طرفداری- چهار رویارویی در یک فصل بدون گل زده آماری است که لیورپول در دیدارها مقابل ساوتهمپتون از خود به جای گذاشته است.
قرمزها در این چهار دیدار که دو مسابقه در لیگ و دو مسابقه در لیگ کاپ بود، میانگین 13.5 شوت به سمت دروازه زده اند که 3.75 آن ها در چارچوب بوده است؛ این آمار کمتر از میانگین کل مسابقات فصل لیورپول است.
عدم توانایی لیورپول در شکستن قفل دفاع ساوتهمپتون کاملا واضح بود و این امر در مسابقه روز یکشنبه نیز بار دیگر ثابت شد. قرمزها فشار آورده و توپ را نیز در اختیار داشتند ولی این مسئله کافی نبود. فقدان یک هافبک خلاق در میانه میدان چیزی بود که بیش از پیش در این مسابقه احساس می شد.
اوریل رومئو هم با انتخاب هواداران و هم باشگاه به عنوان بازیکن فصل باشگاه ساوتهمپتون شناخته شد و البته این جای شگفتی نیست. در بازی رفت لیورپول مقابل ساوتهمپتون در سنت ماری، او کسی بود که یک تنه مراقب فیلیپه کوتینیو بود و اجازه نداد وی حرکتی کند.
نقش او در بازی برگشت نیز مشابه بازی رفت بود؛ به طوری که پوئل با 10 بازیکن به دفاع پرداخت و این گونه فشاری کمتری روی هافبک هایی بود که بازیکنان لیورپول را تعقیب می کردند و با این روش، جای خالی آن ها احساس نمی شد.
اما این بار شاگردان کلوپ موفق تر ظاهر شدند. آن ها در نیمه اول سه موقعیت خوب درون محوطه جریمه حریف داشتند که البته نتوانستند آن ها را به گل تبدیل کنند. با وجود دفاع گسترده، کوتینیو مجبور شده بود به عمق دفاع حریف نزدیک تر شده و در این حالت رومئو و استیون دیویس دو بازیکنی بودند که کاملا از هافبک خلاق برزیلی مراقبت می کردند.
با وجود اینکه روبرتو فیرمینو و دیووک اوریگی وظیفه داشتند دفاع حریف را باز کنند و اینکه جیمز میلنر و ناتانیل کلاین نیز به آن ها اضافه می شدند اما فقدان یک هافبک خلاق در مرکز زمین به شدت احساس می شد؛ جایی که کلوپ تصمیم گرفته بود لالانا را از ابتدا بازی ندهد و این کمبود بیشتر احساس می شد.
در بازی یکشنبه لوکاس لیوا جزو هافبک هایی بود که بیشترین استارت و دوندگی را در لیورپول داشت و این نشان دهنده این مسئله است که یورگن کلوپ به او در خط میانی اهمیت بسیاری می دهد.
وی در سه گل لیورپول در 5 بازی اخیر نقش زیادی داشته و در بازی مقابل ساوتهمپتون نیز کلوپ ترجیح داد از او در خط میانی سه نفره اش استفاده نماید. بازی با ساوتهمپتون پس از دیدارها به ترتیب مقابل وست برومویچ، کریستال پالاس و واتفورد، چهارمین دیداری بود که کلوپ از خط هافبک سه نفره امره جان، جورجینیو وینالدوم و لوکاس لیوا استفاده می کرد.
متاسفانه این سه نفر به خصوص در مقابل تیم هایی که در عمق شان دفاع می کنند، اصلا جوابگوی خلاقیت میانه میدان لیورپول نیستند. مقابل ساوتهمپتون لوکاس بازیکنی بود که به هیچ وجه در اندازه های هافبک خلاق و شکننده خط دفاع حریف نبود. امره جان که به عنوان شماره 8 در سیستم کلوپ فعالیت می کند، قاعدتا می تواند بیشتر تاثیرگذار باشد و در بازی اخیر نیز بیشترین شانس را بین هافبک های تیمش ایجاد کرد ولی این کافی نبود؛ وجود 10 بازیکن در دفاع باعث می شد تا سه هافبک نتوانند به اندازه کافی مهاجمان تیم را تغذیه کنند.
بدترین عملکرد هافبک مربوط به وینالدوم بود؛ در حالی که امره جان 91 و لوکاس لیوا 95 تماس با توپ داشتند، او فقط 38 لمس توپ داشت که برای یک هافبک در تیمی که بر حریف چیره است، بسیار کم است. البته نقش وینالدوم در حرکات بدون توپش بیشتر مشخص است؛ جایی که او به یک باره در خط حمله ظاهر شده و نشان داده که در کارهای هجومی بسیار خوب است و این چیزی است که در فصل پیش نیز در نیوکاسل به خوبی به نمایش گذاشت.
با وجود اینکه لالانا به مدت 74 دقیقه مقابل واتفورد به میدان رفت، اما کلوپ تصمیم گرفت که بار دیگر از او استفاده نکرده و همین مسئله با وجود جان، وینالدوم و لوکاس باعث یکنواختی در خط هافبک لیورپول شد.
لیورپول در شرایطی مقابل ساوتهمپتون به تساوی رسید که منچسترسیتی نیز در شرایط مشابه مقابل یک خط دفاع گسترده توانست کریستال پالاس را با 5 گل مغلوب کند. در پیروزی یک طرفه منچسترسیتی، هافبک ها بیشترین نقش را ایفا کردند که این تاکیدی بر داشتن یک خط هافبک قدرتمند و خلاق بوده که لیورپول فاقد آن است.
مانند کلوپ، گواردیولا نیز از سیستم 3-3-4 استفاده می کند؛ جایی که یحیی توره در جلوی مدافعان قرار داشته و داوید سیلوا به عنوان پاسور تیم و همچنین دی بروین به عنوان نفوذ کننده به خطوط دفاعی حریف فعالیت می کند. دی بروین در این مسابقه 7 شانس گلزنی ایجاد کرد که این تعداد از جمع شانس هایی که سه هافبک لیورپول در بازی اخیر ایجاد کردند بیشتر است (3 شانس). هافبک بلژیکی همچنین دو پاس گل و یک گل نیز به نام خود ثبت کرد.
آمار جالب دیگر مقایسه شوت های دو تیم است؛ منچسترسیتی 22 ضربه از 26 ضربه اش درون محوطه جریمه رقم خورد (85 درصد) که این مقدار برای لیورپول در بازی اخیر 5 ضربه از 17 ضربه بود (29 درصد).
خلاقیت دی بروین مشخصا از هافبک های لیورپول و حتی کوتینیو بیشتر بوده و این امر نشان دهنده کمبود شدید خلاقیت خط هافبک قرمزها است. حتی گاهی اوقات این سوال پیش می آید که چرا کلوپ یک بار از کوتینیو در خط هافبک سه نفره برای افزایش خلاقیت استفاده نمی کند.
نبود لالانا و بدتر از آن نداشتن جانشین در خط هافبک ضربه بدی به لیورپول زده و مارکو گروییچ نیز به دلیل مصدومیتش خیلی دیر به ترکیب تیم اضافه شد. مرتبط شدن بازیکنانی مانند نبی کیتا و چمبرلین نشان دهنده پی بردن کلوپ به این مسئله بوده که تیمش به یک هافبک پر انرژی و پویا تر در میانه میدان احتیاج دارد. البته نمی توان از پست های حساس دیگر مانند دفاع چپ یا وینگر گذشت ولی لیورپول برای فصل آینده قطعا به هافبک خلاق تری نیاز خواهد داشت.
