طرفداری- صابر فقیه پس از کسب مدال نقره مسابقات جوجیتسو قهرمانی آسیا در ویتنام گفت:
از نتیجه ای که گرفتم به هیچ وجه راضی نیستم. تنها برای کسب مدال طلا پا به این مسابقات گذاشتم و برای دست یابی به آن زحمات زیادی هم کشیده بودم، اما به دلیل مصدومیت شدیدی که در دیدار نیمه نهایی گریبانگیرم شد، نتوانستم در فینال به مسابقه ادامه دهم. با این حال خدا را شاکرم که با دست خالی به کشورم بر نمی گردم، اما همانطور که گفتم مدال نقره این مسابقات اصلا برایم راضی کننده نبود.
وی در گفتگوی اختصاصی با طرفداری افزود:
این مسابقات از ابعاد کمی و کیفی در سطح بسیار بالایی برگزار شد و بیش از 300 ورزشکار از 24 کشور آسیا در این رقابت ها شرکت کرده بودند. من هم پس از غلبه بر حریفانی از کشورهای بنگلادش و قزاقستان، در مرحله نیمه نهایی در حالیکه با اختلاف 9 امتیاز از حریف قدر تایلندی جلو بودم، متاسفانه دچار مصدومیت شدیدی از ناحیه پا شدم. اما خوشبختانه به هر قیمتی در مسابقه نیمه نهایی به پیروزی رسیدم و به فینال راه پیدا کردم. ولی در فینال حتی قادر به ایستادن بر روی پای آسیب دیده خود هم نبودم و به تصمیم پزشک مسابقات از ادامه دادن به رقابت منع شدم.
نایب قهرمان جوجیتسوی جهان درباره شدت آسیب دیدگی خود اظهار کرد:
در حال حاضر نمی توانم در این مورد صحبت کنم، زیرا هنوز به طور دقیق توسط پزشکان متخصص معاینه نشده ام. فعلا نمی توانم پایم را تکان دهم، اما امیدوارم شدت آسیب دیدگی ام حاد نباشد و بتوانم هر چه زودتر تمریناتم را از سر بگیرم. زیرا امسال سال سختی برایم خواهد بود و باید هر چه سریع تر خود را مهیای حضور در رقابت های جهانی کلمبیا کنم. من تازه از بند مصدومیت رها شده ام و تقریبا یک سال را به دلیل آسیب دیدگی از تمامی میادین به دور بودم و اصلا دلم نمی خواهد بار دیگر دچار مصدومیت طولانی مدت شوم.
فقیه در خصوص مشکلاتش در ورزش حرفه ای و اینکه تمام فکر و ذکرش به جای انجام تمرینات سنگین به آینده شغلی معطوف شده است، تصریح کرد:
نمی دانم چرا در کشور ما به اندازه کافی به ورزش های رزمی توجهی نمی شود. ما هم همانند رشته های دیگر تمرینات سنگین و طاقت فرسایی را پشت سر می گذاریم تا برای کشور عزیزمان در میادین بین المللی افتخار آفرینی کنیم. اما تبعیض هایی که مسئولین برای قهرمانان رشته های ورزشی مختلف قائل می شوند، دلسردمان می کند.
وی ادامه داد:
من اهل جویبار هستم، شهری که همه آن را با ورزش کشتی می شناسند، اما بسیار خوشحالم که از چنین شهری به عناوین بین المللی در ورزش رزمی دست پیدا کردم و به همه نشان دادم که شهر جویبار علاوه بر ورزش کشتی در ورزش های دیگر نیز پتانسیل های بالایی دارد. امیدوارم مسئولین شهرم به قهرمانان ورزش های دیگر این شهر نیز توجه کنند. بنده در حال حاضر بیش از یک سال است که به عنوان کارمند آتش نشانی در شهرم در حال فعالیت هستم اما متاسفانه نیروی شرکتی محسوب می شوم و امنیت شغلی ندارم، در این صورت با چه تمرکزی می توانم به تمریناتم بپردازم؟ البته از شهردار و رئیس آتش نشانی شهرستان جویبار تشکر می کنم که تا اندازه زیادی پیگیر کارهایم بودند. از همین جا هم از نماینده های جویبار در مجلس شورای اسلامی و همچنین فرماندار جویبار عاجزانه خواهشمندم که پیگیر کارهایم باشند تا اینقدر استرس وضعیت شغلی نداشته باشم و با خیال راحت به تمریناتم بپردازم.
فقیه در پایان خاطر نشان کرد:
شرمنده مردم شهر و دوستانم و علی الخصوص مدیریت باشگاه فرهنگی ورزشی فردوس جویبار که حامی بنده بود، شدم که نتوانستم با مدال طلا بیش از پیش خوشحالشان کنم، اما این قول را می دهم که با کسب خوشرنگ ترین مدال مسابقات جهانی کلمبیا بدشانسی ام در مسابقات آسیایی را جبران کنم.
