نمی دونم چرا با شروع دوره جدید ریاست جمهوری دکتر روحانی و این جنگ و دعواهایی که تو کشور راه افتاد یک دفعه یاد بزرگ مرد تاریخ ایران حکیم ابوالقاسم فردوسی افتادم - لطفا برداشت سیاسی نداشته باشید فقط - این متن فقط یه تمجید از بزرگترین و موثرترین شاعر ایرانی در طول تاریخ که هیچ کدوم از کشورهای همسایه نتونستن مثل نظامی و مولانا و .... ادعا کنن که برای ایران نیست و متعلق به اوناست
روحش شاد
این شعر فردوسی رو بخونید که ۹۰۰ سال پیش سروده، واقعا که دل و تن آدم رو ميلرزونه :
*چو ناکس به ده کد خدایی کند* *کشاورز باید گدایی کند ...*
در این خاک زرخیز ایران زمین نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود وز آن ، کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیششان گنه بود آزار کس پیششان
همه بنده ی ناب یزدان پاک همه دل پر از مهر این آب و خاک
پدر در پدر آریایی نژاد ز پشت فریدون نیکو نهاد
بزرگی به مردی و فرهنگ بود گدایی در این بوم و بر ننگ بود
کجا رفت آن دانش و هوش ما که شد مهر میهن فراموش ما ؟
که انداخت آتش در این بوستان کز آن سوخت جان و دل دوستان ؟
چه کردیم کین گونه گشتیم خوار ؟ خرد را فکندیم این سان ز کار
نبود این چنین کشور و دین ما کجا رفت آیین دیرین ما ؟
به یزدان که این کشور آباد بود همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت کشاورز ، خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر گرامی بد آنکس که بودی دلیر
نه دشمن در این بوم و بر لانه داشت نه بیگانه جایی در این خانه داشت
از آنروز دشمن بما چیره گشت که ما را روان و خرد تیره گشت
از آنروز این خانه ویرانه شد که نان آورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کد خدایی کند کشاورز باید گدایی کند ...!❤️
روزی از حسنین هیکل نویسنده و روزنامه نگار مشهور مصری پرسیدن " چرا مصریها با ان تاریخ با عظمت خود عرب زبان شدند؟ "
وی پاسخ داد : چون ما فردوسی نداشتیم !!!
او درست میگفت خیلی از کشورها که امروزه عربی صحبت میکنند اصلن نژاد و زبان آن ها عربی نبوده مانند " مصریها , حبشی ها , اردنی ها , عراقی ها , فلسطینی ها و ... " اما با گذشت زمان , زبان انها تغییر کرد چون کسی را در مقام فردوسی نداشتند فرهنگ و زبان خود را از دست دادند.
بهتر است بگوییم که ایرانیان در برابر اسلام تسلیم شدند نه در در برابر اعراب چون در زمان حکومت ساسانیان پادشاهی های بزرگی همچون روم وجود داشت که ایرانیان توانسته بودن در بیشتر جنگها انها را شکست دهند و حتی در یکی از این جنگها والریان « والریانوس » پادشاه روم به زانو در می آید. «جلوی اسب شاهپور ساسانی زانو میزند»
به نظر من اعراب تنها نمی توانسته اند با قدرت نظامی خود ایران را فتح کرده باشند بیشتر از قدرت نظامی اعراب و ترس و وحشت ناشی از جنایت انها این جذابیت اسلام برای ایرانیان بود که دروازه های ایران را به سوی انها گشود.
ابیات پایانی شاهنامه :
« چواین نامور نامه آمد ببن ز من روی کشور شود پرسخن
از آن پس نمیرم که من زنده‌ام که تخم سخن من پراگنده‌ام
هر آنکس که دارد هش و رای و دین پس از مرگ بر من کند آفرین »
بزرگان تاریخ مون رو بیشتر بشناسیم
که شناخت این اشخاص یعنی شناخت هویت ایرانی
