فوتبال ایران مدتهاست با چند سکون و رخوت در ابعاد تاکتیکی و تمرینی و استراتژی بازی همراه است .
در گذشته بودند مربیانی که به ایران آمدند و بصورتی مقطعی روشهایی مدرن را ایجاد کرده و سپس خود به خیل عظیم مربیانی پیوستند که دیگر چیزی برای ارائه نداشتند .
شاید بتوان لوکا بوناچیچ ، وینگو ، را جز این دسته از مربیان دانست . در میان مربیان ایرانی ، همیشه فیروز کریمی و امیر قلعه نویی پرچمدار مربیان صاحب سبک و فلسفه و استراتژی بوده اند ،
مجید جلالی از دیگر مربیانی بود که همواره سعی میکرد دیدگاههایی نسبت به فوتبال مدرن داشته باشد ، مربی ای تئوریک ، سالم و با مدیریت قوی که همیشه در تیمهای صنعتی و بدون حاشیه باقی ماند و حتی از فرصت ۴ ساله ی باشگاه فولاد بخوبی استفاده نکرد .
منصور ابراهیم زاده ، یحیی گل محمدی از دیگر مربیانی هستند که شاید استایل خاص فوتبالی خود را دارند و تیپ شخصیتی مربیگری خود ، اما هرگز در نقش یک مربی مرجع خودرا به فوتبال ایران تحمیل نکردند ،
حسین فکری از موفقترین مربیان ایرانی است که هرگز سبک و روش خود را تثبیت نکرد و بعد از دو فصل قهرمانی پیاپی ، دو فصل بسیار بد را گذراند و جرقه ای که در پی انتخاب های اشتباهش خاموش شد .
علی دایی هم بیشتر نقش کاریزماتیکش پررنگ است برای همه تااستایل و سبک بازی تیمهایش ، اما آنچه مشخص است تیمهای علی دایی بیشتر شجاع هستند تا پیچیده .
اما سبک و روش در فوتبال دنیا چیست که در ایران کمتر آنرا میبینیم ، در واقع میتوان گفت مدلهای حمله ای و دفاعی در ایران شبیه یکدیگر هستند ،
برای مثال :
در فوتبال جزیره ، آرسنال ، چلسی ، من سیتی ، تاتنهام ،لیورپول ، من یو ، اورتون ، وستهام ، از روشهایی متفاوت استفاده میکنند ، روش های حمله ای و دفاعی کپی برداری از هم نیستند ،
هر تیم مهر و امضای مربیانش را پای خود دارد .
برای مثال تیمهای قلعه نویی تیمهایی هستند که با سایز قدی بالا ، میانگین وزن بالا ، بازیکن پست ۶ و ۱۱ مشخص .
تیمهای فیروز کریمی ، تیمهایی با بازیکنان سرعتی و تکنیکی در فاز حمله ، بازیکنانی کم ضرب زن ، حتی اکر دفاعی بازی کند ، بازی را نه به سمت خشونت میبرد نه به سمت بزن زیرش ، بلکه دنبال یک ضد حمله میماند .
فرهاد کاظمی مربی است که اگر تیم پدر و مادر داری دستش باشد به دنبال کارهای سه نفره و دو. نفره در عمق است.
بعد از ورود کرانچار ، برانکو ، شفر ، و اکنون ساغلامی که در فوتبال ترکیه و بشیکتاش کار کرده و پس از سالها از ورود مصطفی دنیزلی صاحب سبک به فوتبال ایران ، بنظر می آید ، فوتبال ایران بعد از قهرمانی احتمالی و‌مقتدرانه پرسپولیس در اسفندماه و ثبت رکوردهای جدید که تا سالها دست نخواهند خورد ، در فصل بعد خود دچار یک رقابت سنگین و جذاب و متنوع از نظر سبک خواهد بود و لیگ پس از جام جهانی در فصل آینده به دلیل پیدایش ابداعات جدید که خاص بازیهای جام جهانی هستند و تغییراتی که هر چهار سال در فوتبال دنیا ، در سیستمها و پوزیشن ها اتفاق خواهد افتاد خواهیم بود .
باید دید تیمهای دیگر در تابستان پای یک مربی رزومه دار و صاحب سبک و فلسفه ی خاص خود را وارد فوتبال ایران میکنند یا خیر !
و از سوی دیگر منتظر باشیم تا ، مربیان جوان و خوشفکری نظیرِ سیروس پور موسوی ، یحیی گل محمدی ، هومن افاضلی کی و چگونه مهر و امضای خود را پای یک سبک خاص میزنند ، مربیانی که میتوانند از نظر من در فوتبال ایران موفقیت را تجربه کنند .
و بنظر لیگ آینده ، یکی از سخت ترین ، رقابتی ترین لیگ های چند سال اخیر خواهد بود ، که با پدیده شدن یکی ، دو تیم کم نام و نشان در آن قهرمانی لذتی ده چندان خواهد داشت.
ارادتمند محمد صالحی
