alireza chالویت هر دو باشگاه شهر منچستر، گواردیولا بود؛ اما پپ سیتی رو انتخاب کرد! چون بازیکنا رو مناسب‌تر دید و صاحبین باشگاه بهش قول دادن رو هر کی دست گذاشت بخرنش...
.
گواردیولا رفت سیتی و یونایتد هم مجبور شد مورینیو رو بیاره؛ یعنی کسی که از چالش واهمه‌ای نداره و میتونه خودش رو با شرایط وفق بده و به مرور شرایط رو تحت تاثیر قرار بده!
.
پپ یه پلن بیشتر نداره و اون هم فقط و فقط با منتخب جهان قابل اجراست؛ پس اینکه توقع داشته باشیم گواردیولا یه روز این چالش مربی‌گری توو یه تیم خالی از بازیکن درجه یک رو بپذیره، توقع عبثی هست!
.
توقع بازی سراسر هجومی صرف، بی توجه به بازیکن‌های تیم یه ایده کودکانه و ساده‌لوحانه‌ست؛ چنانچه امثال مزدک میرزایی دلیل تاکتیکی تله‌گذاری یونایتد رو متوجه نمی‌شد و دائم غر می‌زد که چرا تیم مورینو مثل تیم گواردیولا نود دقیقه از همون جلو مرس نمی‌کنه!؟ خب برادر من، این تاکتیک برای باز کردن دفاع فشرده برنلی بود که به یک امتیاز کاملا قانع به نظر می‌رسید! حالا اینکه شما آرمانگرایی و فکر می‌کنی میشه و باید نود دقیقه فقط حمله کرد و دیگر مولفه‌های ریز کوچینگ و آنالیز مطرح نیستن(!) تقصیر بیننده تلویزیونی نگون بخت نیست که ناچاره همراه شنیدن صدای ورزشگاه، نظرات سوء شما رو هم بشنوه...!
