تا دیروز/ هواداران خطاب به کی روش
- آقای کی روش شما بالاتر از فوتبال ایرانی و سر از ما زیادی
- مرسی از اینکه به تیم ملی شخصیت دادی
- کی روش بهترینه کسی که بازیکن سالاری رو نابود کرد
- تا دیروز از بازی با قطر و امارات می ترسیدیم الان با اقتدار مقابل کره و تیمای بزرگ دیگه بازی می کنیم
- و ...
- در کل مرسی که هستی!
امروز/ هواداران خطاب به کی روش
- دلال پور!
- مردک موازمبیکی فلان فلان
- کسی که تیم رئال رو نابود کرده
- جای کی روش حسن کچل هم بود با این بازیکنا نتیجه می گرفتیم
- ما قبل کی روش بهترین بودیم الان اخ شدیم
- و ...
- در کل خاک تو سرت مردک موزامبیکی
و هزاران سوال؟ چرا ما مردم همیشه عادت کردیم به یک جانبه به قاضی رفتن؟ چرا همیشه یک روی ماجرا رو میبینیم؟ چرا همیشه یا زنده بادیم یا مرده باد؟ چرا حد وسط نداریم؟ چرا فقط سیاه یا فقط سفید می بینیم؟ چرا همیشه هیجان بر منطق مون غلبه می کنه؟ چرا یا فقط نقاط ضعف می بینیم یا فقط نقاط قوت؟ چرا وقتی شروع می کنیم به زدن دیگه هیچی رو نمیبینیم؟
چرا تفکر جایی تو زندگی مون نداره؟
موضوع فقط کی روش و کریمی و برانکو و قلعه نویی نیستند. نگاهی به موقعیت های فوتبالی دیگه بندازیم
زیدان/ بعد از کسب cl12 و فتح سوپر کاپ ها
- خدای تاکنیک
- زیدان بهترین مربی دنیا
- حتی زیدان تا آخر فصل نتیجه نگیره باید بمونه
- و....
زیدان/ بعد از نتیجه گیری ضعیف در لیگ
- برو گمشو کچل بی خاصیت!
- زیدان هیچی از مربی گری حالیش نیست
- پرتش کنین بیرون
و ...
البته این موضوعات فقط مربوط به دنیای فوتبال نیست. توی کل زندگی مون این موضوع جاریه. توی تک تک لحظات زندگی مون هیجانات بر تفکر مون و بر منطق مون غلبه می کنه و معمولا رفتارهامون تابع احساسات هست نه عقلانیت و همین هست که معمولا با موضوعی یا اتفاقی چند روز خوشحالیم و بعد که از واقعیت ماجرا با خبر میشیم بر سرزنان می مونیم و واحسرتا سر میدیم که چه بد ما رو گول زدن. غافل از اینکه این ما هستیم که زمینه رو برای گول خوردن مون فراهم می کنیم.
و همین هست که عده ای از این موضوع نهایت استفاده رو می برن و با هیجانی کردن فضای موجود و سوار شدن بر موج احساسات مردم می تونن اونها رو به طرف خودشون بکشونن و نظرشون رو جلب کنند. با چند تا متلک و انتقاد و داد و هوار خودشون رو محبوب می کنن و مردم رو به طرف خودشون جلب می کنند و بعد از مدتی که فضا از التهاب اولیه خارج شد مردم تازه می فهمن چه کلاه گشادی سرشون رفته و این بدتر از قبل نباشه بهتر نخواهد بود.
کمی التماس تفکر!
پ.ن: علی کریمی مرد همیشه محبوب ایرانی هاست چه در زمانی که به عنوان بازیکن طوفان به پا می کرد چه زمانی که خارج از زمین فوتبال می درخشه
