شنبه شب در کاردیف، بارسا نیز همراه با یوونتوس در جدال با رئال قرار داشت و همچون بیانکونری بازی و نتیجه را واگذار کرد؛ تظاهر به چیزی غیر از این، خودفریبی است.
به گزارش "ورزش سه"، همچنین اعتقاد به اینکه اتفاقات مثبت برای رئال، تاثیری در بارسلونا ندارد نیز یک خودفریبی بیش نیست. واضح است که هر قهرمانی برای رئال، یک شکست برای بارسا است و البته برعکس.
تحول رئال مادرید در یک سوم پایانی فصل، منجر به سقوط بارسلونا شد؛ بارسایی که فقط توانست فاتح کوپا دل ری شود؛ جامی که در قیاس با لالیگا و لیگ قهرمانان ارزش چندانی ندارد.
موفقیت غیرقابل بحث زیدان در رئال، بسیاری از اصولی که در فوتبال امروزی پایه و بدیهی به نظر می رسیدند را باطل کرد: رئال بدون مدیر ورزشی و با رئیسی که شناخت چندانی از فوتبال ندارد و تظاهر به دانستنش هم نمی کند و بدون یک فلسفه مشخص فوتبالی، توانست دو جام ارزشمند را به دست بیاورد.
برای زیدان، مدیریت کردن ستاره های تیمش و ایجاد یک جو صمیمی در تیم کفایت می کرد. زیدان به خوبی می دانست که چگونه تیمش را سرحال و شاداب به مقطع پایانی فصل برساند. او تنها شخصی است که توانست رونالدو را متقاعد کند که در طول یک فصل نمی تواند در همه بازی ها حضور داشته باشد و برخی مواقع استراحت کردن و تماشای بازی از تلویزیون، مفید تر خواهد بود.
زیدان با روحیه بالا و مثال زدنی خود، فضای رئال را به دور از حواشی نگاه داشت و خیلی زود به این نکته رسید که به عنوان مربی یک تیم بزرگ، لبخند زدن در نشست های خبری و خوش رفتاری با رسانه ها، بهتر از موضع گیری علیه آنها جواب می دهد(طعنه نویسنده به لوئیس انریکه)
بی شک این دو موفقیت بزرگ رئال، بارسلونا را مجبور به یک واکنش جدی در همه سطوح خواهد کرد. بارسا حالا باید با دقتی بیشتر از همیشه به آینده نگاه کند. این تابستان برای بارسا اهمیتی دوچندان خواهد داشت و حتی یک تصمیم اشتباه مدیریتی ممکن است تاوانی سنگین داشته باشد.
باید بیشتر به تیم های پایه توجه داشت و بازیکنانی جذب کرد که مستقیما به ترکیب اصلی راه یابند. بارسا دیگر نیازی به خرید کردن برای تقویت نیمکت خود ندارد. باید جاه طلب بود و هویت از دست رفته تیم را بازگرداند. همان هویتی که کمتر از یک دهه پیش، بارسا را برای چند سال آقای فوتبال اروپا کرده بود.
مدیران بارسا باید بازیکنانی به خدمت بگیرند که بتوانند شادابی را به مسی و مثلث MSN بازگردانند. فضای اطراف مسی، نیمار و سوارز در حال حاضر مطلوب به نظر نمی رسد.
خبر خوب اینکه والورده، به عنوان جانشین لوئیس انریکه و مربی فصل بعد بارسا، نگاهی عمقی به تغییرات دارد و خبر بد اینکه با قهرمانی رئال در اروپا و لالیگا، فشار عمومی روی بارسا از هر نظر افزایش یافته و در چنین محیط پرفشاری، امکان تصمیم گیری های غلط وجود دارد.
سقوط یوونتوس مقابل رئال در فینال کاردیف، یک حقیقت آشکار را به ما یادآوری کرد؛ اینکه فقط بارسلونا می تواند رئال را متوقف کرده و از تاج و تحت پادشاهی به زیر بکشد. در قدرت و سلطه رئال بر اروپا در شرایط فعلی شکی نیست ولی پیروزی ماه گذشته 2-3 بارسا در برنابئو ثابت می کند که فقط بارسلونا قادر به از بین بردن این سلطه عظیم است.
شنبه در کاردیف، همه ما چشم به یوونتوس داشتیم تا مانع قهرمانی رئال شود؛ غافل از اینکه وقتی در خودمان چنین توانی هست، نباید به یک واسطه متوسل شد.
اگر بارسا می خواهد رئال را به زیر بکشد؛ اگر بارسا قهرمانی و بازگشت به روزهای اوجش را می خواهد باید به جستجوی راهکارش برود؛ دقیقا همان کاری که رئال شنبه در کاردیف انجام داد و همان کاری که بارسا فصل بعد باید انجام دهد.
ارنست فولچ: اسپورت
ترجمه: رضا سیف
