طرفداری - فوتبال از سال 1992 آغاز نشد اما فوتبال انگلیس از آن زمان، تغییرات زیادی به خود دید. از آن سال تاکنون، بازیکنانی از 105 کشور مختلف خارج از بریتانیا، به لیگ برتر آمده اند.
خیلی از این بازیکنان، تاثیر زیادی در تاریخ تیم ها و لیگ انگلیس گذاشته اند و قصد داریم در سری یادداشت هایی دنباله دار، به بررسی برترین بازیکنان خارجی تاریخ لیگ برتر بپردازیم.
60. هری کیول
کیول در کنار جوانان بااستعداد دیگری، مانند جواهری سلطنتی در لیدز درخشید و سپس در سال 2003 به لیورپول رفت؛ انتظار داشتیم که مسیر ارتباطی بین خط دفاع و خط حمله قرمزها را بازسازی کند.
متاسفانه خیلی زود با مصدومیت های شدید مواجه شد و نتوانست آن طور که می خواست، به کمک لیورپولی ها بیاید. اما او هنوز از هم از برترین ها است، گل ها، حرکات، پاس ها، دید و دقت ضرباتش هنوز هم از یاد ما نمی رود.
59. ریکاردو کاروالیو
ژوزه مورینیو هنگام سفر از پورتو به چلسی، او را هم در چمدان خود گذاشت تا به استفمورد بریج ببرد. کاروالیو در سال 2004 به عنوان قهرمان اروپا وارد چلسی شد. خیلی زود مشخص گردید که ژوزه، تنها به دلیل همکاری قبلی دست به خرید کاروالیو نزده است و مدافع پرتغالی، زوج مستحکمی را با جان تری ساخت. آن ها به معنای واقعی، مکمل یکدیگر بودند. کاروالیو بازیخوان بسیار ماهری بود و با توپ خوب کار می کرد اما جان تری در این گونه کارها به خوبی کاروالیو نبود و در عوض، توانایی های دیگری داشت؛ همین تناقض، موجبات موفقیت چلسی را فراهم آورد.
شاید باورتان نشود اما آن ها در سال 05-2004 تنها 15 گل خوردند و این آمار، دلیل خوب دیگری برای اثبات سخنان بالا است. کاروالیو سه بار قهرمان لیگ برتر، چهار بار قهرمان جام حذفی و دو بار قهرمان لیگ کاپ شد و به رئال مادرید رفت.
58. پابلو زابالتا
بعد از نه سال بازی در لیگ برتر، مرد آرژانتینی در اوج خود نیست و کم کم به پایان دوران فوتبالش نزدیک می شود؛ اما در دوران اوجش، عجب بازیکنی بود! یکی از مدافعان کناری مدرن و نمونه است و می تواند تهدیدی برای مدافعان حریف باشد، سرعت بالایی دارد و می تواند در هر بخشی از زمین، بازی کند.
همیشه در مکان و زمان مناسب قرار دارد و به واقع، بهترین مدافع راست لیگ برتر در بین سال های 2012 تا 2015 به شمار می رود.
57. گیلبرتو سیلوا
قهرمان جام جهانی 2002، با به ثمر رساندن سریعترین گل تاریخ آرسنال، نامش را در کتاب تاریخ این باشگاه ثبت کرد (بیست ثانیه بعد از آغاز بازی، سال 2002 ، برابر آیندهوون و در لیگ قهرمانان اروپا). او زننده اولین گل در ورزشگاه امارات جدید نیز بود (برابر استون ویلا، سال 2006).
گیلبرتو سیلوا، دیواری فناناپذیر در خط هافبک بود و در سال 04-2003، بخش مهمی از شکست ناپذیرهای آرسنال به شمار می رفت. او می توانست به خط حمله اضافه شود یا با پاس های عمقی اش، حملات تیم را پایه ریزی کند.
56. داوید ده خیا
دروازه بان جوان اتلتیکو مادرید در سال 2011 به منچستریونایتد آمد تا با دستانش از این تیم حفاظت کند. خیلی زود مورد انتقادات شدید قرار گرفت و اشتباهاتش، زیر ذره بین قرار گرفتند.
داوید، کم کم با جو لیگ برتر کنار آمد و تبدیل به یکی از بهترین دروازه بانان این لیگ شد. در بین سال های 2013 تا 16، به عنوان بازیکن سال یونایتد انتخاب شد؛ پاداشی در ازای دفاع تک نفره از دروازه منچستریونایتد. ده خیا هنوز هم می تواند در این لیست پیشرفت کند.
55. مارک ویدوکا
بدن ویدوکا، بیشتر شبیه وزنه بردارهای المپیک بود تا بازیکنان فوتبال. اما در ساق پاهایش هر چقدر که بخواهید، تکنیک، دقت و توانایی یافت می شد. کنترل توپش، بیشتر شبیه آرژانتینی ها بود تا استرالیایی ها. نباید فراموش کرد که با لیدز به نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسید.
54. دیگو کوستا
ال دیگو یکی از بدنام ترین افراد لیست ما است و سومین فصلش را در چلسی می گذراند. بی شک یکی از بهترین مهاجمان و گلزنان انگلیس و حتی دنیا است اما طرفداران تیم های رقیب (و حتی در برهه هایی، هواداران تیم خودی) علاقه ای به او و رفتارش ندارند. سبک بازی اش اما، در یک کلام، "تحسین برانگیز" است. ضرباتی به توپ می زند که بیننده را به صندلی اش میخکوب می کند. آدم با خودش می گوید: "واقعا چطور تصمیم گرفت این ضربه را بزند؟ چطور با این دقت و این قدرت و اینقدر راحت شوت زد؟"
البته رفتار نفرت انگیزش، خیلی موقع ها به درد تیمش نیز می خورد؛ در جنگ روانی، او یکی از بهترین انسان های روی کره خاکی است.
53. مارک شوارتزر
شاید تنها تفاوت شوارتزر با بوسنیچ، ثبات بیشتر و دوران بازی طولانی ترش باشد. مرد استرالیایی، بازی های بسیار بسیار زیادی را برای میدلزبرو و فولام انجام داد.
لحظه های به یاد ماندنی اش؟ قهرمانی در لیگ کاپ با میدلزبرو در سال2004 و مهار پنالتی رابی فاولر در بازی برابر منچسترسیتی که ختم شد به حضور میدلزبرو در جام یوفا و راهیابی به فینال لیگ اروپای سال 2010 با فولام. دوران بازی اش، پر از پرش های جاذبه گریز و مهارهای باورنکردنی نبود اما مهم ترین مسئله در بازی اش، ثبات محسوب می شد.
شوارتزر بعدها چالش هایی را در چلسی و لسترسیتی نیز تجربه کرد.
52. جورجی کینکلادزه
جورجی یکی از بازیکنان معتبر لیگ برتر انگلیس محسوب می شد و در منچسترسیتی بازی می کرد. منچسترسیتی چه کار می کرد؟ برای سقوط نکردن می جنگید. سیتی سقوط کرد و غول های جزیره، برای به چنگ آوردن کینکلادزه به او پیشنهاداتی فریبنده دادند اما او دو سال دیگر نیز در مین رود ماند. بعدها در دربی کانتی نیز بازی کرد اما هنوز هم با گل هایش در پیراهن آبی آسمانی در یادها است.
سیتیزن ها او را تا ابد در قلب خود نگه می دارند.
51. ایدور گودیانسن
گودیانسن خودش را به عنوان مهاجمی جوان و تند و تیز، در فولام به دنیا معرفی کرد. وی به چلسی آمد و دوران بسیار درخشانی را در کنار جیمی فلوید هاسلبنک گذراند؛ با استفاده از سرعت و تکنیکش، دفاع حریف را باز می کرد تا هاسلبنک، توپ را وارد دروازه حریف کند.
مرد یخی (فردی اهل اسکاندیناوی و اروپای شمالی می شناسید که لقبش مرد یخی نباشد؟) بعد از آمدن ژوزه مورینیو به چلسی، در پست هافبک هجومی بازی کرد و دو بار قهرمانی در لیگ برتر شد تا بالاخره راهی بارسلونا شود. گودیانسن سه سال بسیار موفق را نیز در نیوکمپ گذراند.
قسمتهای دیگر از این سری یادداشتها: •100-91 • 90-81 • 80-71 • 70-61 • 60-51 • 50-41 • 40-31 • 30-21 • 20-11 • 10 (دیوید ژینولا) • 9 (پیتر اشمایکل) • 8 (پاتریک ویرا) • 7 (جانفرانکو زولا) • 6 (سرخیو آگوئرو) • 5 (دیدیه دروگبا) • 4 (دنیس برکمپ) • 3 (اریک کانتونا) • 2 (تیری آنری) • 1 (کریستیانو رونالدو)
