نوشته Sid Lowe برای روزنامه گاردین

ال‌ کلاسیکو؛ دیداری که ذهنیت ما از دوران لوئیز انریکه را شکل خواهد داد

محمّد فیروزی 04/22/2017 - 16:47 مشاهده پروفایل

4,909 مشاهده / 13 دیدگاه 1

روز‌های آخر حضور انریکه روی نیمکت بارسلونا تاریک است و شاید تاریک تر هم بشود.

طرفداری- حداقل این چیزی که او می‌‌بیند. یک نگاه آخر الزمانی به آینده نزدیکش. یک خداحافظی پر تلفات هنگامی که دورانش در بارسلونا به شکل ترسناکی به پایان می‌‌رسد. پس از آن برد فوق العاده ۳-۰ برابر سویا، امید این بود که بارسلونا نتیجه بگیرد اما خود انریکه بعد از آن برد گفته بود که اگر این بازی را نمی‌‌بردند یک "هولوکاست آدم خواری" اتفاق می‌افتد.

۳ روز بعد از آن برد، بارسلونا به مالاگا ۲-۰ باخت و ۳ روز بعد از آن در تورین ۳-۰ شکست خورد. ۸ روز بعد، آنها از لیگ قهرمانان حذف شدند. حالا، ۴ روز از آن گذشته است و یک جام دیگر در حال افتادن از دست بارسلونا است. شاید حریف، آدم خاور نباشد اما حملات زیادی به وی خواهد شد. بباز و نتیجه آن ترسناک خواهد بود. شکست در مالاگا توسط رسانه‌‌های محلی "نابخشودنی" اعلام شد و به این معنی‌ بود که لیگ دیگر در دستان بارسلونا نیست. شکست در مادرید، عملا رسیدن به آن را غیر ممکن می‌‌کند.

خیلی‌‌ها از ابتدا به سمت انریکه حمله می‌‌کردند و او زنده ماند اما حالا پایان نزدیک است. او ۶ بازی لالیگایی دیگر به عنوان مربی‌ دارد و بازی بعدی‌، نقش بسیار زیادی در این دارد که فصل آخر او چطور به پایان می‌‌رسد و از او چطور یاد خواهد شد.

اخیرا وقتی‌ از او سوال شد که آیا در حال سپری کردن بد‌ترین دوران پس از آمدن به بارسلونا است، وی پاسخ داد:

امم. نه.

در فصل اول حضورش، او در ژانویه، در نزدیکی‌‌های اخراج بود. ۵ ماه بعد، او سه‌ گانه برد. فصل بعدش، آنها دو گانه بردند. اگر آنها یکشنبه‌ پیروز نشوند، عملا بهترین نتیجه بردن کوپا دل ری خواهد بود. کم اهمیت‌ترین جام و جایی‌ که در آخر فصل باید به مصاف آلاوز بروند.

تیتر صبح پنجشنبه ال‌ موندو دپورتیوو این بود:" معجزه‌ای در کار نبود اما هنوز دو گانه وجود دارد."

می‌ تواند باشد اما نه در صورتی‌ که فردا بازی را واگذار کنند. در ۴ روز و ۲۲ دقیقه در تورین، همه چیز می‌‌توانست فرق داشته باشد. خودش حسرتش را اینگونه بیان می‌‌کند:

هیچوقت، هیچوقت آن روز فراموش نخواهم کرد.

در آخرین دقایق، هواداران تیم را تشویق کردند و از آنها تشکر هم شد اما اینگونه احساس می‌‌شد که آنها به ته خط‌ رسیده ‌اند و راه فراری از واقعیت وجود ندارد. در آخر بازی، نیمار غرق در اشک بود و مسی، شکست خورده با چشمانی کبود بود.

لیونل مسی

انریکه بعد از بازی اعتراف کرد:

سخت خواهد بود که آنها را دوباره روی پای خود قرار دهم. با این حال، ما بزرگترین محرک برای هر بازیکن و هوادار بارسلونا را در پیش داریم؛ بازی مقابل بزرگترین رقیب در برنابئو. انگیزه دادن به آنها آسان خواهد بود.

پیکه هم گفته بود:"روی ما تاثیر خواهد گذاشت اما ما انسان هستیم. با این حال، یکشنبه‌ یک چالش دیگر است که ما باید رقابت کنیم و سعی‌ کنیم پیروز شویم. ما در بهترین فرم خود نیستیم اما برای برد به میدان خواهیم رفت."

انریکه بازی یکشنبه‌ را یک "فرصت" قلمداد کرد اما یک وظیفه هم است. اینیستا هم گفت:

می‌ خواهیم لیگ را ببریم و بردنش به برد در برنابئو بستگی دارد.

اگر ببازند ۶ امتیاز عقب می‌‌افتند و بازی رو در رو را هم به حریف باخته ‌اند. حریفی که یک بازی عقب افتاده هم دارد و فقط ۵ بازی تا آخر فصل در برنامه دارد.

اینیستا همچنین گفته بود وظیفه آنها در برنابئو کاری است که آنها قبلا انجام داده ‌اند. پیکه هم آن را تایید می‌‌کند و می‌‌گوید برنابئو برای ما خوب بوده است.

درست است؛ آنها ۴ بازی از ۷ بازی آخری که در لالیگا در برنابئو برگزار کرده ‌اند را برده ‌اند اما آنها می‌‌دانند که کارشان آسان نیست. آن بازی با پاری سن ژرمن، اینکه آنها را از پیش بازنده بدانیم را کاملا از ذهن‌ها دور می‌‌کند اما از حرف‌های پیکه مشخص است که بارسلونا "ضربه" خورده است. بارسلونا این فصل نه آن تیم کاملا قانع کننده بوده است( گرچه رئال مادرید هم به همین شکل بود) و نه آن تیمی که دنیا به قاطعیت آن را می‌‌شناخت؛ اتهامات بر سر انریکه ریخته شد حتی زمانی‌ که آنها در حال بردن بودند و بارسلونا صبرش لبریز شده است.

این تیمی نیست که در برنابئو بازی را ۶-۲ یا ۴-۰ برد. این تیم حتی تیمی نیست که چهارشنبه به میدان رفت. نیمار محروم است گرچه بارسلونا در تلاش برای رساندن او از طریق دادگاه عالی‌ ورزش است و شانس آنها به نظر کم می‌‌رسد. نحوه رفتن بارسلونا به دادگاه کمی‌ بوی "درماندگی" می‌‌دهد. با این حال نبود وی بسیار مهم خواهد بود. گرت بیل احتمالا غایب خواهد بود و بر عکس غیبتش آنچنان هم مهم نیست. ایسکو، آسنسیو، هامس و لوکاس همه می‌‌تواند جای وی را پر کنند. در آن سو‌، هیچکس نمی‌‌تواند جای نیمار را پر کند، مخصوصاً با نبود توران.

ال کلاسیکو

این فصل، شاید فصلی است که بیشتر به خاطر بازیکنان روی نیمکت به یاد آورده شود تا بازیکنان درون زمین. در حقیقت فقط مسی، نسبت گل به دقایق بهتری نسبت به آلوارو موراتا دارد. رشکه مدیر فنی‌ بایرن مونیخ اخیرا گفته بود که مسول خرید مارکو آسنسیو در باشگاه رئال مادرید لایق یک مجسمه است. اگر ساموئل اومتتی را کنار بگذاریم، خرید‌های تابستانی بارسلونا کمترین تاثیر را در تیم داشته ‌اند؛ بازیکنانی که قرار بود به ترکیب عمق بدهند اما نتوانستند خود را نشان دهند. این نکته چه از نظر سازماندهی چه از نظر مدیریتی عمق مشکلات بارسلونا را نشان می‌‌دهد.

حتی اگر آنها بتواند یک دوگانه دیگر کسب کنند، شک‌ها همچنان بر قرار است. انریکه می‌‌رود و هنوز مربی‌ فصل بعد مشخص نشده است گرچه ارنستو والورده گزینه‌ اصلی‌ است. لئو مسی هنوز قرارداد خود را تمدید نکرده است و اینیستا هم کمی‌ به رفتنش اشاره کرده است. رفتن با جام آسان تر خواهد بود گرچه نبردنش توجهات بیشتری را جلب می‌‌کند. حالا اعتماد به نفس کمتری وجود دارد. در مادرید، شرایط متفاوت است. آنها به دنبال دو گانه لیگ و اروپا پس از ۵۹ سال هستند.

سرجیو روبرتو گفته بود:" باید تمام بازی‌ها را ببریم و منتظر لغزش مادرید باشیم."

با این حال، رئال مادرید حتی در زمان‌هایی‌ که به نظر می‌‌رسد امتیاز از دست می‌‌دهد، که البته تعداد آنها هم کم نیست، کل امتیازات را کسب می‌‌کنند. چیزی در مورد آنها وجود دارد که شما می‌‌توانید آن را هر چیزی که بخواهید بنامید؛ شانس، اعتماد به نفس، استعداد، تفکر، تنوع در ترکیب یا هر چیز دیگری که دوست دارید اما تیم زیدان به هر شکلی‌ شده است راه پیروزی را پیدا کرده است و بارسلونا هنوز موفق به آن نشده است. تیم زیدان، ۱۹ امتیاز را در حالی‌ کسب کرده است که از تیم حریف عقب افتاده است. بازی هفته پیش نمونه‌ای از آن است که دو بار توسط تیمی در ته جدول به نام خیخون عقب افتاد و در آخر با گل دقیقه ۹۰ ایسکو، پیروز شد.

زیدان هنوز هیچ ال‌ کلاسیکویی را نباخته است اما به آن بسیار نزدیک بوده است. آن ۱۹ امتیاز شامل گل سرخیو راموس در دقایق آخر بازی بزرگترین رقبا، آن هم بزرگترین رقبای هر ورزشی زده شد. حالا آنها اینجا هستند. انریکه می‌‌گوید: