سیستم: 2-4-4 (منظم)
مربی: دیگو سیمئونه
آنالیز:
پس از آن که رادامل فالکائو در تابستان 2013 اتلتیکو مادرید را ترک کرد، بسیاری پیش‌بینی کردند که این تیم به خاطر عدم توانایی در یافتن جای‌گزین وی، پس‌رفت خواهد کرد.
از دست دادن چنان مهاجم گل‌زنی در اوج توانایی‌هایش یک ضربه بود، اما اکنون پس از گذشت چند ماه به نظر می‌رسد که این موضوع به لوس کولکنروس (Los Colchoneros) کمک کرد تا به سطح بعدی بروند. فالکائو آن‌ها را بازمی‌داشت!
سیمئونه عمداً نمی‌گذاشت فالکائو در یک سوم‌های دفاعی و میانی، توپ را به دست بیاورد چرا که ترجیح می‌داد او تازه نفس بماند و توپ‌ها را یکی پس از دیگری وارد دروازه رقبا کند. بهترین راه برای استفاده از مهاجم محدودی مانند او همین بود و عصر پُست-فالکائو شاهد ظهور دیگو کاستا و به دست گرفتن نقشی همه کاره توسط او بوده است؛ کاری که هم‌تیمی سابق وی نمی‌توانست انجام دهد.
اتلتی یک 2-4-4 منظم، خشک و سرسخت بازی می‌کند. دو هافبک دفاعی تیم مدام در یک بلوک عمقی قرار دارند تا از دفاع حفاظت کرده و فضای خالی ناشی از تهاجم مدافعین کناری را پوشش دهند. این کار باعث رها کردن چهار بازیکن تهاجمی – معمولاً کاستا، داوید ویا، آردا توران و یکی دیگر – می‌شود تا با یکدیگر جابه‌جا شوند، بازی ترکیبی انجام دهند و در خط آتش به آزادی حرکت کنند.
قسمت عمده بازی از مسیر کاستا عبور می‌کند؛ کسی که با تحرکات عرضی، پاس‌های بلند و جنگندگی برای تولید پاس‌های تهاجمی، با برچسب سنتی "مهاجم کامل" در تعارض است.
او به اندازه‌ای که گل می‌زند، گل می‌سازد، او پکیج کامل است، و خریدن ویا – یک ستاره روخا و بلوگرانا که پاس دادن دقیق را آموخته – به افزایش راندمان تیم در یک سوم نهایی کمک کرده، حتی اگر خودش گل‌های زیادی به ثمر نمی‌رساند.
آردا نبوغ را به تیم تزریق می‌کند و ثابت کرده که بسیار زحمت‌کش است، در این میان به نظر می‌رسد که جوان موفق مادریدی، کوکه، گستره نامحدودی از استعدادها را داراست.
یاران اتلتیکو بازی را فشرده می‌کنند و با استفاده از جنگندگی و قدرت بدنی، در محدوده‌های تنگ غالب می‌شوند که این موضوع عبور تیم‌ها از لایه‌های دفاعی این تیم را مشکل می‌کند. تیم‌ها اغلب به بمباران کردن محوطه جریمه با سانتر روی می‌آورند اما میراندا و دیگو گودین در هوا بی‌نظیرند.
4-4-2 در خفه کردن حملات موفق است اما به خاطر تحرک، قدرت بدنی و دوندگی وحشتناک چهار بازیکن تهاجمی، در فاز تهاجمی نیز موفق می‌شود. یک تیم سیمئونه‌ای کامل؛ تیمی که فالکائو در آن جایی ندارد.
*قسمت بعدی بارسلونا.
