چلسی فنا حتما بخونید
در نیمه دوم چلسی مقابل آرسنال، آنتونیو کونته دست به کار بزرگی زد. یعنی تغییر سیستم تیمش به ۳-۴-۳، اما برنده‌ها و بازنده‌های این سیستم چه بازیکنانی هستند؟
کونته پس از تغییر سیستم تیم به ۳-۴-۳ به بال‌های چپ و راست تیمش دستور داد تا به عنوان مدافع-هافبک به بازی ادامه دهند. یعنی در هنگام دفاع به عنوان مدافع کناری و در هنگام حمله هافبک کناری محسوب شوند.
این سیستم در دیدار چلسی مقابل هال سیتی هم امتحان شد. دیداری که با نتیجه ۲-۰ به نفع چلسی به پایان رسید و می‌‌توان از آن به عنوان بالانس‌ترین نمایش چلسی زیر نظر کونته یاد کرد. کونته حتی پس از این دیدار هم صحبت‌هایی مبنی بر ادامه کار با همین سیستم داشت.
اما شاید خالی از لطف نباشد که به بررسی لیست بازیکنانی که از این سیستم سود یا ضرر می‌‌کنند بپردازیم.
برنده‌های سیستم ۳-۴-۳:
۱-مارکوس آلونسو
بازیکن اسپانیایی در دیدار تیمش مقابل لستر سیتی در جام حذفی اشتباه‌های مکرری را در جایگیری‌هایش به عنوان مدافع چپ مرتکب شد. مشخص است کونته هم روی آلونسو به عنوان مدافع قابل اعتماد در سمت چپ، هنوز نمی‌‌تواند حساب باز کند.
اما نقش مدافع-هافبک چپ کاملا مناسب آلونسو می‌‌باشد. بازیکنی که معمولاً به عنوان هافبک چپ برای فیورنتینا به میدان می‌‌رفت و سانتر‌های خیلی خوبی هم برای هم تیمی‌هایش مهیا می‌‌کرد.
اگر یک مدافع پشت سر آلونسو حضور داشته باشد، اشتباه‌های این بازیکن چندان چلسی را متضرر نخواهد کرد. حرکت‌های ترکیبی و اضافه شدن وی به حمله از سمت ادن هازارد می‌‌تواند سمت چپ چلسی را کاملاً زهردار کند. مهم ترین نکته این است که هیچ کس دیگری در چلسی مناسب تر از آلونسو برای این پست نمی‌‌باشد.
۲. ویکتور موزس
از ماه می سال ۲۰۱۳، دیدار مقابل هال سیتی اولین باری بود که موزس در ترکیب اصلی چلسی قرار گرفت. البته وی از این فرصت پیش آمده به نحو احسنت استفاده کرد تا قابلیت‌هایش را نشان دهد.
کونته در مورد موزس می‌‌گوید:”موزس نمایش باور نکردنی‌ای داشت. در زمان‌های حمله و دفاع عالی عمل کرد و خیلی پر تلاش نشان داد. او شایسته حضور در ترکیب بود و به من هم نشان داد که اننتخابم درست بوده است.”
شاید تشخیص اینکه چرا کونته اینقدر به موزس اعتقاد دارد آسان باشد. موزس ترکیبی است از قدرت و قابلیت حفظ توپ تحت فشار تیم حریف، با تکنیک بالایی که هر مدافعی را به زحمت می‌‌اندازد. مقابل هال سیتی موزس که پوشش آزپلیکوتا را پشت سر خود می‌‌دید کاملا خطر ناک ظاهر شد.
کونته همچنین پدرو را هم به عنوان یک آلترناتیو در اختیار دارد اما وی موزس را در پست مدافع هافبک راست ترجیح می‌‌دهد. شاید تنها مساله‌ای که وی را از ترکیب چلسی در دیدار آینده این تیم در صورت ادامه سیستم ۳-۴-۳ دور نگه دارد مشکل همسترینگش باشد.
۳. انگولو کانته
آن‌‌هایی که کانته را در بدو ورودش ما که له له جدید چلسی می‌‌نامیدند، چیزی در حد و حدود‌های آن هافبک دفاعی ای که نقش مهمی را در قهرمانی لستر سیتی ایفا کرد، ندیده اند.
در خط میانی منتخب کلودیو رانیری هافبک فرانسوی یکی از تخریب کننده‌ها محسوب می‌‌شد. بازیکنی که در کنار دنی درینک واتر به چپ و راست زمین منتقل می‌‌شد و میانه زمین را مدیریت می‌‌کرد تا دفاع را به حمله وصل کند.
این دلیلی است که ما هنوز شبحی از کانته در چلسی ای که خط هافبک ۳ نفره دارد را می‌‌بینیم. وی کاملا در سیستم گذشته نا متعادل به نظر می‌‌رسید. گفتنی است گل سوم آرسنال هم روی اشتباه همین بازیکن و تیز هوشی مسوت اوزیل به ثمر رسید.
کانته تمام قابلیت‌های موفق شدن در جایی که مکه له له بازی می‌‌کرد را دارد. در حال حاضر همکاری وی با ماتیچ در سیستم ۳-۴-۳ بهترین راه برای استفاده از تمامی قابلیت‌هایی که کانته دارد است.
۴. ادن هازارد
پس از یک شروع فوق‌العاده در فصل جاری هازارد مقابل لستر سیتی و آرسنال باز هم تبدیل به همان هازارد فصل گذشته شده بود. آرسنال و لیورپول به خوبی توانستند هازارد را از کار بیندازند و بیشتر پاس‌هایی که به وی ختم می‌‌شد را قطع کنند. این دو تیم توانستند به کلی هازارد را از بازی خارج کرده و با پرس شدید قابلیت دریبل زنی این بازیکن را محو کنند.
ضعف چلسی در سیستم دفاعی ۴ نفره این است که با وجود آزپلیکویتا در پست دفاع چپ، هازارد کسی را در نزدیکی خود ندارد تا بتواند کار‌های ترکیبی ویران کننده را با او ترتیب بدهد تا مدافع دوم یا سوم تیم حریف موفق به توپ گیری از وی نشود.
وجود آلونسو در سمت چپ اما موجب میشود حریفان نتوانند حرکت‌های عرضی ویران کننده که به آوردن توپ روی پای راست هازارد ختم میشود را متوقف کنند.
هازارد همچنین در این سیستم می‌‌تواند بیشتر به مرکز خط میانی چلسی بیاید تا با ویلیان و کوستا حرکت‌های ترکیبی خوبی ترتیب دهد.
به طور کلی باید گفت آزادی عمل بیشتر و مسئولیت دفاعی کمتر رابطه مستقیم با تاثیر گذاری هازارد در مسابقات چلسی دارد.
۵. دیگو کوستا
فرم دیگو کوستا در فصل جاری خیلی به ندرت از حد فوق‌العاده پایین آمده است، حتی زمانی که همتیمی‌هایش نمایش خوبی ندارند.
کوستا با اینکه در این فصل خیلی درخشیده، مقابل لستر سیتی و لیورپول همانند مردی تنها در جزیره بود. مهاجمی که با حضور هافبک‌های چلسی در میانه زمین خودشان هیچ توپی برایش ساخته و پرداخته نمی‌‌شد.
در سیستم ۳-۴-۳ کونته مقابل هال سیتی، هازارد و ویلیان هر دو آزادی عمل بیشتری داشتند تا به کوستا نزدیک شوند. در عین حال موزس و آلونسو هم جای این دو را در جناحین پر می‌‌کردند. در صحنه گل اول چلسی مقابل هال سیتی می‌‌توانیم به راحتی به این مهم دست یابیم. جایی که ویلیان به مرکز منتقل شد، با کوستا همکاری کرد و با یک شوت زیبا دروازه هال را گشود.
کوستا تا به اینجا خارق العاده عمل کرده است. وی با به ثمر رساندن ۶ گل در ۶ بازی ابتدایی لیگ توانسته به فرم خوبش باز گردد. اما با اضافه شدن هازارد و ویلیان در کنار وی، کوستا می‌‌تواند خطر ناک تر از قبل هم باشد.
بازنده های سیستم ۳-۴-۳:
۱. برانیسلاو ایوانوویچ
حضور آزپلیکویتا به ایوانوویچ به عنوان مدافع میانی در سیستم ۳-۴-۳ اوج کابوس ۱۸ ماهه ایوانویچی که روزی یکی از بهترین مدافع‌های اروپا بود، می‌‌باشد.
ایوانوویچ هنوز هم پس از فصل کابوس وار چلسی فرم و محبوبیتش میا‌‌ن هواداران چلسی را باز نیافته است.البته در سنّ ۳۲ سالگی احتمالا دیگر راه بازگشتی برای مدافع صرب چلسی نباشد.
قرارداد ایوانوویچ در تابستان آینده به اتمام می‌‌رسد و وی برای به دست آوردن قراردادی دیگر باید زمان بیشتری در زمین برای چلسی حضور یابد. هیچ دلیلی برای حضور نداشتن ایوانویچی که روی فرم خوبش هست در ترکیب ۳ نفره دفاع چلسی وجود ندارد. اما این مسئله تنها به منزله این است که ایوانوویچ به فرمی که برای مدت طولانی در استمفورد بریج دیده نشده است، باز گردد.
۲. سسک فابرگاس
شعله آتش انتقادات هواداران چلسی به کونته جهت بازی ندادن فابرگاس خیلی زود فروکش کرد. حضور فابرگاس در کنار ماتیچ و کانته فضای فاجعه باری برای آرسنال در ورزشگاه امارات فراهم کرد. تا جایی که چلسی با تعویض فابرگاس کمی نبض میانه میدان را بیشتر در دست گرفت.
به راحتی می‌‌توان گفت کونته به فابرگاس جهت انجام وظایف دفاعی در سیستم ۳-۳-۴ خودش اعتمادی نکرد. حتی با وجود تخریب کننده‌هایی به نام ماتیچ و کانته در کنار این هافبک اسپانیایی.این در حالیست در سیستم ۳-۴-۳ نیاز به همه کار بودن هافبک‌های میانی حتی بیشتر هم میشود.
اگر فابرگاس نتواند کار آمد خودش در سیستم ۳ هافبکی کونته را به این مربی نشان دهد، خیلی سخت است که پیشرفتی در وضعیت شماره ۴ چلسی ببینیم.
۳. اسکار
اگر ضعف فابرگاس را بی نظمی در زمین فرض کنیم، ضعف اسکار هم بی ثباتی در بازیش می‌‌باشد. هافبک برزیلی که در ۳ دیدار ابتدایی چلسی زیر نظر کونته متحول شده به نظر رسید، در دیدار مقابل سوانسی افت کرد. وی همچنین مقابل شبحی از “اسکار آماده” بود.
کونته اما با جایگزین کردن فابرگاس به جای وی در دیدار مقابل آرسنال به این عدم ثبات در بازی اسکار واکنش نشان داد. حتی با وجود اینکه فابرگاس توانایی دفاعی اسکار را ندارد. حال در سیستم ۳-۴-۳ هیچ کدام از این دو بازیکن مناسب حضور در سیستم ۳-۴-۳ نیستند.
۴. جان تری
وقتی تری شرط نقش متفاوت در چلسی را قبول کرد و یک سال قراردادش با این تیم را تمدید کرد، تعداد اندکی از هواداران چلسی توقع حضور این بازیکن در تک تک بازی‌های چلسی تا قبل از مصدومیتش را داشتند.
در واقع کونته چاره‌ای دیگر نداشت. سرمربی چلسی آلترناتیو مطمئنی برای تری ندارد. کونته پس از دیدار مقابل سوانسی از نبود رهبری و تسلط بر خط دفاعی تیمش رنج برده است.
تمام این مسائل به این نتیجه ختم خواهد شد که تری هنوز هم نقش مهمی در چلسی ایفا می‌‌کند. اما تغییر سیستم به ۳-۴-۳ می‌‌تواند دینامیک چلسی را تغییر دهد.
کونته می‌‌خواهد خط دفاع تیمش همیشه بالای زمین حضور داشته باشد. چیزی که با توجه به ۳۵ سال سنّ جان تری توقعی بی جا از این مدافع به نظر می‌‌آید. در سیستم ۳-۴-۳ حتی این مهم است که مدافعین میانی آن قدر سرعت داشته باشند که بدون کمک هافبک‌های کنار بتوانند از پس سرعت مهاجمین حریف بر بیایند.
آزپلیکویتا، داوید لوئیز و کورت زوما( پس از بازگشت به میادین) هر سه می‌‌توانند این مسئولیت را بر عهده بگیرند. حتی گری کیهیل و ایوانوویچ هم از جان تری برای این پست مناسب تر به نظر می‌‌آیند.
۵. میشی باتشوایی
شاید اگر فکر کنید سیستمی که مهاجمین بیشتری در خود جای می‌‌دهد برای مهاجمین نیمکت نشین چلسی بهتر است، اشتباه نکرده اید.
اما سیستم ۴-۲-۴ که کونته در جام حذفی از آن استفاده کرد، سیستمی کار آمد تر از ۳-۴-۳ برای استفاده از باتسوایی می‌‌باشد. سیستمی که مستلزم حضور ۴ بازیکن برای توپ رسانی به یک سانتر فروارد می‌‌باشد.
سانتر فوروارد نام برده مشخصاً دیگو کوستا خواهد ماند. بازیکنی که بهتر از هر زمانی از حضورش در چلسی بازی می‌‌کند. بهترین نمایش‌های باتشوایی در فصل جاری دیدار‌هایی بوده است که وی زوج کوستا در پیکان خط حمله چلسی بوده است.به طور کلی قرار دادن باتشوایی در جناحین یعنی هدر دادن استعداد این بازیکن.
باتشوایی پر از انگیزه و استعداد است. اما اگر کونته بخواهد با سیستم ۳-۴-۳ ادامه دهد، راه برای باتشوایی سخت تر از همیشه خواهد بود.
