در مورد فاکتورهای موفقیت، هیچ کدام کافی نیست، ولی هر چه قدر بیشتر در موارد هشت گانه زیر پیشرفت کنید، امید قهرمانی جهان در کشور شما بیشتر خواهد شد. وبسایت ESPN این موارد را انتخاب و به قلم گابریله مارکوتی، معرفی کرده و طرفداری بعد از بخش اول، ترجمه بخش دوم آن را، تقدیم می کند:
سه- زیرساخت ها
اینکه جوانان یک سرزمین به دنبال یک تکه چمن یا آسفالت، ساحل یا حتی زمین سنگی باشند یا اینکه به عنوان عضو تیم جوانان یک باشگاه مشخص و منظم، نگرانی ای از این بابت نداشته باشند، همه به زیرساخت های یک کشور بازمی گردد.
فرض کنید استعدادیاب ها شما را کشف کنند و وارد یک باشگاه با سطح و امکانات مناسب کنند. شما ممکن است هنگام تمرین در زمینی استاندارد با یونیفورمی باکیفیت و تجهیزات مدرن حضور داشته باشید و از گرمای حضور مربیانی مجرب و کارکشته بهره برید. در مقابل می توانید خود را در زمینی سنگلاخی و کثیف با پیراهنی مندرس ببینید که باید به خانه برده و آن را بشویید!
چهار- آب و هوا
جام جهانی 1986- مکزیک
آب و هواهای خیلی گرم یا خیلی سرد برای رشد فوتبال یک کشور مناسب نیست. شما نمی توانید زیر برف و باران یا در صحرا، فوتبال کنید یا حداقل نمی توانید خیلی خوب بازی کنید. معمولا برای نتیجه گرفتن در فوتبال، باید قسمت اعظم جمعیت فوتبال کشورتان، در مناطق خوش آب و هوا با باد ملایم، رطوبت حداقل و باران کم، ساکن باشند.
بیشتر ملت های دنیا در چنین آب و هوایی قرار ندارند، ولی همه چیز به درجه هوا و میزان تحمل شما بازمی گردد. البته تعجبی هم ندارد که بیشتر جمعیت 8 تیم فینالیست جام جهانی در 50 سال گذشته، در مناطق خوش آب و هوا می زیسته اند.
آب و هوا همچنین در نوع بازی یک کشور و نوع بازیکنان تولیدی آن هم تاثیر دارد. اگر کلی نگاه کنیم، آب و هوای گرم و مرطوب، بازیکنانی کند بوجود می آورند در حالی که آب و هوای خشک کوهستانی، بازیکنانی سرعتی و قدرتی پرورش می دهند. آب هوایی معتدل بازیکنانی ادغام شده از دو حالت پیش می سازند، ولی در ساخت ویژگی های پایه ای بازیکن تاثیر خود را دارند.
پنج- دانش و آگاهی
جام جهانی 2010- آفریقای جنوبی
تخمین میزان این فاکتور راحت نیست، ولی وجود آن قابل تشخیص است. دانش و آگاهی شامل تاریخچه فوتبالی قدرتمند، بهره گیری از جمع کثیری از مربیان بادانش، استعدادیاب های مجرب و رسانه هایی است که پیوسته از فوتبال صحبت می کنند. در واقع در این مورد، "فوتبالی بودن یک ملت" حرف اول را می زند.
در بعضی کشورها، مفاهیم و عبات هایی چون "تمرین حداکثر" توسط گروهی از فوتبالی های مصمم و باهوش، تغییر یافته و حتی از بین رفته اند. این مساله در نهایت سبب شده بعضی کشورها بیش از آن چیزی نتیجه بگیرند که از تاریخچه آنها انتظار می رود.
اروگوئه بهترین مثال در این مورد است. آنها با جمعیتی حدود 3/3 میلیون نفر، از این نظر در دنیا در رده 134 ام قرار دارند، ولی تنها برزیل، ایتالیا و آلمان بیش از آنها جام جهانی را فتح کرده اند. شاید منتقدین ادعا کنند موفقیت های آنها قبل از جهانی شدن فوتبال (سال های 1930 و 1950) بدست آمده، ولی این مساله را هم باید در نظر گرفت که آنها از سال 1970 به این طرف، دو بار در جمع چهار تیم پایانی جام جهانی حضور داشته اند. علاوه بر این، آنها از سال 1980 تا به امروز، 4 بار قهرمان کوپا آمه ریکا شده اند که بیشتر از آرژانتین است و به غیر از 3 مورد، همیشه در جمع چهار تیم پایانی بوده اند.
هلند هم با تنها 16.8 میلیون نفر جمعیت مثال خوبی است. آنها طی 44 سال، 3 بار به فینال جام جهانی رسیده اند. تنها آلمان و برزیل و ایتالیا از آنها بهتر عمل کرده اند. تعجبی هم ندارد که ابداع کنندگان دو سبک عالی در تاکتیک های فوتبال امروزی یعنی توتال فوتبال و تیکی تاکا هم دو هلندی یعنی رینوس میشل و یوهان کرایوف بوده اند.
منتظر قسمت آخر این نوشته باشید و به ما بگویید فاکتورهای شما برای قهرمان شدن یک کشور در جهان فوتبال، چیست؟
