مطلب ارسالی کاربران
سپر از دست مينداز كه جنگ است هنوز
هر وقت بازي اول را مي‌بريم، در بازي دوم برنده نمي‌شويم
علي كربلايي - منتشر شده در همشهري ورزشي
بعد از نبرد حساس آزادي و پيروزي شيرين مقابل قطر در يك ماراتن تمام‌عيار با تيم 72ملت، حالا موعد جنگ با اژدها رسيده است. بازي مهمي كه تيم ملي بايد با تيم ملي چين و همچنين طلسم‌ها مبارزه كند. سه‌شنبه روزي است كه بچه‌هاي ايران بايد سپرها را دوباره به‌دست گرفته و از باد غروري كه بعد از يك برد سخت مقابل همسايه جنوبي به‌دست آورده‌اند، خارج شوند. تاكنون عادت چهارسالانه ما اين بوده كه هرگاه بازي اول را در دور مقدماتي برده‌ايم، بازي دوم را مساوي كرده‌ايم. اتفاقي كه احتمالا دليلش وراي مسائل فني باشد و بايد علت آن را در روحيه ملي‌پوشان جستجو كرد. «غرور» كليدواژه اصلي اكثر شكست‌هاي ما از تيم‌هاي نه‌چندان مطرح آسياست. در مقدماتي جام‌جهاني2014 برزيل، شاگردان كي‌روش در شرايطي سخت ازبكستان را در تاشكند شكست دادند اما در بازي دوم و در استاديوم آزادي مقابل قطر با تساوي بدون گل متوقف شدند. قطري كه در بازي برگشت و در ورزشگاه خانگي با تك‌گل گوچي از ما شكست خورد. در مقدماتي جام‌جهاني2002 هم ما در اولين بازي در ورزشگاه آزادي عربستان را در يك بازي خانگي با 2گل شكست داديم، اما در بازي برگشت و در مقابل تايلند يك تساوي بدون گل كسب كرديم كه نتيجه نهايي آن را همه مي‌دانيم. حتي در جام‌جهاني98 فرانسه هم ايران موفق شد بازي اول را با پيروزي 4بر 2 مقابل چين آغاز كند. اما باز هم غرور بچه‌هاي ما را گرفت و در بازي دوم نتوانستيم عملكردي همچون بازي اول داشته باشيم. در دومين بازيمان در خاك عربستان با تساوي يك بر يك متوقف شديم و همين نتيجه كار صعود ما به‌جام‌جهاني را بسيار سخت كرد. البته نكته مثبت اين آمار كه هرگاه بازي اول را برده‌ايم نتوانستيم در بازي دوم پيروزي را تكرار كنيم اين است كه هيچ‌وقت هم در بازي دوم‌ها شكست نخورده‌ايم و مي‌شود به‌كسب حداقل يك امتياز از خاك چين اميدوار بود. همه اينها البته در صورتي كه تحقق بخشيده مي‌شود كه يوزپلنگان كي‌روش، از غرور جدا شوند و فقط به همين مسابقه و برد در آن فكر كنند.
@futbology
