بر روی آرامگاه اسطوره بزرگ برزیل و نابغه دنیای فوتبال ، مانه گارینشا اینگونه نوشته شده است : « اینجا آرامگاه ابدی کسی است که شادی مردم بود » . شادی مردم ؛ بدون شک این بهترین عبارتی بود که می شد با آن گارینشا را ستود . اما در دنیای فوتبال هنرمند دیگری نیز وجود دارد که نه تنها مردم برزیل که تمامی دوستداران دنیای توپ گرد و مستطیل سبز را غرق در شادی و لذت کرده است . همان که فوتبال ، هنر و شعبده بازی را شاعرانه در هم آمیخته و با اعجاز پاهایش مردمان را برای سالهایی هر چند کوتاه پای جعبه جادویی میخوب کرد . و اینک که دفتر غزل های شاعر فوتبال به صفحه پایانی خود رسیده است مروری داریم بر چند سکانس ماندگار از جناب رونالدو ده آسیس موریرا ؛ شاعر غزل های نا تمام دنیای توپ گرد
.
.
.
سکانس اول ( 1 آگوست 1999 )
دنیا ، رونالدینیو گائوچو را با این بازی شناخت . نیمه نهایی جام کنفدراسیون های سال 1999 ؛ بازی برزیل – عربستان . شماره 7 جدید سلسائو که در سه بازی قبلی گلزنی کرده بود و او را « رونالدوی کوچک » صدا میزدند در این بازی نمایشی در حد فوق ستاره ها ارائه داد . شاعر در این بازی سه گل زد و یک گل ساخت تا در نیمی از گل های برزیل در این بازی تاثیر مستقیم داشته باشد . برزیل 8-2 محمدالدعایه و یارانش را تحقیر کرد اما چیزی که از آن بازی در خاطره ها مانده است نه نتیجه عجیب بازی که ظهور فوق ستاره ای جدید در آسمان برزیل بود . سلسائو بعد از روماریو ، رونالدو و ریوالدو ، یک « R » جدید به دنیای فوتبال هدیه داده بود . رونالدینیو گائوچو .
.
.
سکانس دوم ( 21 ژوئن 2002 )
جام جهانی 2002 با تمام حرف و حدیث هایش به نیمه راه رسیده است . آرژانتین ، پرتغال و فرانسه مدعی در همان مرحله گروهی از دور مسابقات خارج شده اند و ایتالیای پر مهره هم حریف کره جنوبی و داور نشده است . مرحله یک چهارم نهایی فرارسیده است و برزیل پر ستاره اکنون باید به مصاف انگلیس برود . همگان از فینالی زودرس صحبت میکنند که چندان هم بیراه نیست . در بین دیگر تیم های حاضر در این مرحله تنها آلمان سابقه قهرمانی جهان دارد که آن هم آلمان همیشگی نیست . بازی آغاز میشود و مایکل اوون انگلستان را در دقیقه 23 جلو می اندازد . حملات و ضد حملات دو تیم ادامه دارد تا اینکه ریوالدو در دومین دقیقه از وقت های اضافه نیمه اول ، روی پاس هوشمندانه رونالدینیو کار را به تساوی میکشاند تا برزیل بازنده میدان را ترک نکند . نیمه دوم آغاز میشود و در همان دقایق ابتدایی در گوشه سمت راست نیمه زمین انگلیس خطایی رخ می دهد . رونالدینیوی جوان پشت توپ می ایستد ، رونالدو ، ریوالدو و دیگر هم تیمی ها منتظر سانتر رونالدینیو هستند ، در همین حین سیمن دروازه انگلیس اندکی از دروازه فاصله میکیرد تا قبل از رسیدن توپ به روی سر مهاجمان حریف توپ را مهار کند اما رونالدینیو فضای پشت سیمن را نشانه گرفته است . توپ از روی سر سیمن عبور کرده و در گوشه مخالف به تور دروازه انگلستان بوسه میزند . همگان غافلگیر شده اند ، گلی کم نظیر به ثمر رسیده است . سلسائو گل را جشن میگیرد .گلی که دیگر از سوی انگلیس پاسخی دریافت نمیکند .
.
.
سکانس سوم ( 8 مارس 2005 )
لیگ قهرمانان اروپا در یکی از هیجان انگیزترین فصل های تاریخ خود به مرحله یک هشتم نهایی رسیده است . رئال مادرید به مصاف یوونتوس رفته است . بایرن مونیخ و آرسنال پنجه در پنجه یکدیگر افکنده اند و میلان با منچستر یونایتد زور آزمایی میکند . اما کمتر کسی است که اقرار نکند گل سر سبد بازیهای لیگ قهرمانان آن فصل جدال بارسلونا و چلسی بود . بارسا در نیوکمپ به زحمت و با سختی فراوان دو بر یک از سد چلسی گذشت اما در استمفوردبریج داستان متفاوت بود . در بازی برگشت آبی های لندن در همان بیست دقیقه نخست بازی سه بار دروازه ویکتور والدس را گشودند تا بارسا با خطر حذفی تحقیرآمیز روبرو شود . شاگردان رایکارد بشدت دستپاچه و سردرگم نشان میدادند اما یک نفر دوباره در نقش منجی ظاهر شد . بر اثر خطای هند پائولو فریرا در دقیقه 26 ، پیرلوئیجی کولینا اعلام پنالتی کرده است . رونالدینیو پشت توپ می ایستد و گوشه چپ دروازه چلسی را هدف قرار میدهد ، چک هر چه تلاش میکند به توپ نمیرسد و اختلاف در مجموع دو بازی به یک گل میرسد . بارسا کماکان به حملاتش ادامه می دهد تا دقیقه 38 فرا میرسد . پشت محوطه جریمه آندرس اینیستای جوان توپ را به جادوگر تیم واگذار میکند . برای لحظاتی گویی مدافعان حریف طلسم شده و به پاهای ساحر خیره میشوند . کسی حرکت نمیکند ، نفس ها در سینه حبس شده و همگان منتظرند ببینند که رونالدینیو چه میکند . به ناگه جناب نابغه توپ را با یک ضربه دقیق به گوشه دروازه حریف شلیک میکند . چک اما این بار تنها نظاره گر هنرنمایی شاعر است و کاری از او ساخته نیست . رونالدینیو برای دقایقی جای برنده و بازنده را تغییر می دهد اما چلسی در نیمه دوم با گل جان تری کار را تمام میکند . بارسلونا این بازی را واگذار میکند اما جادوی رونالدینیو در این بازی هیچگاه از خاطر فوتبالدوستان و هواداران بارسلونا فراموش نخواهد شد .
.
.
سکانس چهارم ( 19 نوامبر 2005 )
هفته دوازدهم لالیگای 06-2005 از راه رسیده است و رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو پذیرای بارسلونا است . بارسلونا به تازگی با مثلث رونالدینیو – مسی – اتوئو اوج گرفته است و رئال مادرید نیز کماکان تیمی کهکشانی متشکل از فوق ستاره های دنیای فوتبال است . دقیقه پانزده مسابقه است ، مسی در میانه میدان توپ را گرفته و به پیش میرود از تکل هلگوئرا میگریزد و توپ را به اتوئو میسپارد و مهاجم سیه چرده و زهردار بارسا با یک نوک پای حساب شده اولین گل بازی را به ثمر میرساند . برنابئو در سکوت فرو میرود . دو تیم حملات خود را از سر میگیرند و مسی و اتوئو بارها تا فرو ریختن دروازه رئال پیش می روند . آشکارا بارسلونا در حال دیکته کردن بازی خود به حریف است . بازی در نیمه اول با همین نتیجه به پایان میرسد . با آغاز نیمه دوم اما همه چیز در زمین بازی به شماره ده بارسلونا ختم میشود . رونالدینیو بارها با پاس های حساب شده اش تیم را به جلو هدایت میکند تا اینکه اسکوربورد ورزشگاه دقیقه 60 را نشان میدهد . توپ در میانه زمین به شاعر میرسد . در همان ابتدای کار راموس را از پیش رو برمیدارد و به پیش می تازد . درون محوطه جریمه که میرسد با یک حرکت هلگوئرا را از جریان بازی محو میکند و روبرتو کارلوس هم هر چه تلاش می کند مانع شوت رونالدینیو نمیشود . جادوگر برزیلی با فریب کاسیاس توپ را به تور دروازه رئال میچسباند و اختلاف را با رقیب دو برابر میکند . اما این پایان کار هنرنمایی افسانه ی برزیلی نیست . در روزی که زیدان و رونالدو نازاریو در حد نام خویش نبودند و حاصل تلاش شان چیزی بجز یک گل آفساید و بی حاصل نبود رونالدینیو شاهکار خویش را کامل کرد . دقیقه 73 دکو توپ را در میانه میدان به رونالدینیو واگذار میکند و خود به تماشای جادوی هم تیمی ش می پردازد . رونالدینیو بار دیگر راموس را در نبردی رودررو مغلوب میکند و با شوتی دقیق کاسیاس را مقهور هنرنمایی خود میکند . اینک کمتر کسی یافت میشود که در رثای این هنرمند نابغه لب به تحسین نگشاید . برنابئو این بار بجای سکوت به تشویق خالق این نمایش دلپذیر قیام میکند و یکی از سکانس های ماندگار تاریخ فوتبال به ثبت می رسد .
.
.
سکانس پایانی ( 27 جولای 2011 )
از روزهای اوج شاعر فوتبال سالها گذشته است و دیگر نشانی از آن هنرمند بی بدیل مستطیل سبز در قامت رونالدینیوی 31 ساله دیده نمی شود . از سری رقابت های لیگ سری آ برزیل سانتوس با ستاره جوان و جویای نامش « نیمار » پذیرای فلامینگو است . فلامینگویی که در ترکیب خود از رونالدینیو بهره میبرد . گرچه رونالدینیو طراوت سالهای حضور در پی اس جی و بارسلونا را ندارد اما به حکم « شیر ، شیر است گرچه پیر بود » کورسوی امید در دل هواداران فلامینگو روشن است و امیدوارند جناب شاعر آنها را در برابر سانتوس و ستاره تازه نفس و جوان ش مایوس نکند . بازی آغاز میشود . سانتوس در همان ابتدای کار و در 25 دقیقه ابتدایی 3 گل وارد دروازه فلامینگو میکند که گل سوم آنها توسط نیمار و به زیباترین شکل ممکن زده شد . گلی که در پایان همان سال برنده جایزه پوشکاش شد . حال نوبت رونالدینیو بود که نشان دهد کماکان « دود از کنده بلند می شود » . رونالدینیو ابتدا روی ارسال هم تیمی هایش و اشتباه دروازه بان و مدافع حریف یکی از گل ها را جبران کرد و سپس به کمک دو گل هم تیمی هایش که یکی از آنها روی پاس وی به ثمر رسید ، فلامینگو را به بازی برگرداند . نیمه اول با همین نتیجه به پایان رسید . با شروع نیمه دوم نیمار گلی دیگر به ثمر رساند و دوباره سانتوس را پیش انداخت اما جادوگر کهنه کار برزیلی قصد عقب نشینی نداشت . شاعر فوتبال ابتدا در دقیقه 67 از روی ضربه ایستگاهی و از زیر پای دیواره دفاعی حریف توپ را به تور دروازه سانتوس چسباند و سپس در دقایق پایانی بازی تیر خلاص را بر پیکره سانتوس نواخت و گل پیروزی بخش فلامینگو را به ثمر رساند . یک هتریک بیادماندنی که تا سالها در خاطر هواداران فلامینگو خواهد ماند .
.
.
.
اینک رونالدینیو گائوچو با تمام خاطرات شیرین و لذت بخشی که برای هواداران و عاشقان فوتبال رقم زده است از دنیای توپ گرد کناره گرفته است اما فوتبال خاطرات ، حرکات ، نمایش ها ، دلبری ها و صد البته خنده هایش را هیچگاه فراموش نخواهد کرد .
آری رونالدینیو ، همانگونه که مسی گفت : « فوتبال لبخند زیبای تو را فراموش نخواهد کرد »
