طرفداری- در اوایل سال، لیورپول به عنوان برترین شهر ورزشی بریتانیا در سال 2017 معرفی شد و این موضوع، فکر را مشغول خود می کند.
چه اتفاقی برای منچستر افتاده است، در حالی که دو تیم از این شهر در جدال برای کسب قهرمانی لیگ برتر هستند و در بین قدرتمند ترین تیم های جهان جا گرفته اند. همینطور در خصوص لندن که پنج تیم در لیگ برتر دارد و یکی از آن ها مدافع عنوان قهرمانی است. لیورپول نباید در همان دهه هفتاد و هشتاد که به قهرمانی انگلستان و اروپا می رسید، مورد تجلیل واقع می شد؟
بیش از ربع قرن از آخرین قهرمانی لیگ در لیورپول می گذرد، همینطور دوازده سال از آخرین باری که آن ها به قهرمانی اروپا رسیده اند. با این حال در تحقیقی که دانشگاه معتبر باث در کنار رسانه مطرح آمریکایی ها، ESPN انجام داده اند، لیورپول به عنوان ورزشی ترین شهر بریتانیا معرفی شده است.
به این موضوع فکر نمی کردم تا جمعه قبل که به یک مراسم خاکسپاری دعوت شدم. تعدادی خبرنگار بودیم که به مراسم خاکسپاری ویلیام گریوز یکی از بهترین روزنامه نگاران زمان خود، یک همکار مهربان و یک جنتلمن واقعی از جماعت رکن چهارم (رکن چهارم دموکراسی؛ رسانه) بود. در پایان مراسم، تابوت به خیابات فلیت، به بار محبوب او برده شد. به دنبال تابوت می رفتیم و لیوانی نوشیدنی در دست داشتیم.
همانطور که قدم بر می داشتیم، در مورد چیزی فکر می کردم که او یک بار در مورد وداع با برخی از هواداران لیورپول، وقتی فوت می کردند به من گفته بود. بدن بی جان آن ها در ظهرهای بازی به همان "باری" می رفت که عمده روزها به آن می‌رفتند. با کمی نوشیدنی لبش را خیس می کردند. بعد دوستانش او را به آنفیلد می بردند در حالی که لباس باشگاه را به تن داشت و شالی به دور گردنش بسته بودند. او را به جایگاه کاپ می بردند. یک رَتِل (چیزی که در ورزشگاه های انگلیسی مانند جغجغه ای بزرگ تکان می دهند و صدا می دهد) به دستش می دادند و وقتی لیورپول گل می زد، آن را به صدا در می آوردند. 
شاید بگویید این هم بخشی از فرهنگ شهر است اما به هر صورت زیباست. پس معیارها را دوباره بررسی کردم. معیارهای زیادی وجود دارد که در دو دسته کلی مسائل اجتماعی و اتمسفر جا می گیرد. هیچ شهری در جهان -اورتون را فراموش نکنید، حتی با وجود افتخارات کمتر- علاقه ای به ورزش، مانند آنطور که لیورپولی ها به فوتبال، ندارد. نه منچستر یا مادرید، نه میلان و بارسلونا و نه حتی بوینس آیرس.
اگر یک اتمسفر متفاوت را می خواهید، به آنفیلد بروید. جایی، اجتماعی قدرتمندتر از مرسی ساید پیدا نخواهید کرد. این اشتیاق است که حمایت آن ها را پس از سی سال از قربانیان و خانواده های فاجعه هیلزبرو، همچنان تازه نگه می دارد.
فوتبال در بریتانیا تنها یک ورزش نیست که مهم ترین چیز است اما در لیورپول، تنها چیزی است که آن ها دارند.
