Ali Gبنده خدا زیر فشار غیرمنصفانه‌ای هست، اما مثل یک مرد و حرفه ای مواجه میشه و دیر یا زود تمامی حواشی دورش هم خاکستر میکنه، چون میدونه چجور انرژی، احساس و فکرش اولویت بندی کنه. بالوتلی و اسوالدو نیست، نینجاست! علیرغم شیطنت و اذیت های مربیان و رسانه ها و فضای بیرون رم، اتفاقات بیرون از زمین رو بخوبی مدیریت کرده تاحالا. ذات و سرشت کاپیتانی توی این فرد هست، فقدان اینکه دستبند دستش باشه یا نباشه.
خدایی بدون تعصب، رم انگار این اخلاق و روحیات توتی باعث شده همه یک الهامی بگیرند و شأن و رفتار جوانمردی، کاپیتانی، نشون بدن. و مثل یک سلسله تاثیرهای پروانه ای، به نسل های بعدی هم میره. شما ببین دروسی با اون غیرت و اخلاق، ۱۵سال طول کشید کاپیتان شه. و همچنان توی تیم کسایی مثل فلورنزی، ناینگولان، الیسون، استروتمن، حتی ژکو، هرکدوم یک رهبر واقعی و سفیر برای تیمشون هستند و بلدند چجور بیرون از زمین هم حواشی و اتفاقات کنترل و مدیریت کنن. واقعاً ویژگی اخلاق های برازنده ای هست که در دنیای فوتبال مدرن کم یاب، و با ارزش تر هستند.
