طرفداری- مهم نیست که بازی زیبایی از آب درآید یا نه، بازی رم و لاتزیو، شاد ترین دربی سال نیست. حتی با کنار گذاشتن خشونت های غیر ضروری قبل و پس از بازی، قطعا احساسات خاصی در این بازی نهفته است که هردو تیم را وادار به ارائه بهترین نمایش می کند. رم تیم شادی نیست، آن ها با وجود در هم کوبیدن ویکتوریا پلژن در رقابت های لیگ اروپا، باز هم شاد نیستند، آن ها حالا باید در لیگ قهرمانان اروپا بودند.
باخت به آتالانتا، امیدهای کسب اسکودتو آن ها را کمرنگ تر کرد، برد خفیف آن ها مقابل پسکارا نیز چندان امیدوار کننده به نظر نمی آمد. این بدین معنی است که دربی تنها هدف باقی مانده آن ها است که هیچ اشتیاقی نسبت به فتح آن در جالوروسی، کاسته نشده است. شاید بگوید این حرف ها، نیمه خالی لیوان را دیدن است اما قطعا این چیزی نیست که هواداران انتظارش را می کشیدند.
اما لاتزیو روحیه بهتری دارد، فوتبال خوبی ارائه می دهند و فاصله را با تیم های بزرگ جدول از جمله همشهری هایشان حفظ می کنند. لیوان آن ها پر است، حتی لبریز شده است. رابطه هواداران هردو تیم با مدیران باشگاه ها در وضعیت خیلی بدی قرار دارد، گرچه نتایج خوب باعث شده است طرفداران این مساله را فراموش کنند . رم در این بازی شانس بیشتری برای پیروزی دارد، البته در دربی های اخیر همیشه چنین بوده است اما نباید فراموش کرد که گرگ ها برخلاف لاتزیو، چیزهای زیادی برای از دست دادن دارد.
اگر لاتزیو رم را شکست دهد، این حس رضایت که فصل همشهری هایشان را خراب کرده اند، باعث خوشحالی شان خواهد بود، حسی که به جالوروسی خواهد فهماند حتی پیش از شروع نیم فصل دوم، نه تنها چیز مهمی را نخواهند برد، بلکه هیچ رقابتی برای جنگیدن باقی نمانده است. البته لیگ اروپا باقی مانده است اما قهرمانی در اینجام، به فاکتور های مختلفی بستگی دارد.
رم بهترین خط حمله را با 33 گل زده در اختیار دارد اما لاتزیو خیلی از آن ها دور نیست، بیانکوچلسی با 27 گل زده در تعقیب است، آن ها شاید کسی مانند ژکو را در ترکیب نداشته باشند اما ایموبیله نیز رقیب قابل احترامی برای ژکو محسوب می شود. در خط هافبک تیم رم نیازی به تعریف ندارد، آن ها با مردانی خلاق، خشن و قدرتمند به مصاف لاتزیو خواهند رفت، در سوی دیگر شاید تدبیر اینزاگی، ازدحام در خط هافبک باشد تا مردان اسپالتی نتوانند کار خود را انجام دهند. خط دفاع سه نفره که مقابل ناپولی جواب داد شاید بتواند راه چاره ای مقابل مثلث خطرناک جالوروسی باشد.
پیروزی در این بازی ها به دو فاکتور مهم بستگی دارد؛ یکی چینش هردو تیم در خط میانی است که نشان خواهد داد کدام تیم بهتر مهاجمانش را تغذیه می کند و دومین فاکتور، نظم در بازی است. پرهیز از گرفتن کارت های زرد و قرمز، در روند بازی بسیار تاثیر خواهد گذاشت.
پیش از این گفتیم هدف لاتزیو از این بازی، خراب کردن فصل رم و البته سه امتیاز بازی است، اما هدف رم چیست؟ مطمئنا بیشتر از این ها است. پیروزی در دربی یادآور هدف اصلی باشگاه و ایستادگی آن ها است. بیانکوچلستی با پرزیدنت لوتیتو به مشکلاتی خورده بود اما کماکان اصالت خود را حفظ کرده است اما نمی شود همین قضیه را در مورد رم گفت، آن ها روز به روز به تیمی غریبه از قاره ای دیگر تبدیل می شوند. بازیکنان، مدیریت، سبک،مدیران عوض شده و به زودی استادیوم را نیز عوض خواهند کرد. تا چندی بعد، دیگر هیچ قیافه آشنایی در تریگوریا نخواهیم دید.
شهر رم تنها به خاطر وجود چندین سنگ قدیمی، شهر ابدی نامیده نشده، این شهر پذیرای یکی از سر سخت ترین فرهنگ های ایتالیا بوده است، با جمعیتی که در مقابل هرگونه تغییر، واکنش نشان می دهند. برای رمی ها که شاهد تبدیل شدن تیمشان به جهانی شدن هستند و به ابزاری برای سرگرمی تماشاگران در جاکارتا و بوستون شده اند باید گفت آن ها به پیشرفتی بله گفته اند که از آن چیزی سر در نمی آورند. اما دربی دلاکاپیتاله، چیزی نیست که تغییر کند، این دربی ابدی است.
اگر گذرتان به رم افتاد، حتی وقتی از کنار بچه های 10 ساله که در خیابان مشغول بازی هستند بگذرید، قطعا در مورد این دربی خواهید شنید. این بچه ها بحث و کلکل را از خانواده و اجدادشان به ارث برده اند؛ آن هایی که با ورق زدن صفحات روزنامه کوریره و گاتزتا به دنبال اطلاعات بودند؛ در آن زمان پیاده رو ها جایگاه کوروا و خیابان، استادیوم بود.
دربی، تنها چیزی است که هرگز برای رم و لاتزیو تغییر نخواهد کرد؛ دربیِ ابدی یک شهر ابدی. این دربی مرده ها را زنده خواهد کرد، تنها برای یک شب دیگر!
