مطلب ارسالی کاربران
به مناسبت تولد دو اسطوره جاویدان باشگاه آرسنال پادشاه هایبوری و آقای آرسنال (بخش دوم آقای آرسنال)
امروز به مناسبت سالگرد تولد دو اسطوره جاویدان آرسنال تونی آدامز و چارلی جورج به تشابهاتشان اشاراتی کردم.و اما تونی آدامز یا آقای آرسنال کسی که هر چه در توان داشت برای تک باشگاه قلبش انجام میداد.تونی آدامز هم مانند چارلی جورج خیلی زود پله های ترقی را طی کرد.تونی همان مرد افسرده و همیشه مستی بود که انگار جز آرسنال چیزی نداشت.کسی که دردهایش را با خورد کردن شیشه های الکل روی سرش التیام میداد ولی در زمین همچون یک مبارز تا پای جان میجنگید.نترس و باغیرت باهوش و رهبر مادر زاد هری ردنپ وقتی تونی را در نوجوانی اش دید باورش نمیشد که چقدر پخته ومسلط در زمین رهبری میکند.تونی کسیه که سر الکس فرگوسن سالها تلاش کرد که او را برای منچستر به خدمت گیرد.اولین باری که فرگی سراغ آدامز رفت سال 91 بود وقتی که آرسنال قهرمان انگلستان شده بود.فرگی برای بدست آوردن تونی آدامز برایان رابسون اسطوره انگلیس ومنچستر را مامور متقاعد کردن وی کرد.او بازهم درسال 96 قبل از ورود ونگر به دنبال آدامز آمد دورانی که آدامز اینطور یاد میکند: باشگاه در حال تغییر بود من آماده تغییر بودم نمیدونستم مربی جدید چه طوره تازه الکل رو ترک کرده بودم و تو این دوران فرگی هرروز ازمن میخواست که بهش بپیوندم اما عشق به آرسنال مانع از این موضوع شد.تونی هیچوقت آرسنالو ترک نکرد.در روزهای بد و خوب همه تلاشش در راستای افتخار آفرینی برای توپچی ها بود.
جورج گراهام وقتی مربی آرسنال شد از اولین کارهایی که کرد دادن بازوبند کاپیتانی به تونی جوان بود.تونی در 19 سالگی بازیکن معمول آرسنال شده بود.و در همان اولین فصل مفتخر به دریافت جام شد. آرسنال بعد از 8 سال بی جامی در فینال لیگ کاپ بر لیورپول فائق آمد و دوران گراهام شروع شد.
تونی آدامز در سالهای حضورش در آرسنال موفق شد 4بار لیگ را فتح کند.تونی آدامز تنها کاپیتان تاریخ انگلستان است که در 3 دهه مختلف جام لیگ را بالای سر خود برده است.مفتخر به بستن بازوبند کاپیتانی هم برای سه شیرها هم برای توپچی ها.
تونی فقط یک بازیکن جنگنده نبود او به راستی تیم را هدایت می کرد.تونی آدامز قلب دفاع آرسنال و رهبر میانه میدان در داخل و خارج بود.هر بازیکن جدیدی که به تیم ملحق میشد خیلی زود زیر نظر تونی آموزش میدید.تونی روحیه جنگندگی تیم را بالا میبرد.تونی همان کسی بود که کلاب سه شنبه ها رو درست کرده بود.تونی همون کسی بود که مست به زمین پا میذاشت.زیر فشار رسانه ها و تحقیرها ی تاتنهامیا سرشو خم نمیکرد.امانویل پتی اینطور از آدامز میگوید: یادمه قبل از بازی با منچستر تونی به من گفت این یه بازی فوتبال نیست.این یه جنگه !و همین حرفهای او ما را تهییج میکرد وما آماده جنگیدن بودیم.سال97/98 تیم ونگر در وسط فصل افت کرده بود و باز هم آدامز بود که بازیکنای آرسنال رو بیرون از زمین دور هم جمع میکرد و ایده ها و جنگندگیش را با تیم درمیان میگذاشت.
فکر میکنم با اشاره به این موضوع بهتر نقش آدامز رو متوجه بشید.سال 2001 بعد از باخت در فینال اف ای کاپ مقابل لیورپول ونگر عصبانی بود و مدال نقره اش را به سمت دیگری پرت میکند.تونی خیلی آرام مدال رو بر میداره و تو مشت ونگر قرار میده و میگه قول میدهم که سال بعد جام رو ببریم.و سال بعد آرسنال باز هم دوگانه را فتح میکند.
آدامز قانون گذار آرسنال بود و هیچوقت قانون خودشو زیر پا نمیگذاشت از همه قانونهای مست کردن کلاب سه شنبه ها تا قانون های داخل زمین.آدامز یا به عبارت زیباتر آقای آرسنال میگفت آرسنال هر قراردادی را که جلوی من بگذارد باچشم بسته امضا میکنم.آدامز هیجوقت برای آرسنال خسیس نبود هرچه داشت با آرسنال تقسیم کرد والان هم منتظر کوچکترین فرصتی برای بازگشت به خانه اش هست.
در رده بندی اسطوره های ارسنال جایگاه سوم به آدامز اختصاص داده شده است.ولی در نگاه من وفاداری و دانش فنی او قابل قیاس با برگکمپ هست و برای شخص خودم برگکمپ و ادامز بزرگترین و همزمان وفادارترینها در آرسنالند.
به امید بازگشت این عزیزان به جمع توپچی ها.
