طرفداری- امیر قلعه نویی پس از دو فصل ناکامی با استقلال تهران، در زمانی که احتمال داده می شد به استراحت بپردازد و دوری مقطعی از فوتبال را چاره کار بداند، سر از انزلی در آورد، اما دیری نپایید که با توجه به شرایط نامناسب ملوان بندرانزلی، از خیر حضور در لیگ برتر گذشت و منتظر پیشنهاد بعدی ماند. در ادامه لیگ پانزدهم مسیر قلعه نویی برای دومین بار به تبریز خورد و هدایت تراکتورسازی را بر عهده گرفت. نتایج راضی کننده در دو فصل حضور او در تبریز و استفاده از دستیاران خارجی که تا پیش از این در دستور کارش نبود، از قلعه نویی چهره جدیدی نشان داد. ژنرال که مخالف صحبت اهالی رسانه و تمجیدشان از مربیان خارجی بود، حالا تن به استفاده از دستیاران خارجی داده است تا بتواند همچنان در لیگ برتر ایران خودش را در رده بهترین مربیان قرار دهد.
قلعه نویی در لیگ هفدهم هدایت ذوب آهن را برعهده خواهد داشت. چالشی جدید که نتیجه اش از دو حالت خارج نخواهد بود.ژنرال لیگ برتر یا از سطح یک فوتبال ایران رانده خواهد شد یا مُهر ادامه حضور را بر کارنامه خود خواهد زد. اما چالش سخت قلعه نویی در کنار زاینده رود چیست؟ دستیاران خارجی فصل گذشته او، در اصفهان هم به صف شده اند و منتظر دست و پنجه نرم کردن با آزمون سخت این فصل هستند.
یحیی گل محمدی و دستیار اولش مجتبی حسینی در طول سه فصل گذشته سیستم 2-4-4 خطی را در ذوب آهن به کار گرفتند و از نظر ساختار تیمی، ذوب آهن را به یکی از منسجم ترین تیم های لیگ برتر تبدیل کردند. سیستمی که استفاده از آن سختی های خاص خودش را دارد، اما به صورت حرفه ای در این تیم اصفهانی به کار گرفته شد و نتایج جالبی هم در پی داشت.
به راحتی می توانیم در سه فصل گذشته لیگ برتر از ذوب آهن به عنوان با ثبات ترین و سازمان یافته ترین تیم در لیگ ایران یاد کنیم. تیمی با ثبات در کادر فنی، بازیکن ها و نوع بازی که یکی از پیچیده ترین تیم های لیگ از نظر فنی را پدید آورده بود. پرسپولیس تحت نظر برانکو با سیستم 2-4-4 از نوع لوزی، گرچه از نظر نتایج بهتر از ذوب آهن عمل کرده است اما در نسبت ابزار گل محمدی و حسینی با برانکو، حتی می توان به زوج دوست داشتنی این روزهای فوتبال ایران نمره بهتری داد. در سازماندهی قدرتمند ذوب آهن همین بس که برانکو با پرسپولیس قدرتمندش هرگز موفق به شکست این تیم نشد.
فوتبالی منطقی در هنگام مالکیت توپ با انتقال توپ مرحله به مرحله از خط دفاع به هافبک و سپس به مهاجمین و استفاده از سرعت در انتقال توپ که ذوب آهن را به تیمی با ضد حملات زهر دار بدل کرده بود. تیمی با سازمان دفاعی قوی با قرار گرفتن همه بازیکن ها پشت توپ و فشار روی تیم مقابل از سوی دو مهاجم خط جلو برای برهم زدن طراحی حملات تیم مقابل، که در این سال ها هر چند با تغییراتی در نفرات جلو مواجه شد، اما هیچ خللی در کیفیت بازی بدون توپ و میزان فشار بازیکن های خط جلوی ذوب آهن روی مدافعین و هافبک های تدافعی تیم های مقابل پدید نیامد.
به صورت فرضی محدوده فضای پرس شونده توسط مهاجمین ذوب آهن برای مختل کردن روند طراحی حملات تیم مقابل را مشاهده می کنید. در حقیقت فضای میانی 6 ضلعی ساخته شد ما بین خط هافبک و مهاجمین ذوب آهن، حیاتی ترین قسمت از سیستم 2-4-4 خطی است که وظیفه اصلی حفاظت از آن بر عهده دو بازیکن جلوی تیم است که با فشار روی دو محدوده مشخص شده، توپ حریف را به کناره ها هدایت کنند.
در صورت رفتن توپ به کناره های زمین با اضافه شدن یکی از هافبک های تدافعی و مهاجم نزدیک به توپ، به مدافع و هافبک کناری یک برتری نفری 4 به 3 یا در صورت نفوذ بیشتر، برتری عددی 3 به 2 توسط تیم مدافع که ذوب آهن است ایجاد می شود. (شماره بازیکن ها مد نظر نیست)
در سازماندهی هجومی ذوب آهن، نفوذ از کناره ها و دور زدن مدافعین کناری اصلی ترین برنامه به حساب می آمد. به طور فرضی شکل یک نفوذ ساده از سمت راست ذوب آهن نمایش داده شده است. بازیکن در این حالت 3 گزینه پاس در محوطه جریمه برای پاس مستقیم و یک گزینه پاس در پشت محوطه که همان هافبک دفاعی باشد را در اختیار دارد. در صورتی که شرایط برای استفاده از ارسال و بهره وری مناسب از توپ نباشد، توپ به پشت محوطه برای یکی از هافبک های تدافعی ارسال و به سرعت منطقه بازی تغییر می کند و تمام جا به جایی های نفرات به صورت قرینه این تصویر صورت می پذیرد. این انتقال های عرضی سریع یکی از محاسن ذوب آهن در طول سه فصل گذشته بوده است.
نگاهی گذرا داشتیم به قسمت کوچکی از سازماندهی ذوب آهن در دفاع و حمله که مبتنی بر سیستم متفاوت آن ها در 3 فصل گذشته لیگ بوده است، در لیگی که اکثر تیم ها با سیستم پایه 1-3-2-4 در رقابت ها شرکت می کنند و مدت زمان حضور مربیان روی نیمکت تیم ها به سختی به دو یا سه سال می رسد. حالا امیر قلعه نویی کار بسیار سختی در ذوب آهن در پیش دارد. او باید بازیکنان نه چندان تاکتیک پذیر ایرانی که به سختی و در طول چند فصل کار در یک سیستم متفاوت از سیستم مورد استفاده قلعه نویی در تیم های پیشین را آموخته اند و به آن خو گرفته اند، در قالبی جدید بریزد. بازیکن هایی که حتی تعدادی از آن ها در زمان خود یحیی گل محمدی به ذوب آهن اضافه شده اند و هنوز تجربه کار در سطح یک فوتبال ایران و در قالب دیگری را ندارند.
کار سخت امیرقلعه نویی و نوع مواجهه او با ساختاری که از گل محمدی به جا مانده است، می تواند یکی از جذاب ترین قسمت های لیگ هفدهم باشد. او ساختارش را روی ستون های تیم گل محمدی بنا خواهد کرد یا خواهد کوبید و از صفر آغاز خواهد کرد؟ چالش جدید امیر قلعه نویی که می تواند به قیمت سقوط بیش از پیش درجه اعتبارش و شاید پایان راهش باشد یا شروعی دوباره برای او، در کنار زاینده رود.
