مطلب ارسالی کاربران
این روزها
از اینکه جوانان ما باید در عین حال که به ورزش قهرمانی میپردازند و به نوعی علاوه بر ورزش کردن به سلامتی خود و جامعه میپردازند هیچ اشکالی وارد نیست و اینکه در این مسیر سعی میکنند راهی را انتخاب کنند که هم تضمین کننده حال و هم اینده برایشان باشد را نمیتوان سرزنش کرد . همه میدانیم که عمر قهرمانی یک ورزشکار کوتاه تر از ان است که بتوان فکرش را کرد پس باید به انان حق داد که برای اینده خود در تلاش باشند.
اما انچیز که هواداران را ازار میدهد توهین به شعورشان میباشد که در قضیه سروش رفیعی اتفاق افتاد .
ایشان بعد از انتقال به پرسپولیس در مصاحبه ای بسیار زیرکانه و سیاستمدارانه عنوان کرد که عشقم این تیم است و تا زمانیکه هواداران مرا پذیرا باشند در خدمت انان و تیم بزرگ پرسپولیس خواهم بود . و این را افتخاری برای خود عنوان نمود . با این صحبتها و البته بازیهای خوب در دل هواداران جا باز نمود بگونه ایکه از مختصر اشتباهاتش گذشتند و نادیده گرفتند .
تا اینکه بعد از بازیهای جام باشگاهها و سعود پرسپولیس بیکباره صحبت از جدایی و رفتن به یک تیم قطری نقل مطبوعات داخلی و عربی شد .
بازیکنان بسیاری به پرسپولیس امدند و برای خود اسم و رسمی درست کردند و از این تیم ترانسفر شدند و هیچ کس هم بر کارشان خرده نگرفت . چون این حقشان بود ولی در این مورد بخصوص در این برهه زمانی که تیم به دور بعد سعود کرده و باید در فکر ترمیم نقاط ضعف و تقویت تیم بود ایا درست است در این مقطع تیم را ترک کرد . ؟ این رفتار با ان مصاحبه های روزهای اول باهم همخوانی دارد؟ ایا این کار توهین به طرفداران نیست؟ من مطمئن هستم که پرسپولیس بزرگتر از ان است که از نبود چند مهره آسیب کلی ببیند که شاهد بودیم که در بازیهای سخت مهره های تاسیر گذارمان نبودند و اتفاقی نیافتاد و انچه باقی میماند رفتار بازیکنانی استکه از پرسپولیس و هوادارانش برای خود نردبانی میسازند و در این فکر که کسی متوجه نمیشود .
و این راز ماندگاری بازیکنان بزرگی مثل پروین و کریمی و امثال ایشان است . چون هیچ وقت از هواداران برای نردبان استفاده نکردند . والسلام
