مطلب ارسالی کاربران
داستان علی گندابی
ﻋﻠﯽ ﻧﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻪ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺼﻼﯼ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﻨﺪﺍﺏ ﻣﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ! ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﭼﻬﺮﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻬﻤﺮﺍﻩ
ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺯﺍﻍ ﻭ ﻣﻮﻫﺎﯼ ﺑﻮﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﻼﻩ ﭘﺸﻤﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﻢ ﺳﺮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﻻﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﯾﮑﺠﻮﺭ ﻣﺮﺍﻡ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺗﻪ ﺩﻟﺶ ﺑﻮﺩ،ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ ﯾﮑﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻗﻬﻮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺗﺎﺯﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ، ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﯽ ﭘﺲ ﻏﯿﺮﺕ ﮐﺠﺎﺭﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺯﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ
ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ ﺑﻌﺪ ﮐﻼﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮊﻭﻟﯿﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﺍﺯ ﻗﻬﻮﻩ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺖ .
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺁﻗﺎﯼ ﺷﯿﺦ ﺣﺴﻨﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ، ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻭ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ: ﺭﻓﺘﻢ ﺭﻭﺿﻪ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﺁﻣﺪﻡ ﺑﯿﺎﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺮ ﻭﻗﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮ ﺭﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﻡ، ﯾﺎﺩﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﻌﻪ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﺮ ﺑﻤﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ
ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ. ﺯﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﺑﺰﻧﻢ، ﺩﯾﺪﻡ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺑﺎ ﺭﻓﻘﺎﺵ ﻋﺮﻕ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺭﺑﺪﻩ ﮐﺸﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪ . ﺩﯾﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭ ﺩﺭ ﺯﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺩﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ، ﺍﺭﺑﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ
ﻗﻤﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ .ﮔﻮﺷﻪ ﻋﺒﺎﯼ ﻣﻨﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮐﺸﻮﻥ ﮐﺸﻮﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺁﻕ ﺷﯿﺦ ﺣﺴﻦ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﺷﺐ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎﺭ
ﻣﯿﮑﻨﯽ ؟ ﮔﻔﺘﻢ: ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺷﺒﯽ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺭﻭﺿﻪ ﺑﺨﻮﻧﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ : ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻧﻮﺑﺮﺷﻮ ﺁﻭﺭﺩﯾﺪ، ﻫﺮ 12 ﻣﺎﻩ ﺳﺎﻝ ﻫﯽ ﺭﻭﺿﻪ ﻫﯽ ﺭﻭﺿﻪ. ﮔﻔﺘﻢ: ﻋﻠﯽ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻭ ﺍﻣﺸﺐ، ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﻣﺤﺮﻣﻪ ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻠﯽ ﻋﺮﻕ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻗﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ
ﺟﺎ ﺧﻮﺭﺩ، ﺑﻄﻮﺭﯾﮑﻪ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻣﯽ ﺯﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﻋﻠﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮﯼ ﻣﺎﻩ ﻣﺤﺮﻣﻢ ﮔﻨﺎﻩ. ﺑﻪ ﺷﯿﺦ ﺣﺴﻦ ﮔﻔﺖ ﺷﯿﺦ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺗﯿﮑﻪ ﺗﯿﮑﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺭﻭﺿﻪ ﻧﺨﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﯿﺦ ﻣﯿﮕﻪ: ﺁﺧه علی ﺭﻭﺿﻪ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ .ﺭﻭﺿﻪ ﭼﺎﯾﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ، ﻣﺴﺘﻤﻊ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ. ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎﺣﺎﻟﯿﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺒﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺸﻢ ﻣﻨﺒﺮﺕ .ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻧﺸﺴﺖ ﺗﻮ ﺧﺎﮎ ﻫﺎ ﺑﺸﯿﻦ ﺭﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﻣﻦ
ﺭﻭﺿﻪ ﺑﺨﻮﻥ، ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﺿﻪ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ : ﺁﻫﺎﯼ ﺷﯿﺦ ﺍﯾﻦ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﺭﻭ ﺑﺰﺍﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﻨﻮ ﻣﻌﻄﻞ ﻧﮑﻦ ﺻﺎﻑ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﻧﻪ ﺁﻗﺎ ﺍﺑﻮﻟﻔﻀﻞ ﻋﺒﺎﺱ ﻭ ﺑﻬﺶ
ﺑﮕﻮ ﺁﻗﺎ ﻋﻠﯿﺖ ﺍﻭﻣﺪﻩ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺭﻭﺿﻪ ﺭﻭ ﺷﺮﻭﻉ
ﮐﺮﺩﻡ: "ﺍﯼ ﺍﻫﻞ ﺣﺮﻡ میر و ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ / ﺳﻘﺎﯼ ﺣﺴﯿﻦ سید و سالار ﻧﯿﺎﻣﺪ" ﺩﯾﺪﻡ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﻻ ﻭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺍﺯ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﯾﻪ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ
ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺭﻭ ﺯﻣﯿﻨﻮ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ. ﺭﻭﺿﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ، ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﮔﻔﺖ: ﺷﯿﺦ ﺍﺯﺕ ﻣﻤﻨﻮﻧﻢ ﻣﯿﺸﻢ ﯾﮏ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻡ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﯼ؟ ﺭﻭﯾﺖ ﺭﻭ ﺑﮑﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺠﻒ ﺍﻣﯿﺮ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺁﻗﺎ ﺑﮕﯽ ﻋﻠﯽ ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﻋﺮﻕ ﻧﺨﻮﺭﻩ . ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻭ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺧﻮﻧﻪ . ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﻣﻨﺒﺮ ﺭﻓﺘﻢ، ﮔﻔﺘﻢ : ﺁﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮﺩﻩ . ﺭﻭﺿﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺭﻓﺘﯿﻢ، ﺩﺭ ﮐﻪ ﺯﺩﯾﻢ ﺯﻧﺶ ﺩﺭ
ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ، ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺑﺎ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺯﻧﺶ ﮔﻔﺖ ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺭﻓﺖ، ﺩﯾﺸﺐ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﺣﺎﻝ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ، ﺟﺎﯾﯽ ﺟﺰ ﮐﺮﺑﻼ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﯾﺎ ﻋﻠﯽ ﺁﺩﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮ ﻣﯿﮕﺮﺩﻩ ﯾﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﮕﺮﺩﻩ . ﻋﻠﯽ ﮔﻨﺪﺍﺑﯽ ﺭﻓﺖ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﻘﯿﻢ ﮐﺮﺑﻼ ﺷﺪ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻧﺠﻒ ﺍﺷﺮﻑ. ﻣﯿﺮﺯﺍﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺗﺎ ﻋﻠﯽ ﺭﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﯾﺪ
ﻧﻤﺎﺯ ﻧﻤﯿﺨﻮﻧﺪ، ﺗﺎﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ .ﯾﮏ.ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻋﻠﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﻣﯿﺮﺯﺍﯼ ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﺧﺒﺮ ﻣﯿﺪﻥ ﮐﻪ ﻓﻼﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺩﺭ ﻧﺠﻒ ﺑﻪ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺭﻓﺘﻪ، ﮔﻔﺖ :
ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﯾﻪ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﻧﻤﺎﺯﺷﻮ ﻣﯿﺨﻮﻧﻢ ﺑﻌﺪ ﺧﺎﮐﺶ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ. ﺧﺒﺮ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻪ ﻗﺒﺮ ﺣﺎﺿﺮﻩ ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﺯﻧﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﮔﻔﺖ: ﻗﺒﺮ ﺭﻭ ﻧﭙﻮﺷﻮﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺣﮑﻤﺘﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﻩ . ﻧﻤﺎﺯ
ﺩﻭﻡ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺗﻤﻮﻡ ﮐﻪ ﺷﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ ﻋﻠﯽ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﯿﺸﻪ، ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﻋﻠﯽ ﺭﻓﺘﻪ، ﻋﻠﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ .ﻣﯿﺮﺯﺍ ﮔﻔﺖ : ﻣﯿﺪﻭﻧﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﺗﻮ ﺳﺠﺪﻩ ﭼﯽ ﮔﻔﺘﻪ؟ ﺧﺪﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﻖ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﻗﺴﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺧﺪﺍﯾﺎ ﯾﮏ
ﻗﺒﺮ ﺯﯾﺮ ﻗﺪﻡ ﺯﺍﺋﺮﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ( ﻉ) ﺧﺎﻟﯿﻪ ﻣﯿﺰﺍﺭﯼ ﺑﺮﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ...
