کاکا در حالی پس از یک دوره کاملا ناموفق در اسپانیا به ایتالیا بازگشت که بسیاری شرایط او را به لحاظ سنی زیر سوال بردند. پس از سه ماه حالا دیگر با قطع و یقین می توان گفت انتقال کاکا برای دومین بار یک انتقال کاملا موفق بوده است. این مقاله را درحالی می خوانید که میلان با 18 امتیاز در مکان نهم جدول تکیه زده است. برای روسونری این یک فاجعه تمام عیار است. تنها نکته مثبتی که می توان در میلان امروز دید خط هافبک قدرتمند این تیم است.
با این که نایجل دی یونگ مهم ترین و با ثبات ترین بازیکن قرمز و سیاه پوشان بوده اما یک خط جلوتر غرور و شادمانی میلان از سال 2003 ایستاده است. کاکا بازگشت اشتیاق آمیز خود را به سن سیرو در تابستان گذشته با شور و شوق زیاد هواداران انجام داده و این الماس 31 ساله یک انتقال حیاتی برای روسونری بوده است.
نامیدن این انتقال با عنوان انتقال حیاتی چندان بیراه نیست و نیازمند بررسی موشکافانه عملکرد کاکا می باشد. کاکا تا به این مقطع از فصل در دوازده بازی به میدان رفته و چهار بار دروازه حریفان را بازکرده است. با این دوازده بازی کاکا به مرز 282 بازی برای میلان رسیده که 170 بازی از آن ها با پیروزی همراه بوده است. پسر طلایی میلان پانزده بار Brace (زدن دو گل در یک بازی) کرده و سه بار نیز موفق به انجام هت تریک (زدن سه گل در یک بازی) شده است. بگذارید یک گل دیگر بزند تا صدمین گل کاکا را جشن بگیریم!
کاکا در حالی بازگشت احساسی خود را به سن سیرو جشن گرفت که میلان با حضور ناامید کننده و به دور از آمادگی او برابر تورینو به تساوی دو بر دو دست یافت. آن عملکرد سوال مهمی در ذهن بسیاری از هواداران دو آتشه میلان و به ویژه کاکا به وجود آورد. بحران از جایی شروع شد که اوضاع بد با مصدومیت کاکا وارد شرایط وخیم تری شد. اما...
اما حتی در آن شرایط وحشتناک نیز ققنوس بار دیگر از خاکسترهای خود برخواست. کاکا در اولین اقدام خود دستمزدش را در دوران مصدومیت به باشگاه برگرداند. سپس آهسته آهسته خود را پیدا کرد، پرهایش را گشود و آماده هنرنمایی شد. این دقیقا زمانی بود که بسیاری گفتند شرایط کاکا درست شبیه بازگشت آندری شوچنکو به میلان (پس از دوره حضور در چلسی) شده است. برای این دسته بازگشت کاکا به میلان فقط یک معنی به همراه داشت: رایحه خوش نوستالژی!
سرانجام کاکا در بازی برابر اودینزه وارد میدان شد. منصفانه است اگر بگوییم میلان بهترین فوتبالش را در 15 دقیقه ای که کاکا به میدان آمد ارائه داد. آلگری با به بازی گرفتن کاکا عملکرد تیمش را ده برابر بهتر کرد. یک هفته بعد شرایط مشابهی دیده شد، سن سیرو میزبان ستارگان بارسلونا در لیگ قهرمانان بود و میلان با درخشش کاکا به یک تساوی ارزشمند خانگی دست یافت. از نظر تاکتیکی کاکا بسیار عالی بازی کرد: مختصر و مفید، دویدن های هوشمندانه، ذخیره انرژی، و تحت فشار قراردادن حریف. او سرچشمه ضد حملات میلان و منبع تغذیه روبینیویی بود که توانست با پاس زیبای کاکا میلان را در زمین خانگی از حریف اسپانیایی پیش بی اندازد. آن بازی تنها گوشه ای از توانایی های فوتبالی کاکا بود.
داستان به این جا که می رسد انتقادها پایان می گیرد و افسانه تازه می شود. میلان در ورزشگاه خانگی میزبان لاتزیو می شود و داستان جانی تازه می گیرد. بازی با تساوی یک بر یک به پایان رسید اما خاطره های میلانی ها با گل زیبای کاکا زنده شد. ملی پوش سابق برزیلی توپ را از کناره زمین به داخل آورد، و با یک ضربه فنی زیبا از پشت محوطه آن را وارد دروازه فیروزه ای پوشان لاتزیو کرد. در سلتیک پارک به راحتی نیز با ضربه سر توپ را وارد دروازه اسکاتلندی ها کرد.
با این که آن روزهای خاطره انگیز پشت سرگذاشته شده است اما هنوز هم شور شادی آن زمان در جریان است. هنوز هم قهرمان میلانی ها در زمین همه کاره است. هنوز هم هواداران در سن سیرو پسر طلایی را فریاد می زنند. هنوز هم کاکا با هر گل به سینه اش می کوبد.
از شما چه پنهان گاهی با خودم فکر میکنم بعضی از بازیکنان فقط برای یک تیم به دنیا می آیند، فقط برای یک تیم می درخشند. راستش را بخواهید کاکا پسر طلایی میلان است و بس.
