اختصاصی طرفداری - از چارچوب هفته بیست و پنجم رقابت های لیگ برتر فوتبال ایران، تیم فوتبال استقلال تهران موفق شد در روز خوب خود، با تک گل وریا غفوری مقابل رقیب دیرینه به پیروزی برسد و فاتح هشتاد و ششمین شهرآورد بزرگ پایتخت لقب بگیرد. پس از برتری مقابل الهلال و فولاد خوزستان، این سومین پیروزی شیرین و دلچسب متوالی شاگردان وینفرد شفر بود.
لاین‌آپ و ترکیب احتمالی دو تیم، قابل پیش بینی بود. شاید تنها اتفاق غیرمنتظره نیمکت نشینی گادوین منشا در ترکیب پرسپولیس و حضور بشار رسن در ترکیب ثابت این تیم بود. برانکو ایوانکوویچ با نیمکت نشینی منشا، وحید امیری را با آزادی عمل بیشتری در کنار علیپور قرار داده و از فرشاد احمدزاده در جناح چپ و از بشار رسن در جناح راست ترکیبش بهره می‌برد.
حضور فرشاد احمدزاده با قدرت پرس و دوندگی زیاد در کنار وحید امیری که متمایل به سمت چپ بازی می‌کرد، حربه پروفسور برای مهار ستاره بی بدیل این روز های استقلال، وریا غفوری بود. تاکتیکی که در جریان بازی مثمر ثمر واقع شد ولی نتوانست مانع از نفوذ و گلزنی مدافع کردستانی آبی‌ها شود.
در سوی مقابل، استقلال با حضور سه هافبک فانتزی در جلوی زمین، سعی در تخریب بازی رقیب و استفاده از بازی واکنشی داشت. تاکتیک مناسب وینفرد شفر با حضور جپاروف، شجاعیان و اسماعیلی کاملا موثر بود و ریتم بازی پرسپولیس را تغییر داده بود. مامه تیام به عنوان مهاجم هدف استقلال، یک مهاجم با کیفیتی فراتر از فوتبال ایران است که می‌تواند به راحتی یک در مقابل یک را برداشته و برای هر دروازه‌ای یک تهدید باشد. نقش غیرقابل انکار او در جای‌گیری در نقطه کور محوطه جریمه و فریب سید جلال حسینی و نواختن ضربه به سوی دروازه علیرضا بیرانوند، غیرقابل انکار است.
شهرآورد هشتاد و ششم برخلاف انتظارات، زیبا و پر از موقعیت دنبال نشد ولی بدون شک شاهد یکی از تاکتیکی ترین دربی‌های تهران بودیم. کنش‌ها و واکنش های سرمربیان کهنه کار دو تیم در طول زمان مسابقه، یک بازی فنی و مهیج را رقم زده بود. هر دو تیم برای خنثی کردن نقاط قوت یکدیگر و استفاده از نقاط ضعف رقیب، برنامه چیده و در صدد اجرای آن برآمده بودند. در این دیدار های نزدیک، اشتباه اول می‌تواند یک تیم را در موضع ضعف قرار دهد. اشتباه فرشاد احمدزاده در میانه میدان و دفع نامناسب شجاع خلیل زاده. دفاع راست استقلال درون محوطه جریمه و شلیکی با لمس دو تیر دروازه. همین می‌تواند یک تیم را فاتح شهرآورد سازد.
پرسپولیس با دو هافبک دفاعی و دو هافبک کناری، عملا میانه میدان را به رقیب واگذار کرده و ناچارا به بازی مستقیم روی آورده بود. کمال کامیابی نیا و محسن ربیع خواه، دو هافبک بازیخوان برای خراب کردن بازی تیم مقابل، در کار های تدافعی مناسب هستند ولی قابلیت بازی در طول زمین را نداشته و علاقه‌ای به ارسال پاس های ریسکی نشان نمی‌دهند. با ضعف مفرط این دو بازیکن در بازیسازی، پرسپولیس عملا طرح و برنامه مشخصی برای رسیدن به دروازه رحمتی نداشته و دل به حرکات انفرادی وحید امیری و بشار رسن داشت. دو بازیکنی که این روزها از فرم خوب و درخشان خود، به دور هستند.
در کناره های زمین نیز با حضور حسین ماهینی و محمد انصاری ایستا، پرسپولیس تمایل بیشتری به گل نخوردن از جناحین تا موقعیت سازی و به گل رسیدن از دو جناح داشت. این حربه می‌توانست با تساوی مسابقه، تصمیم مناسبی تلقی شود ولی داستان پس از گل خوردن پرسپولیس، تغییر کرد.
سناریوی مسابقه در نیمه دوم، تغییر کرد. با عقب نشینی خط هافبک استقلال، وینفرد شفر تیمش را به لاک دفاعی فرو برد تا با باز شدن هنگام گرفتن توپ، هافبک های توانای آبی‌ها بتوانند مامه تیام را در عمق خط دفاعی پرسپولیس صاحب توپ کنند. این تغییر روش استقلال، مدافعان پرسپولیس را به جلو راند تا با جلو آمدن خط آفساید سرخپوشان، فاصله بین خطوط در تیم سرخپوش برخلاف نیمه نخست کم شده و پرسپولیس تیم برتر میدان در نیمه دوم لقب بگیرد.
با کم شدن میل تهاجمی استقلال، برانکو تصمیم به بیرون کشیدن بشار رسن و وارد کردن گادوین منشا گرفت. تصمیمی که منجر به شیفت فرشاد احمدزاده به جناح راست و قرار گرفتن وحید امیری در پست تخصصی شد. فرشاد از این لحظه توانست نمایش خوبی داشته باشد و امیری تحت تاثیر بازی خوب وریا، از جریان بازی محو شود. واکنش شفر به این تغییر اما رویکردی هجومی بود. با اضافه شدن علی قربانی به پیشانی خط حمله استقلال، بازی مستقیم در ضدحملات و زدن ضربات سر اول توسط علی قربانی برای مامه تیام در دستور کار قرار گرفت. واکنشی که البته در ادامه اتفاق نیفتاد. قربانی همچنین می‌توانست کمک بزرگی برای مدافعان تیمش در ضربات ایستگاهی باشد.
تصمیم درست ولی بدموقع برانکو، روند بازی را تحت اختیار پرسپولیس قرار داد. ورود صادق محرمی به بازی، خون تازه‌ای برای سرخپوشان بود تا جناح راست تیم فعال شود. کمال کامیابی نیا که بعد از ظهری کابوس وار را پشت سر می‌گذاشت، خیلی زود زمین مسابقه را ترک کرد تا بار دیگر حسین ماهینی در میانه میدان قرار گیرد! پروفسور که از نمایش شاگردانش راضی نبود، خیلی زود دست به تعویض سوم و آخرش زد. از میان شایان مصلح، محسن مسلمان، سیامک نعمتی و احمد نوراللهی، شاید بدترین انتخاب می‌توانست ورود نوراللهی به عنوان یک هافبک دفاعی به زمین مسابقه باشد. برانکو با اتخاذ این تصمیم، دومین هافبک دفاعی خودش را هم از زمین بیرون کشید و تا انتهای مسابقه تماشاگر تفکرات و جابجایی های وینفرد شفر ماند.
نمایش بسیار خوب و بی نقص روزبه چشمی، امید ابراهیمی و فرشید باقری، راه های نفوذ از عمق استقلال را بسته بود. در روزی که پرسپولیس عملا راهی برای رسیدن به دروازه سید مهدی رحمتی پیش روی خود نمی‌دید، درخشش صادق محرمی می‌توانست او را بدل به تعویض طلایی کند. محرمی که هنوز هم مشخص نیست به چه علتی به نیمکت ذخیره ها دوخته شده و از ابتدا در ترکیب تیمش قرار نمی‌گیرد!
نفوذ های سریع مدافع شمالی سرخپوشان، سریعا آلارم خطر را برای وینفرد شفر به صدا درآورد. سرمربی کهنه کار آلمانی که حالا فاصله زیادی با کسب پیروزی در شهرآورد بزرگ پایتخت نداشت، با وارد کردن آرمین سهرابیان به ترکیب، سعی در مهار حملات پرسپولیس از جناح راست کرد. تاکتیکی مناسب که نتیجه بخش بود.
بدون شک لقب بهترین بازیکن استقلال و بهترین بازیکن میدان، مناسب بهترین بازیکن این روز های فوتبال ایران، وریا غفوری است. غفوری با یک نمایش منحصر به فرد دیگر، گریه‌های خود در دیدار رفت را به لبخند بر روی لبان آبی‌ها بدل کرد و هم در حمله هم در دفاع، بی نقص بود. گرچه از موج حملات و نفوذ های او با استراتژی برانکو، کاسته شده بود.
برای عنوان بدترین های زمین، می‌توان کاندیدا های زیادی از پرسپولیس برشمرد. سرخ‌ها که می‌توانستند با پیروزی در این آوردگاه بزرگ، ضمن دبل رقیب دیرینه، قهرمانی خود در لیگ هفدهم را مسجل کنند، نمایشی ضعیف داشتند و یکی از روز های بد خود را سپری کردند. کمال کامیابی نیا، شجاع خلیل زاده، حسین ماهینی و بشار رسن، جز ضعیف ترین بازیکنان پرسپولیس بودند. در خط حمله نیز راه ارتباطی هافبک ها با علی علیپور و گادوین منشا به خوبی مختل شده بود تا مهدی رحمتی روز آرامی را پشت سر بگذارد. با این‌حال پرسش ها از برانکو ایوانکوویچ درباره نیمکت نشینی صادق محرمی، سیامک نعمتی و محسن مسلمان همچنان باقی خواهند ماند!
