طرفداری- هر راننده ای که به فرمول یک وارد می شود باید از قبل یک سری شرایط، مطابق با نیاز های این ورزش سخت را داشته باشد؛ هیچ ورزش دیگری در جهان نیازمند این سطح از قدرت بدنی و تحمل فشار نیست. حداقل نیروی جی (نیروی شتاب جاذبه زمین) که سر پیچ ها به راننده های فرمول یک وارد می شود 3.5 جی است و در بعضی از رقابت ها این فشار به 6 تا 7 جی هم افزایش خواهد یافت؛ این بدان معنی است که راننده سر پیچ باید 7 برابر شتاب جاذبه را در کسری از ثایه تحمل کند.
گرمای وحشتناکی که در کلاه ایمنی و لباس ضد حریق راننده ها در جلوی موتور خودروی فرمول یک تولید می شود، علاوه بر دمای آسفالت می تواند در هر رقابت تمرینی حدود 3 کیلو گرم و در دور اصلی تا 8 کیلوگرم از وزن راننده را در کمتر از دو ساعت کاهش دهد. این یعنی 8 کیلو کاهش وزن برای یک راننده نهایتا 70 کیلویی که بیش از ده درصد از وزن بدن او را شامل می شود.
با تمام این اوصاف هرچه راننده فیت تر باشد، کمتر از فشار ها و شرایط سخت رقابت آسیب دیده و از تمرکزش کاسته می شود. اکثر راننده ها قبل از شروع هر رقابت یک سری تمرین های قلبی- عروقی خاص و ویژه که در سطحی بالاتر از تمرینات فضانوردان است را پشت سر گذاشته و با رژیمی مخصوص در طی فصل، سطح آمادگی خود را در بالاترین رده حفظ می کنند. علاوه بر تمرین های ویژه و عجیب، دوچرخه سواری، شنا و دویدن هم جزء تمرینات راننده های فرمول یک است.
راننده ها علاوه بر تمرینات عمومی روزانه یک سری ورزش های ویژه و عجیب برای ساخت حداکثر ماهیچه ممکن را پشت سر می گذارند. این تمرینات شامل ورزش های عجیب و منحصر به فرد مربوط به گردن و عضلات سینه است که به منظور ایجاد ماهیچه طراحی شده است، این عضلات از بدن بیشترین فشار ها را در طی یک رقابت تحمل می کنند. از آن جایی که در باشگاه ها ابزار و وسایل مناسب برای این تمرینات در دسترس نیست، وسایل تمرینی ویژه ای برای راننده های فرمول یک ساخته شده تا به این وسیله بتوانند به اهداف مورد نظر دست یابند. نیروهای جی وارده سر پیچ ها دست کم 5 برابر حالت عادی به گردن وسر راننده فشار آورده و وزن کلاه ایمنی هم این فشار را افزایش می دهد.
از آن جایی که خودروهای فرمول یک بر خلاف خودروهای خیابانی، دستگاه های کمکی فرمان و ترمز ندارند، عضلات بازو و قسمت مرکزی بدن راننده ها هم برای کنترل ترمز و فرمان این هیولاها باید تقویت شود. برای تقویت هماهنگی چشم، افزایش تمرکز و بهینه سازی عکس العمل، راننده ها یک سری فعالیت منحصر به فرد در این زمینه را با تمرینات خود ترکیب کرده و رژیم غذایی مخصوصی اتخاذ می کنند. برای افزایش تمرکز و قدرت عکس العمل، یک ورزش منحصر به فرد که شامل شلیک به اهداف رندوم در شصت ثانیه است، برای راننده ها در نظر گرفته می شود. علاوه بر تمامی موارد مذکور راننده ها در روز هایی که رقابتی وجود ندارد و به اصطلاح زمان استراحت دارند، در روز بیش از یک سوم زمان بیداری را به ورزش اختصاص می دهند، مایکل شوماخر، علاوه بر قهرمانی های زیاد و قدرت عجیب رانندگی در زمینه ورزش هم سر آمد دیگر راننده ها بود، به طوری که در روزهای تعطیل به طور مرتب 10 ساعت از وقت خود را صرف ورزش می کرد.
در مورد تغذیه راننده های فرمول یک، آن ها باید یک رژیم فوق العاده سخت گیرانه را به طور مرتب دنبال کنند. برای اینکه وزن خودرو به حداقل ممکن برسد، راننده ها باید با تغذیه مناسب وزن خود را تا حد ممکن کاهش دهند. یک غذای متداول قبل از هر رقابت برای این راننده ها شامل؛ مرغ (یا ماهی) و سبزیجات است، هرچند بعضی از راننده ها ترجیح می دهند غذاهایی شامل کربوهیدرات مصرف کنند که از آن جمله می توان به پاستا اشاره کرد. پاستا قبل از شروع دور اصلی انرژی زیادی در اختیار آن ها قرار می دهد.
مهم تر از تمای رژیم ها، راننده ها قبل از شروع رقابت باید مقدار زیادی آب مصرف کنند، حتی اگر احساس تشنگی نکنند، نوشیدن آب ضروری است. در صورت عدم مصرف مقدار زیادی آب قبل از رقابت، ممکن است راننده ها در طول رقابت دچار کم آبی و یا بیهوشی شوند.
