از چند روز دیگر رقابت های المپیک 2020 در کشور ژاپن و به میزبانی شهر توکیو آغاز خواهد شد. به همین مناسبت تصمیم گرفتیم در این بخش به طور ویژه به رشته تنیس در این مسابقات و همچنین تاریخچه این ورزش در المپیک های قبلی بپردازیم.
تاریخچه تنیس در المپیک
تنیس به شکل امروزی برای نخستین بار در سال 1850 در بریتانیا و بین افراد سرمایه دار بنا نهاده شد و سپس با سفر این افراد به سایر نقاط جهان به خصوص اروپا تنیس هم گسترش پیدا کرد. تنیس به دلیل تجهیزات مخصوص و همچنین زمین های مخصوص این رشته جزو ورزش های گران محسوب می شود. تنیس به طور معمول در سه نوع زمین خاک رس، چمن و زمین با پوشش سخت (Hard Court) برگزار می شود. مسابقات تنیس المپیک نیز در زمین های سخت انجام می شود.
این ورزش از سال 1896 وارد المپیک شد و تا سال 1924، در 7 دوره متوالی در المپیک حضور داشت. اما به دلیل مشکلاتی که بین فدراسیون جهانی این رشته و کمیته المپیک بر سر حضور بازیکنان آماتور وجود داشت، تنیس از رشته های المپیک حذف شد. اما با رفع اختلافات این رشته مجددا از المپیک 1988 سئول وارد لیست بازی های المپیک تابستانی شد.
تا المپیک 2008 تنیس دارای چهار شاخه در مسابقات بود که این چهار شاخه شامل تک نفره مردان، دوبل مردان، تک نفره زنان و دوبل زنان بود. اما از المپیک 2012 بخش دوبل مختلط مردان و زنان نیز وارد شاخه های تنیس در المپیک شد و در المپیک توکیو نیز این بخش جز تقویم بازی ها است.
فدراسیون جهانی
فدراسیون جهانی تنیس، ITF در سال 1913 بنا نهاده شد تا بر برگزاری مسابقات این رشته در سراسر دنیا نظارت داشته باشد. به مرور زمان، اتحادیه ها و انجمن های مختلفی تحت نظارت ITF به وجود آمدند تا بر بخش های مختلف تنیس نظارت کنند. مهمترین اتحادیه های زیر نظر این فدراسیون اتحادیه WTA (کمیته برگزاری مسابقات زنان) و ATP (کمیته برگزاری مسابقات مردان) هستند.
تنیس در المپیک 2020
مسابقات تنیس المپیک توکیو از 24 جولای تا یکم آگوست (2 تا 10 مرداد) برگزار خواهد شد. این مسابقات در مجموعه ورزشی Ariake Tennis Park برگزار خواهد شد.
در المپیک توکیو 188 تنیسور در 5 رویداد مختلف شامل انفرادی مردان، انفرادی زنان، دوبل مردان، دوبل زنان و مختلط دو نفره شرکت خواهند کرد. تا حدود 60 نفر ابتدایی رده بندی مردان و زنان تنیس جهان می توانند در المپیک حضور پیدا کنند. هر کشور نیز می تواند 4 شرکت کننده در هر بخش داشته باشد. در بخش دوبل نیز 24 زوج برتر مردان و زنان راهی المپیک می شوند و فدراسیون جهانی تنیس نیز می تواند به انتخاب خود به چند تیم دو نفره دیگر سهمیه حضور در توکیو را بدهد.
بیشترین تعداد مدال
آمریکایی ها در طول ادوار المپیک رکورددار کسب مدال از بازی های المپیک بوده اند و بخش اعظمی از مدال های این رشته را به خود اختصاص داده اند. هفت کشور رکورددار در زمینه کسب مدال های تنیس در المپیک را در جدول زیر مشاهده می کنید:
کشور |
طلا |
نقره |
برنز |
مجموع |
آمریکا |
21 |
6 |
12 |
39 |
بریتانیا |
17 |
14 |
12 |
43 |
فرانسه |
5 |
6 |
8 |
19 |
روسیه |
3 |
3 |
2 |
8 |
آفریقای جنوبی |
3 |
2 |
1 |
6 |
اسپانیا |
2 |
7 |
3 |
12 |
آلمان |
2 |
5 |
2 |
9 |
در میان ورزشکاران نیز خواهران ویلیامز هر یک با کسب چهار مدال طلا بی رقیب هستند. سرنا و ونوس ویلیمز در المپیک های 2000، 2008 و 2012 در کنار هم موفق به کسب مدال طلا بخش دوبل زنان شده اند. همچنین ونوس ویلیامز در المپیک 2000 و سرنا ویلیامز در المپیک 2012 در بخش تک نفره مدال طلا را کسب کردند. دوره گذشته هم ونوس ویلیامز در دوبل مختلط، به مدال نقره رسید تا تعداد مدال های خود را به 5 رسانده و خود به عنوان پرافتخارترین تنیسور تاریخ المپیک، مطرح کند.
البته سایر تنیسورهای مشهوری نیز بوده اند که قهرمانی در المپیک را تجربه کرده اند. اندی ماری در المپیک 2012 لندن با شکست راجرر فدرر قهرمان شد. رافائل نادال هم در المپیک 2008 طعم شیرین مدال طلای المپیک را چشید. راجرر فدرر هم در المپیک 2008 همراه با واورینکا در بخش دوبل قهرمانی در المپیک را تجربه کرده است. در دوره قبل در ریوی 2016، هم اندی ماری به قهرمانی انفرادی مردان رسید و این رافائل نادال و مارک لوپز بودند که در بخش دوبل، به قهرمانی رسیند.