اختصاصی طرفداری– در این مقاله سعی بر این داریم تا مروری بر سال های حضور ماریو گومز یکی از گلزن ترین مهاجمان حال حاضر اروپا در بایرن داشته باشیم.
گومز به عنوان گران قیمت ترین انتقال تاریخ بوندس لیگا بعد از خاوی مارتینز و همچنین به عنوان گران قیمت ترین انتقال میان آلمانی ها می باشد.
گومز با وجود این که مدت زیادی است که نیمکت نشین شده است اما همچنان پس از گوتزه، اوزیل و توماس مولر گران قیمت ترین بازیکن آلمانی حال حاضر اروپا است.
انتقال 30 میلیونی گومز از اشتوتگارت به بایرن در سال 2009 نشان از اعتماد سران باشگاه مونیخی به این مهاجم داشت و به همین دلیل هم بود که علی رغم عملکرد نه چندان مثبت گومز در فصل اول حضور خود بایرنی ها همچنان به او اعتماد کردند و مثل بسیاری دیگر از بازیکنان سال های قبل این تیم پس از عملکردی متوسط نیمکت نشین نشد.
گومز در آخرین فصل حضور خود در اشتوتگارت به شدت خوش درخشیده بود و توانسته بود در مجموع 44 بازی خود برای این تیم 35 گل به ثمر برساند. گومز آن فصل در 10 بای خود در رقابت های اروپایی موفق به زد 8 گل شده بود و در 32 بازی خود در بوندس لیگا نیز 24 گل به ثمر رسانده بود و 3 گل دیگر خود را در 4 بازی رقابت های دی اف بی پوکال به ثمر رسانده بود.
در هر صورت در تابستان 2009 بایرن با شکست رکورد انتقالات بوندس لیگا گومز را به مونیخ آورد.گومز در اولین فصل حضور خود رقیبانی قدرتمند همچون میرسلاو کلوزه و لوکا تونی را می دید که در سال های گذشته به خوبی برای مونیخی ها گلزنی کرده بودند و همچنین ستاره کروات جدیدی بایرن اولیچ که تازه به این تیم پیوسته بود و در پایان مولر 19 ساله که از تیم دوم بایرن به این تیم اضافه شده بود. گومز در ظاهر کاری دشوار برای فیکس شدن در ترکیب مونیخی ها داشت. اما علی رغم آن چه که همه فکر می کردند فن خال سرمربی هلندی این تیم به سرعت لوکا تونی و میرسلاو کلوزه را به نیمکت دوخت و به 3 مهاجم دیگر تیمش اعتماد کرد تا جایی که لوکا تونی در مجموع 7 بازی برای تیم اول بایرن انجام داد و 1 گل نیز به ثمر رساند و در زمستان همان فصل از بایرن جدا شد. میرسلاو کلوزه هم شرایط بهتری نداشت و در اکثر بازی ها تنها به عنوان یار جایگزین وارد زمین می شد و دقایق اندکی فرصت بازی پیدا می کرد کلوزه نیر در این فصل 38 بار برای بایرن به میدان رفت و تنها 6 گل به ثمر رساند.
اما دو رقیب دیگر گومز یعنی اولیچ کروات و مولر جوان بسیار آماده به نظر می رسیدند یا حداقل آماده تر از گومز بودند. تا جایی که مولر تقریبا در تمام بازی های بایرن در آن فصل حضور داشت و 52 بار برای مونیخی ها به زمین رفت و 19 گل به ثمر رساند. ایویکا اولیچ نیز 41 بار به میدان رفت و توانست تا 19 گل به ثمر برساند و در رقابت های لیگ قهرمانان بهترین گلزن مونیخی ها باشد. اما گومز در کمال ناباوری شباهتی به گومز اشتوتگارت نداشت و در 45 حضور خود تنها موفق به زدن 14 گل شد یعنی 1 بازی بیشتر از فصل قبل و 21 گل کمتر.
از طرفی آرین روبن بال هلندی مونیخی ها با 23 گل زده در مجموع 37 بازی بهترین گلزن فصل مونیخی ها بود. هر چند در آن فصل بایرن قهرمان بوندس لیگا و دی اف بی پوکال شده بود و تا فینال لیگ قهرمانان اروپا بالا رفته بود اما در واقعا گومز در میان مهاجمانی که معمولا به طور ثابت در ترکیب بایرن حضور داشتند بدترین عملکرد را داشت و هیچ شباهتی به یک بازیکن 30 میلیونی نداشت.
گومز در این فاصله در تیم ملی هم عملکرد خوبی نداشت و نتوانست در رقابت های جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی برای تیمش گلزنی کند و جایی در ترکیب ثابت تیمش داشته باشد و مهاجم نیمکت نشین مونیخی ها میرسلاو کلوزه عملکرد بسیار بهتری از او داشت و توماس مولر هم تیمی دیگر گومز توانست با 5 گل زده و 5 پاس گل بهترین گلزن رقابت ها شود و این جا هم ماریو گومز بدترین مهاجم آلمانی ها در آن تورنمنت بود.
با شروع فصل جدید ماریو گومز در ترکیب تیمش باز هم باید با همان مهاجمان فصل قبل و این بار بدون حضور لوکا تونی رقابت می کرد.
گومز قطعا باید تلاش خود را دو چندان می کرد زیرا که تا اینجای کار عملکرد سایر مهاجمان بهتر از او بود. اما خبر مصدومیت طولانی مدت ایویکا اولیچ و آرین روبن توفیقی اجباری برای ماریو گومز بود او حالا دیگر 2 گلزن مصدوم را در کنار خود می دید که تا مدت ها برای مونیخی ها باز نخواهند کرد و از طرفی کلوزه هم همچنان مهاجم نیمکت نشین این تیم بود و تنها رقیب سر سخت گومز توماس مولر پدیده جوان مونیخی ها بود. گومز رفته رفته راه دروازه حریفان خود را پیدا کرده بود. ماریو گومز در آن فصل در 45 بازی برای مونیخی ها به میدان رفت و 38 گل به ثمر رساند که 28 گل آن آقای گل بوندس لیگا شد و تا قبل از حذف شدن در لیگ قهرمانان موفق به زدن 8 گل در 8 دیدار خود شده بود و تا آن زمان آقای گل لیگ قهرمانان نیز بود.
بازگشت اولیچ همراه با افت شدید او شده بود و تنها در 10 بازی به میدان رفت و گلی را به ثمر نرساند از طرفی آرین روبن که تنها در نیم فصل دوم رقابت ها توانسته بود به میدان برود در 17 بازی 13 گل برای مونیخی ها به ثمر رساند و همچنان یکی از بهترین گلزنان تیمش بود و مولر نیز در 48 بازی خود 19 گل به ثمر رسانده بود کلوزه هم در 26 بازی به میدان رفت که تنها 6 گل ثمر رساند و رسما گومز حالا دیگر به روز های اوج خود بازگشته بود و یکی از بهترین مهاجمان اروپا بود اما بایرن افت کرده بود و در بوندس لیگا سوم شد و در رقابت های لیگ قهرمانان هم در دور یک هشتم نهایی به دست اینتر حذف شده بود. گومز در این مدت برای تیم ملی آلمان موفق شد در 5 بازی دوستانه 5 گل به ثمر برساند و در 2 بازی مقدماتی یورو 2012 در مقابل قزاقستان 1 بار و در مقابل اتریش 2 بار گلزنی کند.
با شروع فصل جدید و آمدن هاینکس از لورکوزن به مونیخ میرسلاو کلوزه از ترکیب بایرنی ها جدا شد و به جای او مهاجمی جوان از دسته دوم بوندس لیگا به نام پترسن به این تیم اضافه شد. حالا دیگر ماریو گومز به پشتوانه درخشش در فصل قبل جای خود را در ترکیب بایرن محکم کرده بود و توماس مولر نیز دیگر در خط حمله بازی نمی کرد و در تیم هاینکس به عنوان هافبک این تیم پشت سر مهاجم یا به عنوان بال بایرن بازی می کرد. اولیچ نیز افت کرده بود و نیمکت نشینی او در اکثر بازی ها قطعی بود از طرفی پترسن نیز نتوانسته بود خود را حتی به عنوان بازیکن ذخیره در ترکیب این تیم جای دهد. اما ماریو گومز همچنان موتور گلزنی اش روشن بود و به خوبی گل می زد.
بایرن هم با تقویت خط دفاع و آمدن نویر جانی دوباره گرفته بود از طرفی هاینکس نیز به شدت به تیم کمک کرده بود و حالا دیگر هم گومز آماده بود و هم بایرن. اولیچ نیز در این فصل 29 بار برای بایرن به میدان رفت که تنها 7 بار به عنوان بازیکن ثابت بازی کرده بود و در پایان فصل نیز تنها 4 گل برای مونیخی ها به ثمر رساند اما باز هم گومز بود که در تمامی رقابت ها بهترین گلزن مونیخی ها بود در رقابت های لیگ قهرمانان 12 گل در دور پایانی و 1 گل در پلی آف این رقابت ها به ثمر رساند و بعد از مسی به عنوان بهترین گل زن رقابت ها خود را معرفی کرد. در رقابت های بوندس لیگا نیز ماریو گومز در روز پایانی این رقابت ها قافیه را به رقیب خود هونتلار باخت و دومین گلزن بوندس لیگا شد بایرن نیز علی رغم شایستگی در فینال لیگ قهرمان به چلسی در ضربات پنالتی باخت و در بوندس لیگا و دی اف بی پوکال نیز دوم شد. اما گومز در پایان فصل با 41 گل زده در 52 بازی همچنان یکی از بهترین گلزنان اروپا بود.
گومز در آن سال با تیم ملی آلمان نیز در رقابت ها یورو نتیجه خوبی کسب نکرد و در نیمه نهایی حذف شد اما با زدن 3 گل برای این تیم بهترین مهاجم تیم و البته در کنار سایر 3 گله های تورنمنت از بهترین گلزن ها بود.
با شروع فصل جدید مصدومیت این بار به سراغ گومز آمد و او را مدت زیادی نیمکت نشین کرد و در غیاب گومز مهاجم جدید این تیم مانزوکیچ موتور گلزنی مونیخی ها را روشن نگه داشته است از طرفی توماس مولر نیز همچنان به خوبی گلزنی می کند و آمار گلزنی بسیار خوبی دارد او تا به این جای فصل در 34 بازی 17 گل برای مونیخی ها به ثمر رسانده است. مانزوکیچ نیز در 30 بازی خود 18 بار برای بایرن گلزنی کرده است. اما ماریو گومز که پس از سپری کردن دوران نقاهت به ترکیب مونیخی ها بازگشت نتوانسته خود را به عنوان مهاجم ثابت در ترکیب جای دهد و در 20 حضور خود 9 گل برای مونیخی ها به ثمر رسانده است.
ماریو گومز در مجموع طی این سال ها برای بایرن 162 بار به میدان رفته است و موفق شده 103 گل به ثمر برساند. در این میان سهم گل های اروپایی گومز در لیگ قهرمانان اروپا 23 گل در 34 بازی است و در رقابت های دی اف بی پوکال نیز 9 گل در 16 بازی بود است و در 108 حضور خود در بوندس لیگا موفق شده تا 71 بار گلزنی کند.
در مجموع می توان گفت ماریو گومز از تمامی مهاجمام بایرن کی طی 13 سال گذشته در این تیم گلزنی کرده اند به جز جوانی البر و کلادیو پیزارو آمار گلزنی بهتری داشته است.
