وقتی به 4 سال قبل برمیگردیم دو تیم آلمانی رو تو بالاترین سطح رقابت های باشگاهی اروپا میبینیم و اونهم تو بالاترین مرحلش.
شاید اون زمان برای کسی که طرفدار بوندسلیگا بود با توجه به مدیریت قوی ژرمن ها اوضاغ بد و ادامه پیدا نکردن این شرایط غیر ممکن بود.
اما الان میبینیم که مدیریت آلمان ها برعکس شده و به بدترین حالت ممکن خودش رسیده:
شالکه:فروختن ستاره های شالکه برای همه عادی شده از اوزیل بگیر تا سانه و دراکسلر و تا همین کولاسیناچ. با اووردن واینتسیرل اول فصل یه کورسوی امیدی برای طرفدارای این تیم وجود داشت که با عملکردی فاجعه آمیز ش تو این فصل این امید رو از بین برد.
وولفسبورگ و گلادباخ:فروش ستاره های این تیم ها هم عادی شده از امثال دی بروین بگیر تا ژاکا و شایدم امسال ریکاردو رودریگز. ولی بدتر از اونا اخراج کردن مربی های خوبشون بود که سزاش رو هم دیدن که الان فاوره نیس رو به یک پدیده تبدیل کرده و اومدن یونکر به وولفسبورگ داشت به سقوط این تیم منجر میشد.
دورتموند:عملکرد مدیرای این تیم باز بهتر بوده ولی فروختن ستاره ها از عملکردشون کم میکنه و این نشون دهنده ضعف مدیریتیه این تیمه که دمبله تو سال اول حضورش میگه میخوام برم بارسا و اوبا هر سال یه سری طرفدارای دورتموندو سکته میده و جدیدترین کارشون اخراج توخل و اووردن پیتر بوژ بود که امیدواریم آیندشون بد نشه.
بایرن:اووردن پپ به آلیانتز سه ماه قبل از اتمام قرارداد هاینکس عجیب ترین چیزی بود که تو عمرم دیدم ولی خوب پپ هم عملکردی خوبی داشت ولی نه به اندازه هاینکسی که قبل از فصل رویاییش تو بایرن به طور غیر مستقیم اخراج شد.این تیم بشدت متموله اما سیاست خرج نکردنشون تو بازار هم میتونه بشدت قابل توجه باشه و عجیب.
ولی در این بین شاید تیمهای لایپزیش و هوفتهایم و حتی هرتالین جسورترین و بهترین مدیرارو دارن که چراغ خاموش حرکت میکنن و امید بوندسلیگا به اینها بسته هست.
به هرحال ما امیدواریم این صحنه باز هم تکرار شه.......
