مطلب ارسالی کاربران
ارتش سرخ گیلان با هواداران و قلبی به وفاداری یک قو
روزهای خوب فوتبال با داشتن یک نماینده از سال آینده در بالاترین سطح مسابقات فوتبال ایران یک بار دیگر به مردم شهر باران چشمک زد . اما این بار نه با صرف هزینه های سرسام آور و یکشبه نماینده چند سال قبل استان گیلان چون پگاه و بعدها داماش بلکه این بار با قلب و روحی چون قو . قوی وفاداری که در سوگ مرگ جفت خود به قدری آواز می خواند تا خود نیز با مرگ چشم ببندد . قو را همگان نماد دیگر تیم اصیل و بااصالت استان گیلان یعنی ملوان بندرانزلی می دانند که امسال با وجود تمام شایستگی ها و چشیدن طعم جوانی با اعتماد همیشه محمد مایلی کهن به جوانان ، جان تازه ای گرفته بود اما در هفته های آخر قافیه را باخت ، باختی که با این جوانان بدون شک تضمین پیروزی های آینده است . اما تجلی قوی قصه امروز ما این بار در وفاداری و حمایت چندین ده ساله طرفداران رود سپید یعنی تیم سپیدرود رشت است که به احترام آنان و صبر و ثباتشان و وفاداری آن ها باید کلاه از سر برداشت و ایستاده دست زد .
برای تیمی که در آستانه 50 سالگی در این برهوت تیم های باسابقه و ریشه دار در فوتبال ایران ، سپیدرودی که آخرین بار 25 سال پیش بازی در بالاترین سطح فوتبال ایران را چشید و رفت ، رفت تا در تنهایی و فراموشخانه لیگ های دسته های پایین تر جا خوش کرد و فقط یک بار با جرقه ای زودگذر در سال 88 به لیگ دسته یک صعود کرد و همان سال باز سقوط کرد .
شاید یکی از بیاد ماندنی ترین پرده های نمایش سپیدرودی ها نه امروز و در بازی آخر بلکه در سال 94 در روزهای پایینی لیگ دسته دوم رقم خورد . روزی که در جشن صعود این تیم در بازی آخر برای صعود به لیگ آزادگان بیست هزار نفر هوادار عاشق این تیم سرخ دور هم جمع شدند تا یکبار دیگر بلند فریاد بزنند که فوتبال چیزی فراتر از پول و بازیکن های میلیونی است و آن عشق به فوتبال و طرفداران عاشق است که دلخوشی آنها فقط صعود به یک رده بالاتر بود تا در رقابت هیجان انگیزتر حضور داشته باشند . آن چیزی که یک تیم را از خاکستر دوباره بلند می کند فقط و فقط عشق است و عشق هواداران و طرفداران تیمی که امروز به لیگ برتر صعود کرده آن هم با دست های خالی . تیمی که در دو سال گذشته هفته به هفته با نمایش های اعجاب برانگیز خودش بر روی چمن سبز ورزشگاه عضدی رشت هر هفته دسته کم به طور میانگین ده هزار نفر پیر و جوان عاشق فوتبال را به استادیوم کشاند . شاید دیگر فوتبال دوستان ایرانی هم می توانند برای بقیه تعریف کنند چون طرفداران قدیمی و تیم های کهنه کشورهای صاحب سبک چون انگلستان و آلمان در ایران هم تیمی هست که هرگز ناامید نشد و رقابت را در هیچ موقعیتی ترک نکرد . آری سپید رود رشت یک نماد برای فوتبال ایران و فوتبال ایرانی است . تیمی که خیالمان راحت است این تیم مهمانی نیست که با فراز و نشیب خود ،چون شهید قندی و شیرین فراز و استیل آذین ها محو شد چون پشت سر این تیم چیزی است به اسم عشق و قدمت و هواداران آن خوب می دانند که در کل این فصل تنها بودند و فقط امروز که چشن صعود می گیرند حضور استاندار و رپیس و مسول را در کنار خود دیدند و وعده هایی که بر پوچی خیلی از آن ها اطمینان دارند . اما عشق به فوتبال آن ها را باز هم به ورزشگاه خواهد کشاند که سپیدرود با همین ها هنوز زنده است و نفس می کشد و این فوتبال است و فوتبالی که در آن آخرین حرف را هواداران عاشق آن می زنند .
