بازی کلاسیک نیمه‌نهایی جام‌جهانی 1982 اسپانیا بین فرانسه و آلمان غربی، یکی از زیباترین بازی‌های تاریخ جام‌های جهانی از آب درآمد. در آن بازی پلاتینی با نبوغ بالایش هر چه در توان داشت رو کرد. اوج خلاقیت او در ارسال پاسی دقیق برای هم‌تیمی‌اش پاتریک باتیستون بود که موجب تک به تک شدن او با تونی شوماخر، دروازه‌بان جنجالی و بزرگ ژرمن‌ها شد. باتیستون می‌توانست کار را تمام کند ولی شوماخر پیش‌دستی کرد و با زدن یک ضربه سنگین به بازیکن فرانسوی، همه را یاد «چاک نوریس»، رزمی‌کار بزرگ اروپایی و بازیگر فیلم‌های حادثه‌ای انداخت:
شوماخر از دورازه بیرون آمد و در حالی که هنوز چند متری با هم فاصله داشتند باتیستون به توپ ضربه زد و ضربه اش به بیرون رفت ولی شوماخر به شکل ناجوانمردانه و بسیار خشنی بر روی سر بازیکن فرانسوی پرید و باتیستون سه تا از دندانهایش شکست و به حالت اغما فرو رفت. میشل پلاتینی در مود این صحنه گفته بود« من به شدت ترسیده بودم چون باتیستون اصلا حرکت نمی کرد و فکر کردم که او مرده است.»
بعد از این صحنه باتیستون را به بیمارستان منتقل می کنند و ازهمه جالب تر این که واکنش داور مسابقه در قبال این حرکت اعلام ضربه دروازه بوده است!
بعدها تمامی کارشناسان داوری بدون شک حکم به اخراج شوماخر بعنوان کمترین جریمه ممکن می دادند ولی عدالت رعایت نشد و فرانسه آن بازی را در حالی که 3-1 از آلمان غربی جلو بود 3-3 مساوی کرد و با ضربات پنالتی که شوماخر در آن نقش کلیدی داشت آن بازی را به آلمان واگذار کرد تا فرانسه با ستاره‌های بزرگی مثل پلاتینی، آلن ژیرس، ژان تیگانا و لویی فرناندز چشم به راه یک جام‌جهانی دیگر باشد. ایتالیا در فینال مقابل آلمان قرار گرفت و این تیم را 3-1 شکست داد و قهرمان شد.
بعدها شوماخر بخاطر نوشتن یک کتاب جنجالی از تیم ملی آلمان و حتی لیگ باشگاهی این کشور کنار گذاشته شد و مجبور شد سالهای آخر بازیش را در فوتبال ترکیه دنبال کند.
شرح ماجرا از زبان خود شوماخر:
شوماخر در مورد بازی معروف نیمه نهایی جام جهانی 1982 می گوید:" من در این دیدار بازیگر نقش منفی بودم، بازی نیمه نهایی جام جهانی 1982 مقابل فرانسه برای من به عنوان یک بازی بزرگ و البته یک دیدار دراماتیک در کارنامه فوتبالی ام به ثبت رسیده است و در ذهنم باقی خواهد ماند. دیداری که در آن ما تا پایان جنگیدیم و در ضربات پنالتی پیروز شدیم تمام این فراز و فرود ها و حساسیت بالای بازی چیزهایی است که شما تنها یک بار می توانید در زندگی تجربه کنید."
" این بازی در 8ام جولای 1982 برگزار شد ابتدا پیر لیتبارسکی در دقیقه 17 ما را از فرانسه پیش انداخت اما ستاره فرانسوی ها میشل پلاتینی از روی نقطه پنالتی بازی را به تساوی کشاند. این طبیعی بود که در نیمه نهایی جام جهانی برای پیروزی بجنگیم اما در دقیقه 60 بازی بود که من ناخواسته به یک چهره زشت بدل شدم."
" من همیشه یک دروازه بان تهاجمی بودم و توپ های پشت مدافعان را با خروج از محوطه جریمه جمع می کردم اما اتفاقی که افتاد دقیقا به این صورت بود توپ بلند از فرانسوی ها پشت دفاع ما فرود آمد و من برای دفع آن از دروازه خارج شدم و توپ را زودتر از پاتریک باتیستون مهاجم فرانسه دیدم برای زدن توپ به هوا پریدم اما ناگهان متوجه حضور وی شدم اما دیگر دیر شده بود و برخورد بیرحمانه ای در قوس محوطه جریمه با هم داشتیم."
" شما باید بپذیرید که این برخورد عمدی نبود و پاتریک در ملاقاتی که با هم داشتیم من را بخشید. برای رفتاری که داشتم متاسفم. بلافاصله پس از بازی یک خبرنگار به من گفت دو تا از دندان های او شکسته است و من خوشحال شدم زیرا انتظار مصدومیت شدیدی تری را داشتم به همین دلیل به او گفتم هزینه ی دندان جدید او را پرداخت می کنم. البته این صحبت معنای بدی پیدا کرد اما من آن را بدون منظور مطرح کرده بودم."
" اما به بازی برگردیم، قطعا این دیدار یکی از بزرگترین بازی ها در تاریخ جام جهانی بود. یک هیجان واقعی را می توانستید در این دیدار تجربه کنید. گل های ماریو ترسور و آلن ژیرس با نتیجه 3 بر 1 از ما پیش افتادند و من فکر می کردم که به پایان رسیدیم اما دوستانم با قدرت به بازی برگشتند. آنچه که در نیمه دوم وقت های اضافه انجام شد وصف ناپذیر است. گل اول را رومینیگه به ثمر رساند و با ضربه کلاوس فیشر بازی را 3 بر 3 به تساوی کشاندیم و برای تعیین فینالیست بازی به ضربات پنالتی کشیده شد."
" در ضربات پنالتی می دانستم برای اینکه به پیروزی برسیم باید یک یا دو ضربه را مهار کنم. اما پنالتی سوم را اولی اشتیلکه از دست داد و این کار را برایم دشوار کرد. اما همانگونه که فکر می کردم توانستم پنالتی چهارم و ششم فرانسوی ها را مهار کنم تا با نتیجه 5 بر4 در ضربات پنالتی پیروز شویم و به فینال راه پیدا کنیم هر چند که شکست مقابل ایتالیا مانع از قهرمانی ما شد."
هارالد "تونی" شوماخر از سال 1972 تا 1996 در مجموع 464 بازی بوندس لیگایی در کارنامه دارد. او با پیراهن کلن، شالکه، دورتموند و بایرن در لیگ اول آلمان بازی کرده است. بیشتر افتخارات وی به باشگاه کلن باز می گردد او با این باشگاه در سال 1978 قهرمان بوندس لیگا شد و در سال های 1977، 1978 و 1983 موفق شد با پیراهن کلن قهرمانی در جام حذفی را تجربه کند. در سال 1996 نیز با پیراهن دورتموند قهرمانی در بوندس لیگا را کسب کرد از افتخارات او در عرصه ملی می توان به نائب قهرمانی در جام های جهانی 1982 و 1986، قهرمانی در جام ملت های اروپا در سال 1980 اشاره کرد او همچنین در جام جهانی 1986 به عنوان دومین بازیکن برتر جام نیز دست یافت.
