Toad @@شما نقش فروغ رو کلا نادیده گرفتی. شعر معاصر فارسی تا قبل از فروغ معمولا یا به شدت سیاسی و غیر شخصی بود و یا ادامه دهنده سنت غزل و شعر عاشقانه ی گذشته که البته خیلی هم رنگ سانتی مانتالیسم به خودش گرفته. اما فروغ میاد و شعر رو خیلی شخصی تر و البته گستاخ تر میکنه که همین هم بهش در عین حال وجهی سیاسی-اجتماعی هم میده. به نظرم شعری که خون تازه ای وارد رگ های شعر فارسی میکنه از آن فروغ هست. خاصه اینکه زن که در غزل فارسی (فرم شعر عاشقانه تا به اون روز) سرکوب شده، اینبار خودش داره صحبت میکنه.
گفتم این ها رو بگم چون به نظرم مهم اومد.
