طرفداری - جوزپه ماروتا مدیر یوونتوس روز دوشنبه در گفتگو با Radio Anch’io Sport گفت:
نقطه قوت ما خط دفاع ماست.
تا حد زیادی حق با ماروتا است. طبق آمار هواسکورد، در هر بازی سری آ، تنها 6 تا 7 شوت به سمت دروازه این تیم روانه می شود و نزدیک ترین تیم به آنها از این بابت، ناپولی است که در هر بازی 9 شوت به سمت دروازه اش شلیک می شود. حریفان یوونتوس در سری آ، تا اینجای فصل در تمام بازی ها تنها 10 شوت به چارچوب دروازه این تیم زده اند و این رکورد بین تمام تیم های 5 لیگ معتبر اروپا دست نیافتنی بوده است.
جایگاه سه ستاره ثابت خط دفاعی یوونتوس به نظر تضمین شده، می رسد. بونوچی، بارتزالی و کیلینی سال هاست که خط دفاع یوونتوس و تیم ملی ایتالیا را بیمه کرده اند اما تابستان امسال مهدی بن عطیه نیز از بایرن مونیخ به یووه پیوست و با توجه به سابقه بازی در سری آ و رم، خیلی زود خودش را با شرایط بازی در یوونتوس وفق داد و در سه بازی از ابتدا به میدان رفت و نمایش قابل قبولی نیز ارائه داد و در این بین همه منتظر بودند تا ببینند شرایط دنیله روگانی چه خواهد شد.
تا اینکه در دیدار مقابل کالیاری، و با مصدومیت بن عطیه، روگانی جوان از ابتدا در ترکیب قرار گرفت و در همان بازی توانست اولین گل این فصلش را نیز به ثمر برساند. الگری پیش از بازی گفت:
دنیله روگانی از ابتدا بازی خواهد کرد و ما شرایط بن عطیه را در روزهای آینده بررسی خواهیم کرد. با وجود آنکه روگانی زمان زیادی برای بازی کردن پیدا نکرده، اما از زمان پیوستنش به یوونتوس، پیشرفت زیادی داشته است. در طول تابستان او بسیار خوب تمرین کرد و همانطور که گفتم او یکی از مهم ترین بازیکنان یوونتوس در سال های پیش رو خواهد بود. با توجه به بازی های زیادی که در این فصل داریم، از روگانی چیزهای زیادی خواهید دید.
روگانی پس از مسابقه گفت:
خیلی خوشحالم از اینکه در اولین حضورم در زمین گل زدم، به پیروزی رسیدیم و خیلی چیز های دیگر.
روگانی نشان داد که آماده بازی کردن در یک تیم بزرگ است. بر اساس آمار، وی از 50 پاس، 45 پاس سالم داد. دو تکل موفق، دو دفع توپ خطرناک و دو پیروزی در جدال های تک به تک، نشان داد که یوونتوس چه بازیکن با کیفیتی را روی نیمکت نشانده است. وی مرتکب سه خطا شد و یه کارت زرد گرفت و همچنین یک سانتر را دفع کرد. وی در بازی مقابل پالرمو نیز از ابتدا در ترکیب قرار گرفت اما در دقیقه 31 به دلیل مصدومیت از بازی خارج شد و طبق اعلام رسمی وبسایت یوونتوس، حدود 45 روز از مسابقات دور خواهد بود و با اینکه در ماه گذشته بین نفرات دعوت شده به تیم ملی ایتالیا بود، این بار نتوانست تیم کشورش را همراهی کند. دیوید سوان نویسنده معروف فوتبال ایتالیا در این مورد گفت:
با توجه به مدافعان با کیفیت یوونتوس، ناراحت کننده است که روگانی نمی تواند بازی کند. می دانم که او مصدوم است اما شاید اگر هم سالم بود به تیم ملی دعوت نمی شد.
به نظر کارشناسان ایتالیا، در سن 22 سالگی، بازیکنی با این استعداد نیاز به بازی کردن دارد و نشستن روی نیمکت یوونتوس نمی تواند او را شکوفا کند. همه کیفیت بازی او را در بازی های معدودی که برای یووه به میدان رفته و همچنین تیم سابقش امپولی دیده اند. پیش از آنکه وی به یوونتوس بپیوندد در سن 20 سالگی، او در پایان فصل در کنار بونوچی، بهترین مدافع سری آ انتخاب شد. با بازی کردن در تیم های پایه ایتالیا و نشان دادن استعداد شگفت انگیزش، یوونتوس در سال 2012 با وی قرارداد بست و به امپولی قرض داد. روگانی در امپولی در تمام بازی ها به جز یک بازی 90 دقیقه بازی کرد و در 50 مسابقه ابتدایی اش در سری آ، حتی یک کارت زرد هم دریافت نکرد و همانطور که گفتیم در نفرات منتخب فصل سری آ قرار گرفت.
عملکرد او باعث شد، یوونتوس در پایان فصل او را به تیم اصلی اش باز گرداند. به این امید که او در کنار سه ستاره ایتالیایی یووه، بیش از پیش پخته شود و درس بیاموزد. وی در مورد بونوچی، بارتزالی و کیلینی گفت:
آنها سه مدافع باور نکردنی هستند که مشخصات خاص خودشان را دارند. تمرکز باتزالی، قدرت کیلینی و کیفیت بازیسازی بونوچی، بی نظیر است.
اما آیا روگانی در یوونتوس در حال پیشرفت است؟ آمار او در فصل آخر حضورش در امپولی و فصل گذشته و جاری این گونه است:
به نظر می رسد،پیش از هر قضاوتی باید بگوییم، او با سبک بازی در یوونتوس همراه شده است. وی در مصاحبه ای در این مورد گفت:
برای ماندن و بازی کردن در یوونتوس، نیاز است محکم بازی کنید. حتی اگر شده در بعضی از نبردها کارهای ریسکی انجام دهید و یا کارت زرد بگیرید. مربی از من می خواهد خیلی محکم بازی کنم اما این استحکام با خشونت تفاوت دارد.
در مقام مقایسه روگانی با السیو رومانیولی که هر دو از بهترین استعدادهای خط دفاعی ایتالیا و اروپا هستند، رومانیولی در مسیر دیگری قرار دارد. او از زمان پیوستنش به میلان، در 40 مسابقه بازی کرده و 2200 دقیقه بیش از روگانی به زمین رفته است. در کنار رومانیولی، مدافعی در سطح کلاس جهانی حضور ندارد و به نظر می رسد او به روش امتحان و تجربه پیش می رود و در سوی دیگر روگانی در کنار فوق ستاره های خط دفاعی یوونتوس در حال یادگیری است اما نمی تواند بازی زیادی انجام دهد.
کدام یک راه بهتری خواهند رفت؟ یادگیری در کنار بزرگان برای روگانی و یا بازی کردن بیشتر برای رومانیولی؟ مطمئنا هر دو بازیکن چیزی را در حال حاضر کم دارند. یادگیری بدون بازی کردن و بازی کردن بدون یادگیری در کنار یک الگو، نمی تواند کامل باشد. تیم ملی ایتالیا که همیشه مدافعان بزرگی در ترکیبش به همراه داشته، به این دو استعداد بزرگش، به شدت دل بسته، اما باید فضا نیز برای پیشرفت آنها فراهم شود. چیزی که بیلی کاستاکورتا نیز در مصاحبه ای عنوان کرد و برای رومانیولی این مطلب را ضروری دانست که در کنار یک مدافع سطح بالا، پیشرفت بسیار بیشتری خواهد کرد.
با این همه، روگانی می تواند در یوونتوس در مسیر صحیحی باشد، فروخته نشدن او با وجود پیشنهادهای اغوا کننده از سوی باشگاه های بزرگ اروپا، نشان می دهد که یوونتوس به استعداد او شک ندارد اما به شرطی که بیشتر از این بازی کند. مکس الگری باید بداند که یک استعداد بی نظیر را روی نیمکت دارد و هر زمان که بتواند باید از او بازی بگیرد. زمان دنیله روگانی فرا خواهد رسید و شواهد نشان می دهند که او آماده ساختن آینده اش است.
