعران معاصر ایران
مهدی اخوان ثالث در سال 1307 در مشهد متولد شده و در سال 1369 در تهران در گذشته است. او از شاعران خوب ایران و متخلص به م.امید می باشد. اشعار اخوان ثالث را می توان اجتماعی-حماسی خواند. شعرهای او به سبک کلاسیک و نو دیده می شوند. از جمله کتاب های او می توان به ارغنون، زمستان، اخر شاهنامه، از این اوستا، منظومه، دوزخ اما سرد، ترا ای کهن بوم و بر دوست دارم اشاره کرد.
نیما یوشیج
معرفی شاعران معاصر ایران
علی اسفندیاری، معروف به نیما یوشیج، در یوش که از توابع مازندران است، در سال 1274 متولد شده و در سال 1338 در تهران درگذشت. او را پدر شعر نو می دانند چرا که بنیانگذار شعر نو است. او با اشعار او در فضای وقت ایران، انقلابی به پا کرد و ساختار سنتی شعر فارسی را تغییر داد. نیما خود نام «نو» را بر سبک شعرهایش نهاد. از آثار نیما می توان به قصه رنگ پریده، منظومه نیما، افسانه، شعر من، افسانه و رباعیات و غیره اشاره کرد.
احمد شاملو
معرفی شاعران معاصر ایران
احمد شاملو شاعر، نویسنده، روزنامه نگار و مترجم ایرانی است که در سال 1304 متولد شده و در سال 1379 درگذشته است. او مهمترین قالب شعر به نام شعر سپید را به وجود میاورد که به شعر شاملویی نیز معروف است. او در سال 1325 با نیما ملاقات می کند و به سبک او روی میاورد. از جمله آثار او می توان به دفترهای شعر (با نام های هوای تازه، باغ آینه، لحظه ها و همیشه، آیدا در آینه و غیره)، مجموعه داستان و فیلمنامه (مثل درها و دیوار بزرگ چین، میراث و غیره)، ترجمه ها و مجموعه کتاب کوچه او اشاره کرد.
فروغ فرخ زاد
شاعران معاصر ایران
فروغ الزمان فرخزاد، مشهور به فروغ فرخزاد در سال 1313 متولد شد و در سال 1345، در سن سی و دو سالگی بر اثر تصادف درگذشت. اشعار او به چندین زبان در دنیا ترجمه شده اند و بعد از نیما، از بهترین شاعران شعر نوی معاصر می باشد. فروغ فرخزاد با اسیر، دیوار و عصیان کار خود را در قالب نیمایی شروع کرده . با تولدی دیگر و ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، جایگاه خود را شعر معاصر ثبت کرده است.
سید علی صالحی
معرفی شاعران معاصر ایران
سید علی صالحی از شاعران و نویسندگان پرطرفدار ایران، از روستای مرغاب در خوزستان بوده که در سال 1334 متولد شده است. او در سال 1353 با همراه چند تن از شاعران دیگر، جریان موج ناب و شعر گفتار را پایه گذاری می کند. از جمله آثار علی صالحی می توان به رد پای برف تا بلوغ کامل گل سرخ، آخرین عاشقانه های ری را، آسمانی ها، نشانی ها و غیره اشاره کرد. «علو» نام رمان این شاعر است.
هوشنگ ابتهاج
معرفی شاعران معاصر ایران
امیر هوشنگ ابتهاج، شاعر برجسته ایران در سال 1306 در رشت متولد شده است. او در جوانی عاشق دختری ارمنی شده و برای او اشعاری عاشقانه سروده است. او ابتدا کار خود را با اشعار نیمایی شروع کرد اما چون در اصل یک غزلسرا بود، به سرودن غزل ادامه داد. او رد سال 1325 نخستین نغمه ها را منتشر کرد و سپس آثاری چون سراب، مجموعه سیاه مشق، چند برگ از یلدا و غیره از او به انتشار رسید.
سیمین بهبهانی
سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی، در سال 1306 در تهران متولد شده و در سال 1393 در گذشته است. او نویسنده و غزلسرای ایران است که کانون نویسندگان ایران را تاسیس کرد. وی در طول زندگی خود بیش از 600 غزل را در 20 کتاب چاپ کرده است. او را به علت سرودن غزل های بی مثال فارسی خود، به نیمای غزل می شناسند. از جمله آثار او می توان به سه تار شکسته، جای پا، رستاخیز، کولی و نامه عشق، مجموعه آثار، شعر زمان ما و غیره اشاره نمود.
سیمین بهبهانی که به علت مشکلات تنفسی و قلبی در بیمارستان پارس تهران بستری بود، از پانزدهم مرداد در کما به سر می‌برد و سرانجام ساعت یک بامداد روز سه شنبه، 28 مرداد 1393 خورشیدی برابر با 19 اوت 2014 میلادی، در سن 87 سالگی درگذشت. پیکر او با حضور مردم و ادیبان و هنرمندان از مقابل تالار وحدت تشییع شد و در بهشت زهرا در مقبره خانوادگی و کنار پدرش به خاک سپرده شد. شهریار
سید محمدحسین بهجت تبریزی (1285 تا 27 شهریور 1367) متخلص به شهریار (قبل از آن بهجت) شاعر ایرانی بود که شعرهایی به زبان‌های فارسی و ترکی آذربایجانی داشت. از شعرهای معروف او می‌توان از «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» به فارسی و «حیدر بابایه سلام» (به معنی سلام بر حیدر بابا) به ترکی آذربایجانی اشاره کرد.
شهریار در سال 1285 در روستای خشگناب در بخش قره‌چمن آذربایجان ایران در اطراف تبریز متولد شد. پدرش حاج میر آقا خشگنابی بود که در تبریز وکیل بود. پس از پایان سیکل اول متوسطه در تبریز در سال 1300 برای ادامهٔ تحصیل از تبریز به تهران رفت و در مدرسهٔ دارالفنون (تا 1303) و پس از آن در رشتهٔ پزشکی ادامهٔ تحصیل داد.
قبل از گرفتن مدرک دکتری «به علل عشقی و ناراحتی خیال و پیش‌آمدهای دیگر» ترک تحصیل کرد (زاهدی 1337، ص 59). پس از سفری چهارساله به خراسان به منظور کار در ادارهٔ ثبت اسناد مشهد و نیشابور، شهریار به تهران برگشت و در سال 1315 در بانک کشاورزی استخدام شد و پس از مدتی به تبریز منتقل شد.
در تهران از سال 1307 تا 1309 به جلسات احضار روح می‌رفت (زاهدی، ص 61). در 1319 درویش شد و قرار بود که «خرقه بگیرد و جانشین پیر بشود» (زاهدی، ص 62) ولی به علت شهودی که برایش پیش آمد از این مسیر منصرف شد و در بسیاری از عادات خود تغییر داد، از جمله سه‌تار را که تا آن زمان می‌نواخت کنار گذاشت و مواد مخدر را که حدود سی سال به آن معتاد بوده است ترک کرد (زاهدی، ص 62) و بیشتر به قرآن خواندن و عبادت مشغول شد. حال متفاوت شهریار تا حدود سال 1331 ادامه یافت.
شهریار در روزهای آخر عمر به دلیل بیماری در بیمارستان مهر تهران بستری شد و پس از مرگ در 1367، در مقبرةالشعرا در تبریز دفن شد.
