طرفداری- مصطفی چایچی در مورد جدایی‌اش از فدراسیون دوچرخه‌سواری اظهار داشت:
خودم خواستم دیگر در سمت مدیر تیم‌های ملی نباشم. آن هم به خاطر برخی فشارها بود. سیاست فدراسیون در دوره جدید تغییر کرده بود و شاید کارهایی که من می‌کردم باب میل برخی‌ها نبود. وقتی نمی‌شود، دیگر نباید خودتان را خراب کنید. قبلا هم تمایل زیادی نداشتم در فدراسیون کار کنم. وقتی که مفید نباشید دیگر کار کردن وقت تلفت کردن بشود.
مصطفی چایچی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در مورد اینکه قمری گفته بود منتظر ارائه برنامه‌های چایچی برای تیم‌های ملی هستیم، گفت:
قبل از عید برنامه‌هایم را ارائه کرده بودم اما کمیته فنی در مورد آنها نظری نداد و تصمیم‌گیری هم انجام نشد.
مدیر سابق تیم‌های ملی در مورد اینکه شاید فدراسیون از قبل جانشین شما را معرفی کرده بود و به برنامه‌هایتان اهمیت نمی‌داد گفت:
شاید اینطور بود که می‌خواستند فرد دیگری بیاورند. البته اینکه برنامه‌ها برای مدتی روی زمین بماند به دوچرخه‌سواری ایران ضربه می‌زند نه یک فرد.ما المپیک نوجوانان را پیش رو داریم و چند سهمیه را به دلیل این تعلل‌ها از دست دادیم.
چایچی در مورد اینکه آیا اگر پست جدیدی پیشنهاد شود قبول می‌کنی یا خیر، گفت:
فکر نمی‌کنم ولی بستگی به شرایط دارد. با این نوع سیستم کار کردن درست نیست. نباید اینطور باشد شما چند سال کار کرده‌ای هنگامی که می‌خواهی نتیجه بگیری به ناچار کنار بروی. ما در مدت زمانی که داشتیم پشتوانه سازی انجام دادیم و نتایج خوبی هم گرفتیم.
وی در مورد اینکه به نظر می‌رسید شرایطی را فراهم کردند که شما از فدراسیون بروید، گفت:
قطعا کارها و فشارهایی که وجود داشت بدون بازتاب نمی‌ماند. شاید همین حرف درست باشد. برخی هیأت‌ها افراد دیگر یکسری کارهای من باب میلشان نبود به فدراسیون فشار می‌آوردند. برخی هم منافع‌شان به خطر افتاده بود.
مدیر سابق تیم ملی با اشاره به بحث دوپینگ گفت:
تا حدود زیادی از دوپینگ جلوگیری کردیم. اگر یک دوچرخه‌سواری یک روز نمی‌تواند رکاب بزند ولی روز بعد نفر اول می‌شود حتما مشکلی وجود دارد. ما سعی کردیم دوچرخه‌سواران مظلوم واقع نشوند و امیدوارم هر کسی که می‌‌آید در کارش موفق باشد.
چایچی در مورد اینکه یکی از مربیان گفته بود در زمان شما برخی رکاب‌زنان به حقشان نرسیده‌اند، گفت:
بستگی دارد آنها حق را چطور معنی کنند. برخی با رایزنی، دروغ، شانتاژ و محکوم کردن دیگران به چیزی که حقشان نیست،می‌رسند. شاید از لحاظ آنها این نوع حق درست باشد.
