طرفداری - با وجود جوان تر هایی مانند مارک مارکز و خورخه لورنزو که طی سالیان اخیر دست والنتینو روسی را از قهرمانی جهان کوتاه کرده اند اما هنوز هم از استرالیا تا ژاپن و هلند در هنگام گرند پری ها بیشترین چیزی که در بین سکوهای تماشاگران به چشم می خورد پرچم های زردی است که روی آنها عدد 46 نقش بسته و هنوز هم امید دارند تا بار دیگر فریاد قهرمانی یکی از بزرگترین اسطوره های موتور اسپورت را بشنوند.
زمانی که در سال 2015 روسی گرند پری آرژانتین را فتح کرد، مارادونا در ستایش او گفت:
روسی ورزشکاری بزرگ برای همه است. فردی که خدمات زیادی به تاریخ ورزش کرده است. او جایگاهی برابر مسی دارد.
روسی از کودکی تحت تاثیر پدرش، گرازیانو به موتور علاقه پیدا کرد. اما مادر او نیز مانند هر مادر دیگری نگران سلامت فرزندش بود و مخالفی جدی برای سوار شدن او بر موتور. در نتیجه او به جای موتور سوار ماشین های کارتینگ شد اما با پافشاری بلاخره توانست به موتور بازگردد و در حالی که فقط 5 ساله بود روی موتور 100 سی سی که پدرش برای او تهیه کرده بود نشست. او در حالی در سن 17 سالگی خانه را برای موفقیت ترک کرد که اکنون در 39 سالگی و بعد از جدایی از نامزد خود مجددا در شهر اوربیو که تنها 15 هزار نفر جمعیت دارد در کنار پدر و مادر خود زندگی می کند و در پیست اختصاصی خود تمرین می کند.
استعداد او در کشوری مانند ایتالیا که یکی از قطب های موتورسواری جهان است خیلی زود نمایان شد و در سال 1994 به تیم آپریلا پیوست. روند چشمگیر پیشرفت روسی ادمه داشت و او در سال 1997 و در کلاس 125 سی سی اولین عنوان قهرمانی جهان خود را کسب کرد. پس از این بود که روسی به کلاس بالاتر در تیم آپریلا یعنی کلاس 250 سی سی منتقل شد و برای قهرمانی جهان در این کلاس نیز خیلی صبر نکرد و در سال 1999 برای دومین بار طعم شیرین قهرمانی جهان را چشید.
جسارت و مهارت بی مانند او باعث شد تا سرانجام آرزوی جوان اهل اوربینو در سال 2000 به واقعیت تبدیل شود و او با امضا قراردای با تیم هوندا وارد رقابت های موتو جی پی شود. با ورود او به موتو جی پی قهرمانی های او نیز همراهش آمدند. 5 قهرمانی متوالی از سال 2001 تا 2005 او را تبدیل به موتوروسواری بی رقیب کرده بود. پس از دو سال دوری از عنوان قهرمانی او دو بار دیگر در سال های 2008 و 2009 با یاماها بر بام جهان تکیه زد.
مانند هر فرد موفق دیگری روسی نیز تصمیمات اشتباهی داشت. او در سال 2011 راهی تیم دوکاتی شد. در حالی که همه انتظار قهرمانی روسی با موتورهای سریع دوکاتی را داشتند اما چیزی که در این دو سال نصیب دکتر شد تنها دو عنوان هفتمی و ششمی بود تا او بار دیگر چمدان هایش را به مقصد یاماها ببندد.
روسی همواره در دوران فعالیت خود چالش هایی را با سایر موتوسواران داشته است. اوج این چالش ها و اختلافات به سال های اخیر باز می گردد. جایی که روسی معتقد بود مارک مارکز و خورخه لورنوز با هماهنگی بین خود بارها مانع او برای کسب عناوین شده اند. این اختلاف ها زمانی شدت گرفت که در جریان گرند پری مالزی در فصل 2015 روسی با لگد زدن باعث سرنگونی مارک مارکز شد. اتفاقی که جریمه ای برای او در مسابقات آتی در پی داشت. اتفاقی که در پایان فصل به قیمت از دست رفتن عنوان قهرمانی جهان تمام شد. هر چند روسی چندی بعد از مارکز به خاطر این اتفاق عذر خواهی کرد.
البته فعالیت های روسی در موتور اسپورت فقط به موتو جی پی خلاصه نمی شود. کمتر کسی است که از علاقه روسی به فرمول 1 بی اطلاع باشد. هر از گاهی نیز خبری مبنی بر علاقه روسی و تیم هایی مانند فراری برای پیوستن او به فرمول 1 شنیده شده است. روسی در سال 2006 و در پیست والنسیا ماشین فراری را تست کرد. همچنین چندی پیش توتو ولف مدیر تیم مرسدس از علاقه خود برای تست خودرو جدید مرسدس توسط روسی گفته بود.
مانند تمام ایتالیایی ها، فوتبال در خون روسی نیز جریان دارد. او یکی از هواداران مشهور اینتر است و حتی چندی پیش ابراز امیدواری کردی بود که مسی راهی نراتزوری شود. در سال 2009 و زمانی که روسی برای نهمین بار قهرمان جهان شد وب سایت رسمی اینتر این اتفاق را به او تبریک گفت.
اکنون روسی در حالی وارد 39 سالگی شده است که شاید مانند سال های جوانی بی پروا نباشد اما هنوز هم در پیست ها با مارکز و لورنزو می جنگد. او پیش از این اعلام کرده است که زمانی بازنشسته خواهد شد که بتواند دهمین عنوان قهرمانی خود در جهان را کسب کند.
او در این خصوص گفته است:
تا زمانی که در موتو جی پی باقی بمانم برای قهرمانی خواهم جنگید. هر زمان حس کنم دیگر قادر به این کار نیستم در خانه خواهم ماند و در باغچه خودم را سرگرم می کنم.
