طرفداری- «گوش کردن به نحوه حرف زدن و طنین کلام شان زیباست» این را گواردیولا درباره کشور و فرهنگی گفته، که تاثیر بسزایی در دوران حرفه ای وی داشته است. «در آرژانتین مردم خیلی به فوتبال فکر می کنند و دوست دارند در مورد آن حرف بزنند و نظرات شان را بیان کنند.»
فلسفه فوتبالی گواردیولا بر بنای مکتب هلندی یوهان کرایوف و لوئیس فن خال شکل گرفته ولی این مرد کاتالان که خودش را دزد افکار نامیده است، از شیوه تفکر آرژانتینی ها تاثیر بسزایی پذیرفته است. او سال هاست که شیفته آرژانتین است؛ هنگامی که خود در بارسلونا بازی می کرد، از هم تیمی هایش می خواست تا ترانه های تراس بومبونرا و ال مونومنتا را به وی بیاموزند و سپس خودش می رفت و دور زمین تمرین آن نغمه ها را سر می داد. در دوران حضورش در ایتالیا، این گابریل باتیستوتا بود که به او پیشنهاد که اگر قصد ورود به دنیای مربیگری را دارد، به سراغ مارچلو بیلسا برود.
به همین خاطر در سال 2006 او برای ملاقات با برخی از متفکران آرژانتینیِ فوتبال وارد خاک این کشور شد. او با سزار لوییز منوتی شام ها خورد و در مزرعه بیلسا با او به همراه دوستش به گفتگوهایی بلند مدت نشست. بیلسا و منوتی مربیانی هستند که در آرژانتین بیش از همه با فوتبال زیبا و تهاجمی خود در برابر نتیجه گرایی حاکم بر آرژانتین ایستادند.
البته گواردیولا هم چنین نگرشی دارد و از ابتدای دوران بازی اش هم به همین شکل بود. در جام جهانی 1994 با آنخل کاپای آرژانتینی (دستیار خورخه والدانو در تنریف و رئال مادرید) تماس گرفت تا در مورد فوتبال و فلسفه خاویر کلمنته سرمربی اسپانیایی تحقیق و تفحص کند. کلمنته از منوتی بیشتر مجذوب کارلوس بیلاردو بود و گواردیولا در گفتگوهایش با کاپا بیشترِ ادراک فنی خود را به دست آورد. آن زمان ها گواردیولا 23 سالش بود.
پیوند منچسترسیتی با آرژانتینی ها اما به مانند گواردیولا به سالیان دور باز نمی گردد اما به هر حال این پیوند به حدی بوده که طی سالیان اخیر «آبی های آرژانتینی ما» پر طرفدار ترین شعار هواداران این باشگاه باشد؛ هر چند به نظر نمی رسد گواردیولا در سر دادن این ترانه با هواداران تیمش همراهی کند. طرفداران سیتی با الهام از طرفداران آرژانتین در جام جهانی 2014، وقتی که پاهای نیکولاس اوتامندی، پابلو زابالتا و سرخیو آگوئرو به سوی ورود به زمین روانه می شوند، شعار «آرژی (آرژانتینی) های ما بعد شما می آیند، بعد شما می آیند» را سر می دهند.
آرژانتین به لطف گل لحظه آخری سرخیو آگوئرو به کویینز پارک رنجرز در سال 2012، به شکلی انکار ناپذیر با تاریخ معاصر منچسترسیتی گره خورده است؛ حتی اگر از گل نخست آن بازی که پابلو زابالتا به ثمر رساند بگذریم، نمی شود حضور کارلوس ته وز در آن تیم را که البته با بازگشت وی پس از درگیری با روبرتو مانچینی همراه شد، فراموش کنیم. او بازگشت و با هت تریک خود در دیدار برابر نوریچ، نقش عمده ای در قهرمانی تیمش ایفا کرد. خوشحالی پس از گل گلف بازانه او و آن علامتش با سر هم نسبت به چیزی که عایدش شده بود، در تاریخ منچسترسیتی ثبت شده است.
از آن پس سیل آرژانتینی ها به سوی اتحاد روانه شد؛ مارتن دمیکلیس، ویلی کابایرو و برونو زوکولینی هم از دیگر کسانی بودند که آن شعارهای معروف برای شان داده شد. با وجود ارادت گواردیولا به توانایی های فوتبالی این کشور اما، به نظر می رسد که او از سنت سالیان اخیر روی برگردانده است. زابالتا اعلام کرده که در تابستان پیش رو با اتمام قراردادش اتحاد را تزک خواهد کرد زیرا دیگر پاهایش توان این را ندار ند که در چهار جبهه او را همراهی کنند. او تمام توانش را در منچسترسیتی گذاشت و بنا به گفته کاپیتان وینست کمپانی، «او تجسمی از آن چه که هواداران منچسترسیتی طی چند سال اخیر عاشقش بوده اند، است».
با وجود مقبولیتی که ویلی کابایرو زیر نظر مربیان منچسترسیتی در طول فصل جاری کسب کرده، انتظار می رود که او نیز در تابستان پیش رو از جمع سیتیزن ها جدا شود. این دروازه بان طی 14 ماه گذشته بین هواداران تیمش بسیار محبوب شده است. و آگوئرو هم هست؛ کسی که در پایان فصل برای تصمیم گیری در مورد آینده خود با گواردیولا به پای میز مذاکره خواهد نشست. اگر وی از سیتیزن ها جدا شود، تنها نیکولاس اوتامندی در آنجا باقی می ماند که البته زمزمه های علاقه رئال مادرید به او به گوش می رسد اما نمایش های اخیرش در هفته های اخیر، ماندن او نسبت به هموطن هایش در منچسترسیتی را متحمل تر کرده است.
زابالتا سه شنبه شب برای آخرین بار در اتحاد حضور خواهد یافت و اگر نگوییم هیچکس، باید بگوییم عده کمی از طرفداران منچسترسیتی سخنرانی او پس از بازی را از دست خواهند داد. هرگز کسی تلاش و توانایی های این مدافع راست را در منچسترسیتی زیر سوال نبرد و حتی گواردیولا وی را یکی از مهم ترین بازیکنان تاریخ منچسترسیتی خوانده است. زابالتا تمامی ویژگی های یک آرژانتینی ایده آل را در نظر گواردیولا داشت: «همه ان ها از شخصیت بزرگی برخوردارند و رقیبان خوبی به شمار می روند و پابلو نیز نمونه ای خوب از آن هاست؛ هنگامی که شرایط به خوبی پیش می رود، شگفتا آن ها خیلی خوبند.»
احتمالا این گفته ها یک لغزش زبانی بود و شرایط در منچسترسیتی بد نیست. اما شاید زابالتا تنها یکی از چندین نفری باشد که در ماه های آینده از منچسترسیتی جدا خواهند شد و گواردیولا با وجود تمامی آن تاثیر پذیری هایش از هموطن های این بازیکنان، قصد دارد منچسترسیتی را بدون وجود آبی های آرژانتینی احیا کند.
