* کسایی که خیلی راحت در مورد ایگوایین قضاوت می کنن، این مقاله رو حتما بخونن. عالیه !
- همه ی ما وقتی تو موقعیت ها و لحظه های حساس قرار میگریم، کارای دیوانه واری انجام میدیم. وقتی که با واقعیت ها روبرو می شیم و می فهمیم همه چی اونطوری که می خواستیم پیش نمیره. وقتی فضا برای موفقیتمون تنگ و تنگ تر میشه امکان سر زدن هر کاری ازمون هست. سرزدن حرکاتی که بیشتر غریزی هستن تا فکر شده. این دقیقا کاری هستش که گونسالو ایگوایین در حال انجام دادنش هست. رفتن این بازیکن از ناپولی به یوونتوس، خیانت به حساب نمیاد، بلکه یک واکنش طبیعی و غریزی هستش. یک واکنش غریزی در لحظه ای حساس ،،،،
-ایگوایین پشتش رو به ناپولی کرد. باشگاهی که بیراه نیست اگه بگیم فوتبالش رو نجات داد و بهش فرصت دوباره درخشیدن و بازی کردن رو داد. پشتش رو به اونا کرد و به تیمی پیوست که سر راه خودش و ناپولی برای رسیدن به موفقیت ایستاده بود. یوونتوس ! بزرگترین تیم حال حاضر ایتالیا. ایگوایین ترجیح داد به جای موندن توی ناپولی و ساختن تیمی که توانایی کنار زدن یوونتوس و شکست دادن این تیم رو داشته باشه، مستقیم به آغوش اونا بره. حرکتی که شاید از دید خیلی ها حرکتی غیر منصفانه و غیر حرفه ای باشه.
- همین حرکت الان باعث بدنامی ایگوایین شده. اسم این بازیکن حالا در زمره ی بازیکنایی رفته که قهرمانی و جام رو به شور و تعصب ترجیح می دن. رها کردن باشگاهی که دوباره بهت شانس بازی کردن و احیا شدن رو داده چیزی نیست که به راحتی بشه ازش گذشت. اونم وقتی قراره به تیمی بره که هوادار های تیم سابقت به معنای واقعی کلمه ازش متنفرن و دوست ندارن لحظه ای خوش بودنش رو ببینن. البته لازمه که بگیم این انتقال هنوز انجام نشده اما خب تمامی منابع معتبر خبر تست پزشکی این بازیکن رو تایید می کنن و اعلام کردن که ایگوایین فقط منتظره پرداخت حق فسخش توسط باشگاهه یوونتوسه تا به تورین بیاد و لباس سیاه و سفید این تیم رو تنش کنه. مبلغی که 94 میلیون یورو برای یوونتوسی ها آب می خوره و خیلی زود به مسئولان ناپلی تقدیم میشه. فقط احتمال داره به دلیل مذاکرات مسئولان یوونتوسی بر سر پل پگبا با سران یونایتدی، این اتفاق کمی به تاخیر افتاده باشه.
- وقتی که بالاخره یوونتوس این پول رو پرداخت کنه، ایگوایین رسما سیاه و سفید میشه. تبدیل به نماد شیطان و بی غیرتی میشه. بازیکنی خود فروخته که برای دستمزد و توجه بیشتر به هوادار های بی شمار خودش و باشگاهش پشت کرد و به تیمی پیوست که ازشون متنفرن. اما صبر کنید ،،، این وسط شاید کسی حواسش به این قضیه نیست که ایگوایین نا امید شده بود. نا امید و بدون چاره تصمیمی رو گرفت که شاید از جایگاه خودش، بهترین و منطقی ترین تصمیم بود ،،،،
- با وجود تمام تبلیغات و پول هایی که در فوتبال امروز رد و بدل میشه، 94 میلیون هنوز هم پول خیلی زیادی به شمار میاد. این پول ایگوایین رو تبدیل به دومین خرید گران تاریخ فوتبال می کنه. بالاتر از هم تیمی سابقش کریستیانو رونالدو ! رونالدو ،، مطمئمنا این اسم هیچوقت از ذهن ایگوایین پاک نمی شه. 2 بازیکنی که خاطرات و بازی های مشترکی رو در رعال مادرید با هم داشتن . وقتی به دوران حضور این 2 نفر در مادرید نگاه می کنیم شاید جالب ترین چیزی که یادمون بیاد رابطه خصمانه و حرفه ای بود که این 2 نفر با هم داشتن. بالاخره هیچی نباشه رونالدو در سال 2009 وقتی وارد رئال مادرید شد، این جای گونسالو ایگوایین بود که توی تیم تنگ شد ،،،،
- گونسالو ایگوایین سال 2006 به رعال مادرید پیوست. اونم فقط وقتی 16 سالش بود و با اون سن کم سابقه گل زدن تو سوپرکلاسیکویِ آرژآنتین ( بازی بین ریور پلاته و بوکاجونیورز ) رو هم داشت. ایگوایین هرچیزی که در توانش بود برای مادرید ارائه می داد. برای مثال زدن یک گل حساس و دقایق پایانی مقابل اسپانیول که باعث صدر نشینی رئال مادرید در لالیگا شد. این اتفاق شاید چیز زیاد عجیبی نباشه اما وقتی به تاریخ رئال مادرید و رفتار این باشگاه با بازیکنای های نوجوان و جوان در ترکیب اصلیش می کنیم، به بزرگی اثر ایگوایین پی می بریم.
- فصل دوم ایگوایین خیلی بهتر شد. اما هنوز اون شم گلزنی خودش رو کامل نکرده بود و نتونسته بود قاتلی بشه باید توی تیمی مثل رئال مادرید باشه. تو اون فصل اما گونسالو نشون داد که توانایی انجام چه کار هایی رو داره. اوجِ کارش هم بدون شک گلی بود که توی خونه حیف به اوساسونا زد و رئال مادرید رو به به عنوان قهرمان اسپانیا معرفی کرد. 2 فصل و 2 گل فوق العاده مهم در 2 بازی فوق العاده حیاتی !
- سال بعد ایگوایین بالاخره منفجر شد و خودش رو کامل نشون داد ! از لحاظ تیمی ایگوایین بدترین فصل دوران فوتبالی خودش ( تا همین الان !! ) رو توی لیگی که پپ گواردیولا توش با بارسلونای خودش همه رو از دم تیغ میگزروند تجربه کرد. اما از لحاظ فردی ایگوایین توسن از زدن 9 گل در فصل 2007-2008، به زدن 24 گل در فصل 2008-2009 برسه اونم در سن 20 سالگی !! اون زمان همه و همه، ایگوایین رو به عنوان گلزن شماره 1 تیم بزرگ رئال مادرید به رسمیت شناختن ،،،
- سال بعد بود که کریستیانو رونالدو وارد رئال مادرید شد ،،،،
- با ورود رونالدو هم رکورد نقل و انتقالات دنیا شکسته شد و هم به یکباره ایگوایین دیگه نفر اول خط حمله رئال مادرید نبود. اما خب خودِ ایگوایین همچین نظری نداشت و نمی خواست به راحتی جایگاهی رو که از بچگی آرزوش رو داشت از دست بده. ایگوایین شروع به رقابت با رونالدو کرد. اون هم در کمال حرفه ای گری و بدون ایجاد ذره ای تشنج در تیم. آخر فصل ایگوایین موفق به زدن 29 گل در تمامی رقابت ها شد و پشت سر رونالدو با 33 گل زده قرار گرفت. البته این نکته رو باید گفت دلیل جلو بودن رونالدو، پنالتی های زیادی بود که رونالدو در طول فصل نصیبش می شد. پنالتی هایی که تا فصل قبلش ایگوایین پشتشون قرار می گرفت و اون فصل رونالدو سلطان بلامنازع این ضربات شده بود.
- اما این پایان کار برای ایگوایین نبود ! در ادامه ایگوایین بیشتر از گذشته کمرنگ شد. چرا ؟ چون پروژه ی کهکشانی های 2 سما کلید خورده بود و کریم بنزمای فرانسوی، یکی از مهره های اصلی این تیم کهکشانی به حساب میومد که به تیم اضافه شده بود. بازیکن و مهاجم جوونی که با گل های حساس خودش باعث قهرمانی تیم در 2 فصل قبل شده بود، حالا کم کم از تیم داشت کنار می رفت طوری که حتی بازیکنی که تازه وارد تیم شده بود خیلی راحت جایگزینش می شد. اما ایگوایین ول کن نبود. اون هنوز می خواست با رونالدو بر سر مهاجم اول بودن در رئال مادرید رقابت کنه ،،،
- یک مصدومیت کمر ! شاید بدترین مصدومیتی که ایگوایین تجربه کرد. ایگوایین به دلیل مصدومیت ماه ها بیرون نشست و به چشم خودش گل های بی شمار کریس رونالدو در پیراهن رئال مادرید رو می دید. می دیدی و نمی تونست کاری کنه. وقتی که بعد از چند ماه دوباره برگشت، همه چی تموم شده بود. از اون به بعد ایگوایین باید برای مهاجم دوم تیم بودن، با کریم بنزما می جنگید.
-دوره ی کهشکانی ها برای ایگوایین از لحاظ افتخاری بد نبود. اون تونست برای سومین بار قهرمان لالیگا و برای اولین بار قهرمان جام حذفی بشه. اما تو همین دوره نقش اصلی خودش رو توی تیم از دست داد. چهرهی محبوب و مغرور خودش رو از دست داد و باید شاهد نیمکت نشینی خودش و فیکس بازیکن رقیباش توی نوک خط حمله ی نیم محبوبش میشد. اوضاع همینطوری پیش رفت تا اینکه سال 2013، آخرین تر به سمت ایگوایین شلیک شد. بازیکنی که عاشق مادرید بود، برای پولی خرید گرت بیل، ایارامندی و ایسکو، از تیم رئال مادرید به بیرون رانده شد ،،،،،
- مهاجم رانده شده از مادرید سر از ناپولی در اوورد. تیمی که براش یادآور دیگو مارادونا، هم وطن افسانه ای خودش بود. برای همین همون ابتدای کار تصمیم گرفت برای مردم شهر ناپل، یک دیگو مارادونای دیگه بشه و تیم ناپولی رو به بالاترین افتخار ها برسونه. اما خب واقعا کسی اون زمان فکرش رو می کرد که ایگوایین بتونه به تنهایی مقابل تیمی مثل یوونتوس ایستادگی کنه و تیمش رو به قهرمانی اسکودتو ( که برای ناپولی ارزش فوق العاده داشت و داره ! ) برسونه ؟! منکه فکر نمی کنم ،،،
- ایگوایین اما هر کاری که از دستش بر میومد انجام داد. درخشش های فوق العاده و گل های فوق العاده پشت هم برای این مهاجم ثبت می شد اما 3 فصل درخشش و گل زدن هم نتونست باعث بشه که ناپولی از سد یوونتوس بگذره و قهرمان بشه. فصل گذشته ایگوایین برای موفقیت ناپولی حتی رکورد 66 ساله ی گل زنی در یک فصل سری آ رو هم شکوند ولی این هم برای کنار زدن رقیبی گردن کلفت مثل یوونتوس کافی نبود. با تمام گل های که گونسالو فصل قبل برای ناپولی زد و اثر گذاری هایی کهداشت، در انتها این تیم 9 امتیاز از یوونتوس کمتر داشت !!!،،،،
- درسته ایگوایین تونست قهرمان کوپا ایتالیا بشه اما خب این برای ایگوایین، برای کسی که یکروز مهاجم اول تیمی بزرگی مثل رئال مادرید بود بی ارزش ترین جام به حساب میومد. اشتهای ایگوایین خیلی خیلی بیشتر از یک جام حذفی بود. اشتهایی که می تونست در سطح ملی و 3 فینال پیاپی در 1 جام جهانی و 2 کوپا آمریکا کمتر بشه اما 3 شکست با بازی های بد خودِ این بازیکن فقط و فقط شکستگی، حسرت و اشتهای این بازیکن رو بیشتر کرد. موقعیت هایی که ایگوایین در این 3 بازی مهم از دست داد، نشون می داد که جدایی از رئال مادرید و دور بودن از سطح اول فوتبال اروپا چه بلایی بر سر این مهاجم اوورده. مهاجمی که در سن 19-20 سالگی استاد بازی های بزرگ و گل زدن در این بازی ها بود، در اوجِ پختگی و در مهمترین بازی های عمر فوتبالی خودش موقعیت ها رو یکی پس از دیگری از دست می داد ،،،، ایگوایین خسته شده بود. از تمام اتفاق هایی که براش افتاده بود و از اون بیشتر، از تمام تلاش های بیهوده ای که انجام می داد و به جایی نمی رسید !
- این تابستون اما همه چی به یکباره عوض شد. تابستون در حالی شروع شد که ایگوایین سرخورده از سومین شکست پیاپیش در فینال های ملی خودش رو آماده ی حضور دوباره در ناپولی و یک رقابت نابرابر و به احتمال زیاد از پیش شکست خورده با یوونتوس می کرد. اما به یکباره پیشنهاد همین تیم یوونتوس به دستش رسید. پیشنهادی که خودش با آغوشی باز قبلوش کرد و تبدیل شد به یک خائن. به یک بی غیرت به که به جای موندن و مبارزه کردن، آسون ترین راه رو برای فرار انتخاب کرد ،،،
- اما عجله نکنید. اگر شما سابقه ی ایگوایین و مسیری که در تمام این سال ها طی کرده رو ببینید، متوجه می شید که ایگوایین باید این پیشنهاد رو قبول می کرد. درسته تیم های دیگه هم بودن که بهش پیشنهاد داده بودن و لزومی نداشت اون به رقیبی مثل یوونتوس بپیونده اما هیچ کدوم از اون تیم ها شرایط یوونتوس رو نداشتن. یوونتوس تنها تیم پیشنهاد دهنده بود که با قدرت برای قهرمانی در اروپا و مبارزه در سطح اول اروپا آماده می شد. تنها باشگاهی بود که می تونست خواسته ی ناپولی رو بر آورده کنه و تنها باشگاهی بود که خود ایگوایین توش می تونست در بالاترین سطح ممکن بدرخشه ،، چیزی مثل فصل 2008 - 2009 در رئال مادرید ،،،
- یوونتوس داره به ایگوایین این شانس رو می ده که دوباره در سطح اول فوتبال روز دنیا بدرخشه. که کنار هم تیمی هایی بازی کنه که کیفیت و توانایی های خودش رو دارن و ایگوایین یکه و تنها توی زمین نمی جنگه. توی تیمی که توانایی رقابت و پیروزی مقابل تیم های دسته اول دنیا رو داره. آخرین باری که ایگوایین همچین شانسی داشت، به صورت خیلی بی رحمانه ای ازش گرفته شد. اما الان، و در اوجِ پختگی و فنی، گونسالو ایگوایین 28 ساله برای آخرین بار شانس بهش رو زده و یک شلیک دیگه رو بهش هدیه داده ،،،،، پس چطوری می تونست این شانس رو گلوله رو قبول نکنه ؟
