در قسمت قبل خواندیم که رایولا چگونه موجی را تهدید کرد که در صورت تاخیر در قرار ملاقات، قیمت ندود دوبرابر خواهد شد:
ساعت ۱۲:۱۰ فرارسید و موجی حاضر نشد، رایولا طبق وعده معهود محل قرار را ترک کرد. اما ندود در نهایت به یوونتوس پیوست و در سال ۲۰۰۳ توپ طلای بهترین بازیکن اروپا را در آن تیم کسب کرد. حالا و در بازنشستگی، او همچنان با رایولا در ارتباط است. این شیوه رایولاست: دوست بازیکنان و دشمن باشگاه و مقامات. (فیفا یک‌بار او را به خاطر خطاب سپ بلاتر با لفظ «دیکتاتور خرفت» جریمه کرد که پس از آن رایولا ایده نامزدی برای پست ریاست فیفا را برای مدت کوتاهی در نظر گرفت.)
بسیاری از بازیکنان رایولا بر روی او به عنوان یک پشتیبان همه‌کاره حساب باز می‌کنند. ماریو بالوتلی یک بار با او تماس گرفت و گفت خانه‌اش آتش گرفته است و طبعا رایولا به او توصیه کرد که با آتش‌نشانی تماس بگیرد. این‌روزها بازیکنان جوان‌تر رایولا در فیس‌تایم(اپلیکیشنی برای تماس تصویری در ios. م) با او تماس می‌گیرند. او برمی‌خیزد و ادای آنان را در می‌آورد که گوشی‌شان را بالا گرفته‌اند تا به او چیزهایی که می‌خواهند بخرند را نشان دهند: «من داخل این خونه هستم. چی راجع بهش فکر می‌کنی؟»
آیا او بازیکنانش را به چشم دوست می‌بیند؟ «من آنها را اصلا به چشم مشتری نمی‌بینم. حتی می‌توانم ادعا کنم که در واقع آنها جزیی از خانواده من هستند.»
به رایولا می‌گویم که او مدل پیتزافروشی خانوادگی با مشتریان ثابت را به فوتبال وارد کرده است. ناگهان برقی در چشمانش می‌درخشد: «به شکل ناخودآگاه، بله. وقتی این را می‌گویی موهای تنم سیخ می‌شود. و این حقیقت دارد. ما خودمان را به چشم یک پیتزافروشی صرف نمی‌دیدیم.»
پس چه بودید؟ «یک خانه. آنجا می‌آمدید تا در خانه ما غذا بخورید.»
طرح کسب‌و‌کار او خبر از محیط کار او در هارلم می‌دهد: فوتبالیست‌ها در دفاتر احساس ناراحتی می‌کنند، در نتیجه محیط کار او به طور کلی یک آشپزخانه با یک نمایشگر بزرگ در گوشه‌ای برای تماشای مسابقات است. در قفسه آشپزخانه لوحی با حکاکی: «رستوران ناپولی، هارلم» به چشم می‌خورد.
اغلب این‌تصور می‌شود که باشگاه‌ها و مربیان تصمیم می‌گیرند که چه بازیکنی را به خدمت یگیرند. اما، اغلب، عامل تاثرگذار ایجنت است. رایولا در این خصوص می‌گوید: «من همواره سعی می‌کنم با بازیکنم یک هدف تعیین کنم: “این چیزی است که ما می‌خواهیم. بیکار نخواهیم نشست تا ببینیم باد کدام سمت خواهد وزید.”» در سال ۲۰۰۴ او تصمیم گرفت که ابراهیموویچ باید به «افراطی‌ترین» باشگاه ایتالیا برود؛ یوونتوس. زلاتان عرق‌ریزان از دویدن در تست پزشکی باشگاه و در حالی که شورت به پا داشت، با موجی قرارادادی برای انتقال ۱۶ میلیون یورویی امضا کرد.
در یووه، زلاتان از نزدیک شدت تمرینات ندود را مشاهده کرد. به رایولا در این موردگفت: «فکر می‌کردم اغراق می‌کنی، اما حقیقت داشت.» ندود به مهاجم جوان توصیه کرده بود که قدر خود را بداند: «تو نمی‌دانی که چه [استعدادی] داری.» ابراهیموویچ اخلاق کاری ندود را با استعداد برتر خود ترکیب کرد.
سفر اودیسه‌وار ۲۵ ساله زلاتان در اروپا نشان‌دهنده یکی دیگر از استعدادهای رایولاست: پیش‌بینی کردن تغییر روندها در بازار. «کمی مغرورانه به نظر می‌رسد اما من همه تغییرات در جهان فوتبال را پیش از آنکه اتفاق بیفتد، می‌فهمم.» در ۲۰۰۶ مشخص شدکه موجی با داوران تعیین شده برای قضاوت در دیدارهای یووه تماس می‌گیرد. رایولا متوجه شده بود که یووه از این قضیه آسیب خواهد دید. بنابراین ماه‌ها پیش از آنکه یووه به عنوان تنبیه به سری بی سقوط کند، او انتقال ابراهیموویچ به اینترمیلان را مهیا کرده بود. در ۲۰۰۹، او را به بارسلونا منتقل کرد؛ انتقالی که وقتی پپ گواردیولا زلاتان را به نیمکت دوخت، شکست خورد. هرگونه اشاره‌ای به اسم گواردیولا، رایولا را به بد‌‌و‌بیراهی تقریبا غیر ارادی (کلماتی همچون «بزدل» و «بی‌جنم») وادار می‌کند. او اشتباهش را به سرعت اصلاح کرد و او را به میلان منتقل کرد.
سپس در سال ۲۰۱۲، رایولا ایبرا را به خارج از ایتالیا سوق داد. «او اصلا نمی‌خواست برود. اما من چندین سال به میلان می‌گفتم: “شما دیگر نمی‌توانید چنین حقوق‌هایی پرداخت کنید.”» شرایط اقتصادی فوتبال ایتالیا نابسامان بود، در حالی که مالکان ثروتمند قطری به تازگی پاریسن ژرمن را خریده بودند. ابراهیموویچ بی‌میلانه به پاریس نقل‌مکان کرد، جایی که در تیمی سطح بالا حقوق سالیانه ۱۴ میلیون یورو دریافت می‌کرد. در سویی دیگر میلان افت کرد.
پس از ۱۵ سال موکل رایولا بودن، ابراهیموویچ اکنون رتبه دوم گران‌ترین بازیکن تاریخ (جمع مبالغ پرداخت شده برای یک بازیکن)، پس از آنخل دیماریا را در اختیار دارد. در طول این مدت، باشگاه‌ها مبلغی در حدود ۱۳۱ میلیون یورو برای انتقال ابراهیموویچ خرج کرده‌اند، مبالغی که به تنهایی برای ثروتمند کردن رایولا کافی است. وقتی از او می‌پرسم که آیا ۱۰ درصد از حقوق یک بازیکن را برمی‌دارد، اینگونه پاسخ می‌دهد: «کمی بیشتر یا کمتر. اما مسائل توافق شده و بسیار شفاف است.» اما تاکید می‌کند که او پول را تنها محصول جانبی کار صادقانه می‌داند.
هدایت حرفه بازیکنان گاهی ممکن است اشتباه پیش رود. بزرگترین شکست رایولا احتمالا مهاجم ایتالیایی، ماریو بالوتلی است که اکنون در تیم کوچک نیس بازی می‌کند و نتوانست استعداد فراوان خود را شکوفا کند. رایولا می‌گوید که سد بالوتلی در راه موفقیت و عامل منحرف شدن او از مسیر درست، اغلب عاشق شدن بوده است: «بالوتلی، به صورت آگاهانه یا غیرآگاهانه تصمیم گرفت که فوتبال را محور زندگی خود قرار ندهد. بنابراین همیشه پدیده‌های حاشیه‌ای عملکرد او را تحت‌الشعاع قرار می‌دادند. زلاتان این مساله را نداشت، پوگبا ندارد، ندود هم نداشت.»
آیا رایولا خود را در شکست بالوتلی مقصر می‌داند؟
«بله. اشتباه بزرگی که در خصوص او کردم این بود که گذاشتم از سیتی به میلان برود، درست برخلاف توصیه من. باید می‌گفتم: “تو با سیتی موفق می‌شوی، تمام، بحثی نداریم. ” اگر این صحبت را با شدت پی می‌گفتم، او تسلیم می‌شد. »
من این موضوع را مطرح می‌کنم که فوتبالیست‌های زیادی، من جمله بالوتلی، شاید انگیزه‌ای برای رسیدن به قله نداشته باشند. چرا اصلا باید داشته باشند؟ آنها می‌توانند میلیون‌ها دلار پول دربیاورند بدون اینکه سختی مضاعفی به خود دهند.
«خب، این درست است. به همین دلیل در مصاحبه‌های اخیرم من یک سوال مهم جدید برای بازیکنان دارم: “چرا فوتبال بازی می‌کنی؟ انگیزه‌ات چیست؟”»
آنها چه جوابی می‌دهند؟
«خب، اغلب به این موضوع فکر نکرده‌اند. آنها را به خانه می‌فرستم و می‌گویم بروند و راجع به آن فکر کنند.»
چند سال قبل، رایولا فرانسوی جوان با استعدادی را کشف کرد که انگیزه‌ای پولادین داشت. پل پوگبا آن زمان نوجوان منتظر فرصتی در منچستریونایتد بود. او هنوز به تیماصلی راه پیدا نکرده بود و رایولا به او گفت که به اندازه کافی به او حقوق پرداخت نمی‌شود اما اضافه کرد که شاید بهتر باشد با این حال در تیم باقی بماند، زیرا یونایتد «مربی فوق‌العاده‌ای» (=سر الکس فرگوسن) دارد. اما در سال ۲۰۱۲ رایولا از یونایتد درخواست قرارداد بهتری کرد. او برای تعریف این خاطره، شروع به صحبت به زبان انگلیسی کرد:
فرگوسن به رایولا: اگر بازیکن اینجا حضور نداشته باشد، با تو صحبت نمی‌کنم. رایولا: بروید بازیکن را از رختکن بیاورید و اینجا بنشانیدش. فرگوسن به پوگبا: تو نمی‌خواهی این قرارداد را امضا کنی؟ پوگبا: ما این قرارداد را تحت این شرایط امضا نمی‌کنیم. فرگوسن به رایولا: تو یک حرامزاده‌ای.
رایولا واکنشی نشان نداد، بخشی به این خاطر بود که معنی آن کلمه را نمی‌دانست.
رایولا: این پیشنهادی است که حتی چیواواهای من – من دو چیواوا دارم – آن را امضا نخواهند کرد. فرگوسن: فکر می‌کنی چقدر باید [پول] در بیاره؟ رایولا: اینقدر نه. فرگوسن: تو یک حرامزاده‌ای.
نظر مکتوب فرگوسن در خصوص رایولا چنین بود: «از لحظه‌ای که او را ملاقات کردم به او اعتماد نداشتم.»
رایولا باشگاه‌های برتر اروپا را برای بررسی مقصد بعدی پوگبا غربال کرد. یوونتوس جلو آمد و گفت: «ما او را به هر قیمتی می‌خواهیم. او بهترین بازیکنی است که در جهان دیدیم.» اما یووه به شکل سنتی صبر کمی در خصوص جوانان دارد. رایولا به پوگبا گفت: «این شاید پله بعدی مناسبی برای تو نباشد.» اما پوگبا تصمیمش را گرفته بود که به یوونتوس برود.
رایولا می‌گوید با یوونتوس بر سر حقوقی به توافق رسید که جایگاه پوگبا را به عنوان بازیکن تیم اصلی رسمی می‌ساخت. پس از آن از او پرسید: «چرا می‌خواستی به آنجا بروی؟» پوگبا جواب داد: «در زندگیم، همیشه سخت‌ترین مسیر را انتخاب کردم. این سخت‌ترین مسیر بود.» او عملکرد درخشانی در یووه داشت و چهاربار متوالی به اسکودتو رسید.
این تابستان رایولا ابرهیموویچ و پوگبا را به یونایتد آورد. چرا باید به باشگاهی بپیوندید که در لیگ قهرمانان حضور ندارد و برای سه سال است که ضعیف عمل کرده است؟ رایولا اینگونه توضیح می‌دهد: «چون من عقیده دارم باید به باشگاهی بروی که به تو نیاز دارد. این باشگاه به آنها نیاز داشت.»
او نیاز یونایتد را در تابستان ۲۰۱۵ پیش‌بینی کرده بود، زمانی که باشگاه آنتونی مارسیال و ممفیس دپای را به خدمت گرفت. رایولا ادعا می‌کند که می‌دانست آن دو موفق نخواهند شد. «خصوصا اگر انتظار داشته باشی بلافاصله نمایش خوبی داشته باشند. مارسیال و دپای بیایند و بگویند: “ما باید یونایتد، یک موسسه بزرگ را به جلو ببریم؟” پس سال قبل به آدم‌های باشگاه گفتم: “شما باید شخصی مثل زلاتان را بیاورید تا تعادل را برقرار کند.” سپس توجهات معطوف زلاتان شد. او تجربه‌اش را دارد و ابایی از مسئولیت‌پذیری ندارد.»
و آن‌طور که رایولا می‌گوید، یونایتد به پوگبا نیز نیاز داشت. «ببینید، پوگبا می‌توانست به تمامی باشگاه‌های بزرگ برود. اما رئال مادرید به تازگی لیگ قهرمانان را برده بود. بارسلونا سه جواهر خود، مسی، نیمار و سوارز را داشت. چیزی که شما می‌بینید نتیجه سال‌ها تلاش است. من دو سال بر روی قرارداد یونایتد و پل کار کردم.»
تصمیم‌گیران یونایتد گویا به رایولا اعتماد دارند. خوزه مورینیو، عموما ترجیح می‌داد که بازیکنان ایجنت خودش، خورخه مندس را جذب کند اما حالا به نظر از کار با رایولا راضی است. «من مورینیو را از زمان اینترش می‌شناسم و آنجا روابط بدی داشتیم. راجع به او حرف‌هایی [تندی] به روزنامه‌ها زدم اما فکر می‌کنم مورینیو به اندازه کافی باهوش هست که متوجه شود من چه کاری انجام می‌دهم. در باشگاه‌هایی که مرا می‌فهمند من سه یا چهار بازیکن دارم. الان در یونایتد و پیشتر در یوونتوس، میلان و پاریسن ژرمن.» در این موارد، رایولا خود را «مشاور داخلی» باشگاه می‌نامد. اگر چنین باشد، طبعا بخشی از مسئولیت نتایج نه چندان درخشان یونایتد باید بر عهده وی باشد.
یونایتد با مبلغ رکوردشکن ۱۰۵ میلیون یورو، پوگبا را در آگوست به خدمت گرفت. رایولا گفته بود که تنها بخشی از حقوق بازیکنانش را به عنوان دستمزد می‌گیرد، اما رسانه‌ها در خبرهایشان مدعی شده‌اند که وی ۲۰ میلیون یورو از این انتقال سهم برداشته است. «من نمی‌توانم راجع به قرارداد صحبت کنم، اما در قراردادی همچون قرارداد پوگبا، تنها باشگاه‌ها نیستند که از آن نفع می‌برند.»
مبلغی توسط یوونتوس به شما پرداخت شد؟
«نه، نه به شکلی که شما می‌گویید.»
پس شما بخشی از پول یوونتوس را گرفتید؟
«باید ببینم که چگونه می‌توانم این قضیه را بیان کنم که یوونتوس نتواند از طریق مراجع قانونی از من شکایت کند، بگذارید ببینم. هممم، چگونه بگویم؟ [مکث طولانی] بله: در این قرارداد یونتوس تنها مالک حقوق بازیکن نبود.»
اما مالکیت شخص ثالث (TPO) بازیکنان قدغن شده است.
«آن موقع نبود. پس از آن ممنوع شد [توسط فیفا و در سال ۲۰۱۵].»
پس تا قبل از ممنوعیت TPO شما اغلب سهمی در مالکیت حقوق بازیکنانتان داشتید؟
«اغلب نه، اما گاهی اوقات چرا.»
و آیا پوگبا یکی از آنان بود؟
«این TPO نیست. مراقب تعریف قانونی TPO باشید. اما بگذارید بگویم که در این مورد، برای طرف ما منفعتی وجود داشت. و از طرف ما، منظور من طرف بازیکن است.»
که دیگر اکنون مجاز نیست؟
«بله دیگر مجاز نیست.»
یوونتوس می‌گوید: «هیچ شخص ثالثی حقوق بازیکن را در اختیار نداشته است.»
رایولا به داشتن بازیکنان بزرگ در هر دوره افتخار می‌کند و به شدت مشغول برنامه‌ریزی برای آینده است. «هشت، نه بازیکن در تیم [جوانان] برزیل وجود دارد که هر کدام بهتر از دیگری است. من [جیانلوییجی] دوناروما را در میلان دارم که تنها ۱۷ ساله است و همین الان دروازه‌بان‌شان است. یک مهاجم سطح بالا در یوونتوس دارم، مویزه کین، که ۱۶ ساله است . ممکن همین امسال اولین بازیش را انجام دهد [مویزه کین در بازی مقابل سویا به میدان رفت و تبدیل به اولین بازیکن متولد در قرن جدید، در لیگ قهرمانان شد. م].» رایولا به نظر نمی‌رسد بخواهد به همین زودی به گلف روی بیاورد.
بسیاری از بازیکنان تمام پول‌هایشان را پس از بازنشستگی از دست می‌دهند. اتحادیه بازیکنان حرفه‌ای فوتبال انگلستان تخمین می‌زند چیزی حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد بازیکنان سابق فوتبال ورشسکته می‌شوند. این چیزی است که رایولا در مورد آن بسیار فکر می‌کند: «ببینید، شما اکنون بازیکنانی دارید که می‌توانند [در طول دوران بازیگری‌شان] ۵۰ تا ۲۰۰ میلیون یورو درآمد کسب کنند. چگونه آن را سرمایه‌گذاری می‌کنید یا نمی‌کنید؟ بازیکنان همیشه از این و آن پیشنهاد دریافت می‌کنند.» او ادای یک بازیکن جوان را درمی‌آورد که با لحنی ذوق‌زده می‌گوید: «مینو، دوست من شرکت ساخت‌و‌ساز دارد و قرار است چنین کاری کنند. من قرار است ۱۴ درصد تضمینی سود دریافت کنم!»
«اما شما باید حواستان به بانک‌ها باشد. بانک‌ها هم می‌خواهند به شما محصول بفروشند. حالا من برای سبد سرمایه‌گذاری برای بازیکنان مختلف دارم که اگر ارزش سرمایه‌اش را جمع بزنید، چیزی نزدیک به ۹۰۰ میلیون یورو می‌شود. و ما از محافظه‌کاران هم محافظه‌کارتریم. من همیشه به بازیکنانم می‌گویم: “ما سرمایه‌گذاری نمی‌کنیم.” ما فقط می‌خواهیم که بازیکن در هنگام بازنشستگی، کمتر از ثروتی که در طی این سال‌ها اندوخته است نداشته باشد. توصیه من به آنها این است “خانه‌ات را هر چه سریع‌تر بخر و پول‌هایت را در بانک نگه دار، حتی اگر سود کمی می‌دهد. تو نیازی برای زندگی از قبل سود نداری. وارد تجارت‌هایی که با آنها آشنایی نداری نشو.”
«تمام بازیکنان من در ابتدا یک رستوران، یک هتل و یا یک کافه می‌خواهند. من که از رستوران‌داری به فوتبال آمده‌ام یک حرف برای آنان دارم: “هیچ‌وقت دیگر با آن نقشه پیش من نیا، هیچ‌وقت. چون من می‌دانم [در آن تجارت] چه خبر است.”»
