مطلب ارسالی کاربران
آنچه در داربی گذشت با گروکشی تاکتیکی
استقلال در حالی در مقابل پرسپولیس به میدان آمد که مطابق انتظار ، برانکو از ۴.۴.۲ خطی خود دست نکشید .
مواجهه ی ۳ بازیکن میانی استقلال با ۲ بازیکن میانی پرسپولیس در میانه ی میدان و شیفت اسماعیلی و شجاعیان به وسط چون نقش (inside winger ) را بر عهده داشتند ، میزان برتری میانه ی میدان را در نیمه اول به نفع استقلال بالا برد ، تعویض های برانکو در نیمه دوم یعنی کمال و ربیع خواه ، گواه همین امر است .
.
.
اما چرا برانکو از امیری در خط حمله استفاده کرد ؟
اصطلاحا در فوتبال مدرن به بازیکنانی نظیر امیری (raum deuter ) گفته میشود . یعنی بازیکنانی که درک از زمین دارد که اینجا منظور محیط و فضا است . اصطلاحا این بازیکنان را فضایاب میگویند ، همان نقشی که مولر سالهاست در بایرن و آلمان ایفا میکند و تماشاگر به نقش اصلی آن پی نمیبرد . !
.
.
از دیگر تمهیدات برانکو برای این بازی استفاده از رسن به عنوان یک( inside winger ) بود مثل آنچه شفر از شجاعیان و اسماعیلی استفاده کرد . حرکات ناگهانی رسن در قطر آنچنان مناسب بهم ریختن فضاهای دفاعی استقلال نبود و اساسا بدون آگاهی از شکل بازی نورافکن او در این پست بازی کرد .
بازی احمدزاده به عنوان یک ( traditional winger) که بیشتر حرکات در طول را دارد ، برای مقابله بازیکنانی نظیر نورافکن است .
نیمه دوم آمدن محرمی و حرکات طولی او نشان از اشتباه محاسباتی برانکو برای جناح راستش داشت .
.
.
از آن طرف شفر برای ساختار دفاع خود از روش (zonal marking ) استفاده کرد . یعنی دفاع نفر به نفر ِ منطقه ای .
تا زمانی که علیپور و امیری در رادار دفاعی حسینی و چشمی بودند آنها وظیفه مقابله ی رخ به رخ داشتند و سپس با خارج شدن از مناطق آنها بصورتی منطقه از آنها مراقبت میشد و برعکس .
عملکرد بی نظیر استقلال با ایجاد تراکم برای یک هدف بود ، مجبور کردن پرسپولیس به ارسال .
شاید اطمینان شفر به مدافعین خود از همین سرچشمه میگیرد که شفر وظایف تاکتیکی را بخوبی تقسیم میکند .
استقلال تیم برتر بازی شاید از نظر آمار نبود ، اما بی شک تیم باهوش تر این میدان سخت و فیزیکی بود .
.
.
در نیمه دوم برانکو از علیپور میخواست که از دفاعها جدا شده و به فضای پشت باقری و‌ابراهیمی بیاید و توپ بگیرد ، بچرخد و پخش کند، که به دلیل تمرکز و تجمع استقلال در دفاع هرگز راه به جایی نبرد .
.
.
تعویض های پرسپولیس که عمدتا در خط هافبک بود نشان از عدم رضایت برانکو از خط هافبکش داشت و در آن طرف شفر چندان در تعویض خوب عمل نکرد ، آوردن قربانی به جای اسماعیلی در حالیکه پرسپولیس محرمی را به سمت راست آورد و احمد زاده را ، روندگی به جناح راست پرسپولیس داد که بارها میتوانست خطر ساز باشد ، ترمیم این قسمت از زمین از مسائلی است که بارها در ذهنم پردازش کردم و فکر میکنم به دلیل فشار بازی شفر متوجه این حجم فشار روی نور افکن نشده است !!
.
.
در کل تیم شفر روحیه ی بردن بیشتری را هزینه کرد و برد را برداشت کرد .
بازی شفر بر اساس معادلات حریف بود . یعنی اجازه میداد حریفش برنامه هایش را اجرا کند ، منتها بدون تمرکز و شتابزده و فضای مناسب .
به این شکل طی نمودن وقت و رسیدن به دقایق پایانی ضریب اشتباه حریف را موجب میشود .
ارادتمند محمد صالحی
