گل زدن امری نیست که رئال مادرید در [انجام] آن به مشکل بخورد. آن ها در تمام بازی های این فصل گل زده اند و از زمانی که منچستر سیتی، سال گذشته در نیمه نهاییِ چمپیونز لیگ متوقفشان کرد، در گل زدن موفق بودند؛ دنباله ای از ۶۴ بازیِ متوالی که در آن ها راه دروازه را یافته اند. هرچند اگر تیمی بتواند آن ها را متوقف کند، آن یوونتوس است که تنها اجازهٔ ورود ۳ توپ در ۱۲ بازی اروپایی این فصل را داده است و تنها ۲۷ توپ در ۳۸ بازی سری آ؛ و به طور برابری هم با «۳-دفاع» و هم «۴-دفاع» راحت [و آشنا] است. با این حساب چگونه مقابل تیم الگری گل می زنید؟
شاید پرسش اول این است که یووه از چه ترکیبی استفاده می کند. یووه فصل را با [سیستم] «۳-دفاع» آغاز کرد اما بنظر در جای دهیِ ۲ نفر از اعضای جدیدش با سختی مواجه شد، گونزالو هیگواین و میرالم پیانیچ. از ابتدای دسامبر، [کاراییِ] ۴-۲-۳-۱ آشکار تر شد و بعد از شکست ۲-۱ مقابل فیورنتینا با «۳-دفاع» در ژانویه، این ترکیب تبدیل به سیستم اصلی شد، چنانکه بهترین فوتبالِ فصل یووه را حاصل می کرد.
اما [سیستمِ] «۳-دفاع» در بازی با موناکو دوباره استفاده شد، به ۲ دلیل. موناکو 4-4-2ی با خط میانیِ فشرده [و نزدیک به هم] و مدافعان کناریِ تهاجمی بازی می کرد.
استفاده از ۳ مدافعِ میانی، هم به این معنی بود که یووه با ۳ نفر در مقابل ۲ نفر در عقب زمین، ۴ در مقابل ۴ در میانه (اگر چه در آرایش(نوع قرارگیری) های مختلف) رقابت می کرد و هم اینکه در نتیجه هافبک-مدافع های کناری آن ها می توانستند در بالای زمین مدافعان کناری موناکو را به خود مشغول کنند؛ چیزی که به خوبی جواب داد، دنی آلوز ۳ گل ساخت و یکی (از ۴ گلشان را) هم زد.
اینکه یووه از چه ترکیبی برای فینال چمپیونز لیگ استفاده خواهد کرد احتمالا به انتظارشان از ترکیب مادرید وابسته است. اگر گرت بیل در ترکیب ابتدایی حاضر باشد، احتمالا [سیستم رئال] ۴-۳-۳ خواهد بود؛ اگر ایسکو، همان گونه که محتمل است، بازی کند، مادرید بیشتر به سمت ۴-۳-۱-۲ خواهد رفت. بنابراین چالش برای یووه به بازی موناکو شبیه تر می شود: ۲ مهاجم مرکزی، خط هافبکی که که فشرده بازی می کند و مدافعان کناریِ تهاجمی؛ که [الگری را] به استفادهٔ مجدد از ۳-۴-۲-۱ ترغیب می کند.
این [شکلِ بازیِ یووه]، مادرید را با چند مشکل مواجه می کند. کریستیانو رونالدو همچنان یک بازیکنِ شگفت آور است و تمام کنندگی اش مثال زدنی، چنانکه ۸ گلش در ۲ مرحلهٔ قبلی ثابت کرده، اما او به اندازه ای که زمانی بود پر تحرک نیست.
او این کار را نخواهد کرد، چنانکه احتمالا قبلا می کرد، که به منطقهٔ پشت دنی آلوز رفته و آنده‌آ بارزالی را [از بازی] خارج کرده و شکست دهد. حقیقتا مشخص بود که مقابل اتلتیکو مادرید در نیمه نهایی، این کریم بنزما بود که به سمت مناطقِ عریضِ پشتِ مدافعانِ کناری مایل می شد و نهایتا منجر به گل ایسکو در بازی برگشت شد.
شاید این مسیری برای بهره بری مادرید باشد اما مهاجمان، سال ها به فضای پشتِ دنی آلوز چشم دوخته اند، بدون مقدارِ قابل توجهی از موفقیت (حتی اگر گلِ موناکو در نیمه نهایی از سوی او آمده باشد). ضمنا، این «۴-دفاعِ» اتلتیکو نیست، این «۳-دفاع» است و احتمالا هیچ تیمی نیست که به اندازهٔ یووه در چند فصل گذشته از نظر دفاعی با این ترکیب راحت [و آشنا] باشد. جدال دنی آلوز و مارسلو در آن سمت کلیدی خواهد بود؛ و در حالی که احتمالا درست است که مرد جوانتر در این چند فصل گذشته پیشرفت کرده، قابل ذکر است که در ۱۹ ملاقات قبلی این برزیلی ها، مارسلو ۱۳ تا را باخته و تنها در ۳ تای آن ها پیروز بوده است.
حتما هر دویِ بنزما و رونالدو قابلیت خلق یک لحظهٔ درخشش را دارند که می تواند [نتیجهٔ] یک بازی را رقم بزند، اما یووه به توانایی جورجو کیه لینی، لئوناردو بونوچی و آندره‌آ بارزالی برای مهار آن ها مطمئن خواهد بود. ضمنا، توپ باید به ۲ نفر جلویی مادرید برسد. بنظر می رسد ایسکو نقش بازی سازی را خواهد داشت اما او احتمالا باید مقابل پیانیچ و سامی خدیرا یا کلودیو مارکیزیو قرار بگیرد.
با فرض این که پیانیچ رو به جلو بازی خواهد کرد، یووه ۴/۵ بازیکن مرکزی (۳ دفاع مرکزی، خدیرا و نیمی از پیانیچ) در عمق زمین مقابل ۳ تا (ی رئال) خواهد داشت.
این امر، ۲ عامل را به طور حیاتی مهم می کند، درصورتی که قرار باشد مادرید یووه را از کار بیاندازد.
اول این که خط میانی ۳ نفرهٔ متشکل از کاسیمیرو، لوکا مودریچ و تونی کروس، توانِ کنترلِ بازی- با توجه به برتریِ ضعیفِ عددی مقابل ماریو مانژوکیچ، پائولو دیبالا و نیمی از پیانیچ- را داشته باشد. و دوم اینکه مدافعان کناریشان متشکل از دنیلو و مارسلو بتوانند راه های نفوذی مقابل دنی آلوز و الکس ساندرو ایجاد کنند.
البته همیشه احتمالِ گلزنیِ سرجیو راموس از یک شروع مجدد در سومین فینال هست -و مادرید به یاد خواهد داشت که ۶ گل از ۲۷ گل خوردهٔ این فصل یووه در سری آ از ضربات کرنر بوده- اما یووه، در صورت استفاده از «۳-دفاع»، به نهایت اندازهٔ ممکن برای متوقف کردن مادرید آماده است، چه از لحاظ چینش و چه از لحاظ مهره.
این می تواند یک توجیه برای مادرید باشد تا علی‌رغم نقص آمادگی برای بازی، به بیل بازی دهد، یا شاید مارکو آسنسیو، و سیستم ۴-۳-۳ را بکار گیرد، یا در این سیستم در کناره ها به ایسکو بازی دهد. به هر حال زین الدین زیدان نمی تواند اجازه دهد بازی بیش از حد در مرکز(وسط) منحصر(کانالیزه) شود، و در این صورت او نمی تواند [صرفا] به مدافعان کناریش، که این فصل عالی بودند، در فراهم کردن عرض در بازی اعتماد کند.
https://www.theguardian.com/football/blog/2017/jun/03/massimiliano-alleg...
