طرفداری- ایون زامورانو امروز 18 ژانویه 2017 پنجاه ساله شد، بازیکنی که دوران پر افتخاری را در رئال مادرید و اینتر پشت سر گذاشت.
وقتی تمجید، ستایش و تشویق از ایوان زامورانو به عمل آمده این بازیکن نشان داده که لیاقت همه آن ها را دارد. این موضوع در زمان حضورش در اینتر جلوه ای دیگر پیدا کرد، جایی که ایوان به سرعت خود را با محیط و طرفداران افراطی نراتزوری تطبیق داد.
امروز این بازیکن شیلیایی تولد 50 سالگی خود را جشن می گیرد، کسی که چهره فراموش نشدنی اش در گذر سال ها تغییر چندانی نکرده است. او در طول دوران حرفه ای خود در شیلی، سوئیس، اسپانیا، ایتالیا و مکزیک بازی کرده بود. در آمریکای جنوبی طرفداران او را با لقب بم بم می شناختند؛ خوش استیل، چابک و نترس.
زامورانو از باشگاه ال سالوادور راهی اروپا شده بود، جایی که یک فصل کامل را صرف پیشرفت در نحوه بازی اش کرد. در زمان کودکی و در زادگاهش مایپو در راهروی خانه اش به سرعت بالا و پایین می پرید و تلاش می کرد که به چراغ سقف برسد و آن را از جا در بیاورد. او از آنجا روندی را آغاز کرد که در آینده او را تبدیل به بازیکنی منحصر به فرد کرد؛ بی باک، شجاع، قاطع و سخت کوش.
باشگاه سوئیسی سنت گالن تیمی بود که این بازیکن 20 ساله را وارد اروپا کرد، این مهاجم در دوران حضورش در سوئیس عملکرد بسیار خوبی داشت. این عملکرد خوب از یک بازیکن 20 ساله به قدری عجیب بود که باعث شد هوادارن هنوز هم نام وی را به یاد بیاورند. قدم بعدی انتقال به سویا بود، جایی که توانایی بی نظیرش در گل زنی و تمام کنندگی در محوطه جریمه وی را به رئال مادرید منتقل کرد.
در تابستان 1996 اینتر در رقابت با بایرن مونیخ موفق شد زامورانو را به خدمت بگیرد، سرمربری سابقش در رئال مادرید خورخه والدانو بعد ها در این باره گفت:
من بزرگترین اشتباه را در مورد وی مرتکب شدم؛ من متوجه غرور زیاد و تحریک تیم توسط وی شده بودم. او از زمین نمی پرید بلکه از آسمان می آمد.
مدت زیادی طول نکشید که طرفداران نراتزوری استعداد بم بم را روی توپ های هوایی ببینند. در اولین فصل حضور زامورانو در اینتر پس از پیروزی 3-1 در برابر میلان که موفق شده بود گل زنی کند، او در برابر کالیاری روی ارسال پول اینس ضربه سری زد که گویا روی هوا راه می رفت.
دیگر خبری از بالا و پایین پریدن در راهروی خانه اش نبود، دیگر چراغی در سقف وجود نداشت که وی را تحریک کند. او در سری آ پیراهن باشگاهی را برتن می کرد که آرزوی بازی برای آن را داشت. او همه را می شناخت از هلنیو هررای جادوگر و الساندرو التوبلی تا لوییس سوارز و فاکتی و ماتزولا، او تاریخ را مطالعه کرده بود.
در فصل 98-1997 زامورانو به اینتر کمک کرد که جام یوفا را کسب کند، در نیمه نهایی و بازی برابر اسپارتاک مسکو یک ضربه سر دیگر و درخشش در فینال برابر لاتزیو در پارک دو پرنس فرانسه همه چیز را تکمیل کرد.
پیراهن معروف شماره 9 ایوان که به یاد پدرش لوییس آن را انتخاب کرده بود و از 13 ساگلی به تن می کرد هم داستان خاصی داشت. در هر گلی که زامورنا به ثمر می رساند خاطره کوچکی از پدرش زنده می شد و شماره 9 حسی نوستالژیک به وی می داد.
زمانی که رونالدو نازاریو با ورود روبرتو باجو به اینتر، مجبور شد شماره 10 خود را به بودای کوچک بدهد، در تابستان 1998 بم بم اجازه داد ال فنومنو (پدیده) پیراهن شماره 9 وی را بر تن کند.
این رویه در نهایت منجر به این شد که ایوان زامورانو پیراهن شماره 9 اختصاصی خود را در اینتر به وجود بیاورد. او برای آن فصل شماره 18 را انتخاب کرد و بین عدد 1 و عدد 8 یک علامت جمع قرار داد. پس از آن بود که پیراهن افسانه ای شماره 8+1 به وجود آمد، پیراهنی که ایوان را در سرتاسر جهان مشهور کرد.
این پیراهن هنوز هم در خانه زامورانو در سانتیاگوی شیلی روی دیوار اتاقش به چشم می خورد، نمادی از پیوند ابدی زامورانو با پدرش، با شیلی و با اینتر.
در نراتزوری بود که بم بم نشان داد غرور، سخت کوشی و قاطعیت می تواند تفاوت را رقم بزند. جایی که پریدن ها و شادی منحصر به فردش پس از هر گل در پیراهن آبی و مشکی، داستانی عاشقانه را برای میلیون ها نفر رقم زد.
تولدت مبارک بم بم ، مهاجمی که از آسمان به زمین آمده بودی.
