غروب خورشید در سرزمین چکمه
ماموریت نافرجام!!!
فوتبال با بهترینها هم سر شوخی ندارد!!!
آری،
این جادوی سحرآمیز امشب برای لاجوردی پوشان پس از ۶۰ سال داستانی را رقم زد که پیش ازین برای لاله های نارنجی یعنی هلند نگون بخت رقم زد!
آیا با این وجود ، هضم این مسئله که روسیه ۲۰۱۸ بدون ایتالیا و هلند رقم بخورد باورکردنی است؟
آیا پاناما ، مراکش و حتی مصر جایگزینان مناسبی برای مرهم گذاشتن بر زخم میلیونها هوادار عاشق فوتبالی که فوتبال ایتالیا رو با توتی ،دینوزوف،دلپیرو ، کاناوارو ،اینزاگی ،اسکیلاچی ، بارزی و خیلیهای دیگر که فوتبال را برای علاقه مندانش تعریف کرده اند هست؟
شاید به زعم خیلیها انتخاب ونتورایی که مهم ترین افتخارش نجات دادن تورینو از منطقه سقوط باشد بر صندلی ایتالیایی ها لقمه بزرگ تر از دهان بوده یا یک توفیق اجباری!!!
آیا حق این ایتالیا که روزگاری سودای قهرمانی روسیه رو به بهانه تکمیل ویترین افتخارات بوفون بزرگ و نسل جوان و طلایی اش در سر پرورش میداد بود تا این بار در مرداب پلی اف گرفتار شود و در آرزوی صعود بماند؟
آیا دیدن روسیه ۲۰۱۸ برای طرفداران فوتبال ایتالیا از قاب شیشه ای تلویزیون به مراتب سخت تر از صعود نکردن از دورگروهی برزیل ۲۰۱۴ نیست؟
وقتی به قدمت و تاریخچه فوتبال ایتالیا نگاه میکنی دنیایی از خاطره و اسطوره برای یک تماشاگر عاشق لاجوردی پوشان تداعی می شود و امروز و دراین لحظه بایستی به بی رحمی فوتبال آن هم برای ایتالیایی که خود سرآمد قهرمانیها و افتخارات ملی اعم از اروپایی و جهانیست پی برد!!!
آری فوتبال بی رحم است و سر کوتاه آمدن با نامها و افتخارات بیشمار و انبوه طرفداران انگشت به دهانی که هیچ گاه نوامبر ۲۰۱۷ را از یاد نخواهند برد ندارد!!!
با این وجود مسئله اینست
کدام را میتوان باور کرد
جام جهانی بدون ایتالیا یا فوتبال بدون بوفون ؟؟؟
