اختصاصی طرفداری - علیرضا منصوریان با فشار و اصرار هواداران در لیگ شانزدهم سرمربی استقلال تهران شد. علیمنصورِ استقلالی ها قهرمانی را از پرسپولیس ربود و البته قلب های طرفداران استقلال را و یک مسیر پر ماجرا که پیش روی همه استقلالی ها قرار گرفته بود.
لحظه به لحظه اخبار تمرینات استقلال توسط هواداران پیگیری و تحلیل می شد. شور و حال و انرژی هواداران در اوج قرار داشت و منصوریان هم با نیروی جوانی اش بر این شعله می دمید، اما خیلی زود تمرینات پر تماشاگر تهران تمام و اردوی ارمنستان آغاز شد. بدنساز انگلیسی آمد و دوباره شعله امید در میان استقلالی ها گُر گرفت. اردوی ارمنستان هم به پایان رسید و در تهران دوباره تمرینات استقلال برای رسیدن به اوج مورد نظر هواداران از سر گرفته شد. نتایج بازی های دوستانه نگرانی را به جو امیدوار استقلالی ها تزریق کرد. بازی های دوستانه ملاک خوبی نبودند اما برای کمی نگرانی، همین بازی ها هم کافی بود. همه منتظر رونمایی از استقلالِ منصوریان بودند و این اتفاق در برار سکوهای خالی از تماشاگر آزادی رخ داد.
| استقلال تهران 1 - 1 نفت تهران - 4 مرداد 1395 |
چشم ها تیزبین تر از همیشه توپ به توپ و ثانیه به ثانیه به دنبال استقلال مدل جدید بود. گمانه زنی ها تمام شد و مشخص شد که سیستم امسال استقلال همان 1-3-2-4 خواهد بود. علیرضا منصوریان برای اولین بازی، تیمش را با ترکیب و سیستم زیر به میدان فرستاد.
در همان نیمه اول گل جابر انصاری روی یک کار تمرین شده تیمی به ثمر رسید تا مشخص شود استقلالِ منصوریان همانی است که انتظارش را داشتیم. حرکت ترکیبی بختیار رحمانی، کاوه رضایی و جابر انصاری اولین گل استقلال را در پی داشت.
نیمه دوم گویی که بازی دیگری در حال نمایش بود. همه چیز تغییر کرده بود. نفت تهران با هدایت علی دایی که حتی دوران بدنسازی کاملی هم نداشت، بازی را از استقلال گرفت و البته امید را از طرفدارها. کنفرانس خبری بعد از بازی، اولین محکمه علیرضا منصوریان بود که او خود را در آن تبرئه کرد. فشار بدنسازی دلیل قابل قبولی بود برای فِرش نبودن بدن بازیکن های تیمی که قرار بود از ابتدا طرح دیگری دراندازد. اولین تلنگر به منصوریانِ جوان، همین جا و در اولین قدم پیامد های بدی داشت که تا هفته ها اثراتش روی استقلال آشکار بود.
بازی دوم
| استقلال خوزستان 2 - 1 استقلال تهران - 10 مرداد 1395 |
دوباره همه با وسواس زیاد همه حرکات تیم منصوریان را زیر نظر گرفتند. رسیدن به یک تیم معمولی و ضربه پذیر در نهایت نتیجه تمام تحلیل ها بود.
ترکیب و سیستم استقلال در بازی دوم هم اینگونه بود.
به نسبت بازی قبل یک تغییر در ترکیب نفرات و یک تغییر پست مشاهده می شد. رابسون جانواریو به عنوان مدافع وسط جایگزین امید نورافکن شده و مگویان به سمت چپ خط دفاعی رفته بود. این بار داستان از همان ابتدا تلخ آغاز شد و در نیمه اول استقلال خوزستان به گل رسید. حالا منصوریان تنها یک نیمه فرصت داشت تا امیدها برای دیدن یک استقلال بهتر را زنده کند. فشار طرفدارها به دلیل بازی های زیبای فصل گذشته پرسپولیس روی دوش منصوریان سنگینی می کرد و شاید هر ثانیه او را به یک انتحار تاکتیکی نزدیک می کرد. منصوریان جوان شاید مدام در این فکر بوده است که کدام یک را انتخاب کند، آن چیزی که طرفدارها می خواهند و او نمی داند یا آن چیزی که خودش می خواهد و خوب می داندش؟
دقیقه 62 همین بازی، شاید سرنوشت نیم فصل اول استقلال رقم خورد. فرشید باقری از بازی بیرون می رود و علی قربانی وارد زمین می شود. یک هافبک دفاعی از زمین خارج شده و یک مهاجم جایگزین او شده است.استقلالِ منصوریان حالا 2-4-4 لوزی را به نمایش می گذارد. همان چیزی که برانکو در پرسپولیس انجامش داد و موفق شد. استقلال بعد از این تعویض آرایشی اینگونه داشت.
حملات پیاپی استقلالی ها و سانتر های پر شمار از جناحین جواب می دهد و بازی به تساوی کشیده می شود. سرعت انتقال توپ بالای هر دو تیم، کار را برای تیم مقابل سخت کرده بود تا اینکه اولین تعویض اشتباه منصوریان انجام گرفت. مگویان که حضورش در پست دفاع چپ تعجب برانگیز بود، تعویض و میثم مجیدی جایگزینش شد. استقلال از 9 موقعیت گل به دست آماده در این بازی تنها یکی را تبدیل به گل می کند تا اینکه چند دقیقه پس از تعویض مگویان با میثم مجیدی، استقلال خوزستان از همین تعویض اشتباه استفاده کرد و خط دفاع و دروازه استقلال برای دومین بار فروریخته شد و البته بنای رویاهای استقلالی ها برای این تیم.
پرسپولیس برانکو هر چقدر فشار را روی کادر فنی استقلال زیاد می کرد، از طرف دیگر با راهی که رفته بود، این امید را در دل استقلالی ها روشن نگه داشته بود که شاید داستان اوج گرفتن پرسپولیس و خوشی های پس از آن همه تلخ کامی، دوباره و این بار برای استقلال در راه باشد.
بازی سوم
| استقلال تهران 1- 2 نفت آبادان - 15 مرداد 1395 |
اولین بازی در حضور تماشاگران خودی در ورزشگاه آزادی نوید اولین پیروزی فصل برای استقلال را می داد. مگر ممکن بود که نفت آبادانِ بدون ستاره و تازه لیگ برتری شده بتواند از ورزشگاه آزادی در حضور انبوه تماشاگران جان سالم در ببرد؟ اما استقلال انگار آمده بود که تمام غیر ممکن ها را ممکن کند و به خوبی انجامش می داد.
سیستم پایه استقلال در این بازی هم در تداوم با 30 دقیقه پایانی بازی دوم برابر استقلال خوزستان، همان 2-4-4 لوزی بود. با این تفاوت که یعقوب کریمی در پست مدافع چپ به کار گرفته شد تا او چهارمین مدافع چپ استقلال در 3 بازی ابتدایی لیگ باشد.
استقلال در این بازی توپ و میدان را در اختیار گرفته بود اما موقعیت های ایجاد شده تبدیل به گل نمی شدند. از 8 موقعیت گل استقلال در این بازی تنها یکی به گل تبدیل شد. استقلال پیروز میدان بود و همه چیز خوب پیش رفت تا اینکه از مدافع چپ پنجم استقلال هم رونمایی شد. میلاد زکی پور جوان برای اولین بار در ترکیب استقلال قرار گرفت تا یکی از دلایل شکست استقلال برابر تیم خوزستانی باشد. پس از این بازی فشار انتقادها بالا گرفت و میلاد زکی پور تا هفته ها به نیمکت و سکو دوخته شد.
چندین سوال بی پاسخ هنوز هم شاید ذهن ها را درگیر کرده باشد؟ چرا امید ابراهیمی نتوانست به عنوان تک هافبک دفاعی کیفیت قابل قبولی ارائه دهد؟ خسرو حیدری چه کم از فرشاد احمدزاده داشت؟ بختیار رحمانی چرا در میانه میدان سرگردان بود؟ پاسخ تمام این سوال ها شاید این است که منصوریان توان اجرای سیستم مورد علاقه برانکو را نداشت. ابزار منصوریان متناسب با این سیستم نبود و همین مسئله باعث شد با تمام جا به جایی نفرات، باز هم نتایج مطلوب به دست نیاید. استقلال می توانست موقعیت گل ایجاد کند اما درصد تبدیل به گل این موقعیت ها بسیار پایین بود. از طرف دیگر با این نوع بازی و فضای بزرگی که در اطراف تک هافبک دفاعی ایجاد می شد، میزان ضربه پذیری استقلال بالا رفته بود.
بازی چهارم
| پیکان تهران 1 : 1 استقلال تهران - 21 مرداد 1395 |
برای اولین بار منصوریان به ترکیب بازی گذشته اش دست نمی زند و همان بازیکن ها وارد زمین می شوند، اما در کمال تعجب خسرو حیدری در سمت چپ زمین به کار گرفته شده است. نیمی از نیمه اول را استقلال در بی برنامگی محض پشت سر می گذارد تا در نهایت جای خسرو حیدری با حابر انصاری عوض شود. این جا به جایی هم دردی از استقلال دوا نکرد تا اینکه پیکان به گل اول دست پیدا کرد.
در نیمه دوم تعویض های منصوریان جواب داد و استقلال از شکست سوم در چهارمین بازی گریخت. بهنام برزای به سمت راست اضافه شد، فرشید باقری تک هافبک دفاعی استقلال شد، ابراهیمی یک خط جلوتر رفت و جایگزین بختیار رحمانی در پشت دو مهاجم شد و فرشید اسماعیلی که جایگزین علی قربانی شده بود با اضافه شدن انصاری به خط حمله، به سمت چپ رفت تا یکی از بهترین بازی هایش را به نمایش بگذارد.
هفته چهارم هم برای استقلالی ها اینگونه به پایان رسید تا تنها امیدشان به تعطیلات پیش رو باشد. بازی تیم ملی می توانست منجی تیم منصوریان باشد تا او بتواند ابتدا خودش را پیدا کند و سپس تیمش را سامان دهد. همه چیز در طی کمتر از 20 روز تغییر کرده بود. صدای اعتراض ها در فضای مجازی بلند و بلندتر شده بود. منصوریانِ محبوب حالا چیزی تا منصوریانِ منفور فاصله نداشت. تنها به اندازه یک باخت خفیف در دربی تا شعار "حیاکن رها کن" فاصله باقی مانده بود.
بازی پنجم
| استقلال تهران 1 : 1 ماشین سازی تبریز - 21 شهریور 1395 |
دوباره 2-4-4 و دوباره ناکامی، این شاید درس بزرگ منصوریان از فصل گذشته باشد. انتظار می رفت که او در این تعطیلات لیگ بتواند سیستم و تاکتیک های مورد نظرش که در نفت اجرا می شد را در استقلال نیز به کار بگیرد، اما پا فشاری او روی استفاده از یک سیستم تازه و البته فشار هواداران برای اجرای بازی هجومی و مالکانه، استقلال را در آستانه یک بحران بزرگ قرار داد. در ترکیب جدید، ابراهیمی به سمت چپ رفته و باقری نقش تک هافبک دفاعی را برعهده گرفته بود. بختیار رحمانی هم بعد از 4 بازی نا امید کننده در نهایت جای خودش را به اسماعیلی جوان داد.
در نیمه اول این بازی موقعیت های پرشماری در اختیار بازیکنان قرار گرفت اما بیش از یک گل به ثمر نرسید. یکی از تغییرات دیگر استقلال در این بازی بازگشت مگویان به دفاع چپ و جایگزینی او با مجید حسینی جوان بود. حسینی که کنترل روی توپ خوبی داشت در این بازی محور یکی از برنامه های استقلال برای خلق موقعیت بود و توپ های زیادی به پشت مدافعین ماشین سازی در نیمه اول ارسال کرد که منجر به خلق موقعیت هایی نیز شد. در این بازی هم استقلالی ها با اینکه توانستند 9 موقعیت گل ایجاد کنند اما تنها موفق به زدن یک گل شدند.
کیفیت بازی استقلال به نسبت 4 بازی گذشته به طور مشخصی رشد کرده بود اما فشار روانی روی تیم همچنان سنگینی می کرد و در نیمه دوم پس از اینکه گل تساوی توسط نریمان جهان به ثمر رسید، ساختار تیم از هم پاشیده شد. نکته جالب در مورد این بازی این است که از یک دقیقه پس از دریافت گل، تیم استقلال تا پایان بازی سه مرتبه تغییر سیستم می دهد. اتفاقی که شاید یک رکورد باشد و خود منصوریان هم اگر حالا به آن دقایق از بازی دقت کند جز یک خنده تلخ و زنده شدن خاطرات تلخ فشارهای روانی سنگین روی تیم، واکنش دیگری ندارد.
انتظارات بیش از حد و کم تجربگی منصوریان راه او را از بازی دوم تغییر داد. تیم برانکو به حدی با سیستم جدیدش زیبا بازی می کرد که وسوسه امتحان کردنش منصوریان را رها نکرد و نتیجه این تغییر روش چیزی جز شکست نبود.ماجراهای فصل گذشته استقلال هم می تواند کلاس درسی برای خود منصوریان باشد و هم هواداران استقلال می توانند نتیجه نوع طرفداری و تاثیرات آن روی تیم را مشاهده کنند تا در فصل پیش رو اشتباهات فصل پیش تکرار نشود.
اما این تیم باید چند روز دیگر برابر پرسپولیس قدرتمند بازی می کرد. کدام معجزه می توانست منصوریان را از اخراج و تیمش را از یک فاجعه نجات دهد؟ در این چند روز چه در سر منصوریان گذشت که این تیم شکننده و بدون ساختار مشخص، توانست پرسپولیس را به راحتی متوقف کند؟
ادامه سرگذشت استقلال در لیگ شانزدهم را در "قسمت دوم" بررسی آنچه بر استقلالِ منصوریان گذشت خواهید خواند.
