طرفداری- 10 سال از پیوستنم به لیورپول می گذرد؛ خیره شد، لبخند ملیحی زد و دستم را به گرمی فشرد. از آن روز تا الان، من فوتبالیستی را می شناسم که توانستم در مادرید درباره اش کاوش کنم و آن شخص درستکار، ژابی آلونسو بوده است.
در کنار او، شما هر روزه احترام بیشتری را دریافت می کنید یا در مورد من، شما باید این را کسب کنید و وقتی که آن دیوار نامرئی را در هم بشکنید، شخصیتی بشاش، وفادار، دوست داشتنی و خستگی ناپذیر را می بینید.
او در هزاران بازی همراه و همقدم من بوده است، کسی که می شود در لحظات سخت رویش حساب باز کرد و همواره همانند یک پشتیبان است. در آن روزها من از تک تک لحظات رابطه مان و خوشبختانه استعداد فوتبالی وی لذت بردم.
اگر هرگز بازی ژابی را ندیده باشید، با دیدن کارنامه اش می توانید به کیفیت او پی ببرید. اگر فرصت بازی کنار او را داشتید، می توانستید که سطح خود را با توانایی های به روز او و پاس های دقیقش که باید در موزه دل پاردو نگه داری شود، بسنجید؛ جایی که او به آسانی از فاصله 60 یاردی توپ را برای هم تیمی اش می فرستاد.
همچنین باید حضور وی را ذکر کرد که همیشه در جایی درست حضور دارد و با توانایی استادانه اش در پاسکاری، سرعت بازی را کنترل می کند و البته تاثیر غیرقابل انکاری که بر جریان بازی می گذارد. با بازی کنار او، شما همه این ها و بلکه چیزهایی بیشتر را فرا می گیرید.
در طول این سال ها، من این افتخار داشته ام تا در کنار جمعی از برترین بازیکنان تاریخ بازی کنم. بدون شک آلونسو یکی از آن هاست ولی متاسفم، آلونسوی فوتبالیست، شما نمی توانید دوستم ژابی را شکست دهید.
پ ن: او در مادرید جانشین فوق العاده ای به نام کاسمیرو دارد. او بازیکنی ناب است که می رود به یک نام بزرگ مبدل شود.
