آنتونیو کونته چالش های فراوانی را در چلسی خواهد داشت که در حال حاضر نقل و انتقالات مهم ترین آن هاست.
از سال ۲۰۰۳ که رومن آبراموویچ مالک چلسی شده، آبی ها ۱۳ جام بزرگ را در دستان کاپیتان خود جان تری دیده اند.
تا اینجا آبراموویچ ۱۰۶ بازیکن برای چلسی خریده که آخرین آن ها میچی باتشوایی با ۳۳ میلیون پوند و انگولو کانته با ۳۰ میلیون پوند می باشد.
اگر که آبی ها موفق به خرید روملو لوکاکو با ۷۵ میلیون پوند شوند، ابراموویچ ۱ بیلیون پوند هزینه بر سر بازیکن را رد خواهد کرد.
در مورد این سه باید گفت کفت که کانته مرکز توجهات در قهرمانی لستر سیتی بود. او یک ستاره اثبات شده است. این بازیکن ۲۵ ساله یک نمونه برای ثبات است، کسی که می تواند بازی را بخواند و تلاشی که از خود به نمایش می گذارد همان چیزیست که در فلسفه آنتونیو کونته است که در سه کلمه خلاصه می شود: نظم، شدت و خواستن.
با این حال یک وسواس در چلسی برای خرید مهاجمینی که ستاره هستند وجود دارد که به طوری نگران کننده در حال ادامه پیدا کردن است و این داستان باعث شده که در استمفوردبریج یک ماسک بر روی مشکلات دفاعی که فصل پیش گریبان گیرشان شد قرار دهد.
در سال ۲۰۱۵ که چلسی لیگ را برده بود، خوزه مورینیو جان استونز را کسی دانست که دفاع تیمش را بهبود می بخشد ولی باشگاه حاضر نشد مبلغ درخواستی اورتون را پرداخت کند.
به جای استونز، بابا رحمان و جیلوباجی چلسی آمدند. بابا رحمان با ۲۱.۷ میلیون پوند از آگزبورگ و جیلوباجی با ۴ میلیون پوند از نانتس به چلسی آمدند و هیچ کدام در حد و اندازه های چلسی نبودند. خرید ژآنویه چلسی یعنی مت میازگا از نیو یورک رد بولز با ۳.۵ میلیون پوند نیز اتفاقی شوکه کننده بود.
یک سال گذشته و حالا استونز با ۵۰ میلیون پوند در راه منچستر سیتی است، چلسی نیز هیچ گونه اعتماد و نیازی به جیلوباجی، رحمان و میازگا ندارد و این در حالیست که بابا رحمان همین حالا هم به بوندس لیگا قرض داده شده است. از زمان انتصاب کونته صحبت های زیادی در مورد خرید یک مدافع وسط بزرگ مثل بونوچی یا کولیبالی وجود داشته است.
با این حال، حالا تمام توجه و تمرکز چلسی روی خرید یک مهاجم جدید است که این داستان احتمالا باید آنتونیو کونته را که ۱۶ جام در کارنامه اش دارد، عصبی کرده باشد.
به وضوح کونته می داند که پیامد های شکست در نقل و انتقالات از نظر به خدمت گرفتن بازیکنانی مورد نیاز چیست، ولی احتمالا وضع همین باقی خواهد ماند و شاید کونته مجبور شود که مدت زمان بیشتری را با همین مدافعینی که در تیمش دارد سپری کرد.
شاید باید کونته از هم وطن خود کارلو آنجلوتی، سرمربی سابقش درس بگیرد.
کارلو که در سال ۲۰۱۰ دبل کرد کرد، در اولین فصلش در چلسی، در ژانویه فصل دوم حضور خود هدف بلند مدت چلسی، فرناندو تورس را خرید ولی موفق نشد که او را به روز های خوبش در لیورپول حتی نزدیک کند و با وجود اتمام لیگ در رتبه دوم، به طوری ناگهانی اخراج شد.
با استثنا لوکاکو مهاجم فوق العاده ایست و شاید آتیه دار ترین و بهترین باشد، ولی آیا نمی توان به همین کوستا، باتشوایی، رمی و ترائوره و حتی هازاردی که گفته می شود ممکن است در پست مهاجم به میدان رود، یک فصل فرصت داد و به جای این خرید مدافعی درجه ۱ و کلاس جهانی به خدمت گرفت؟ آیا این همه تمرکزی که چلسی روی خرید مهاجم دارد را اگر سال قبل روی خرید استونز می گذاشتند، الان خوزه مورینیو در منچستر یونایتد بود؟ آیا نقطه ضعف چلسی خط دفاع آن نبود؟ خرید بازیکنی تهاجمی زمانی به سود چلسی خواهد بود که خیالش از بابت دفاع خود راحت باشد و کونته باید اصرار خود بر خرید یک مدافع را جسورانه به گوش آبراموویچ برساند. چلسی در سال هایی که مورینیو مربی تیم بود، آن چنان زیاد خرج نکرد و فروش های بزرگی همچون داوید لوییز و خوان ماتا و همین لوکاکو داشت پس از نظر فرپلی مالی دست چلسی امسال به شدت باز است.
شجاعت کونته زبان زد است و شاید لازم باشد که وقتی پای میز مذاکره با رئیس خود آبراموویچ و همچنین مایکل امنالو می نشیند، جسور باشد. اگر کونته از این نظر موفق باشد، او این شانس با ارزش را خواهد داشت که حداقل ببیند که هر ۳ سال قراردادی را که با چلسی بسته، روی نیمکت چلسی باشد.
شما نیز دیدگاه خود را با ارسال نظر خود، با ما و دیگر هواداران به اشتراک بگذارید…
