طرفداری- همانقدر که اندی ماری را تحسین می کنم و برای دیگر تنیسور های حاضر در مرحله یک چهارم نهایی احترام قائل هستم، باید اعترافی بکنم: عاشق این هستم که قهرمانی دوباره فدرر در ویمبلدون را ببینم. خدای بزرگ، چه داستان فوق العاده ای خواهد شد اگر تنها یک ماه پیش از تولد 35 سالگی اش برای بار هشتم قهرمان ویمبلدون شود. در حال حاضر ماری را مدعی می دانم، اما اینطور که فدرر بازی می کند نمی توانید نامش را خط بزنید.
آیا در تمام تاریخ هیچ سفیر بزرگتری برای این ورزش داشته ایم؟ فدرر در هر کاری که می کند دارای کلاس مطلق است: چه درباره او درون زمین حرف بزنید، چه بیرون از زمین، چه خانواده اش، موسسه اش، همه جا به یک شکل است. دو سال پیش پیت سمپراس و فدرر هر دو نامه هایی نوشتند و از ورود من به تالار مشاهیر تنیس حمایت کردند. وقتی آن نامه ها را دیدم اشک به چشمانم آمد. این مسئله که آن دو برای من نامه را نوشتند به اندازه تمام جوایزی که در این 60 سالی که در تنیس برده ام برایم با ارزش بود.
مردم می گویند فدرر به اندازه سابق سریع نیست، اما من شک دارم. در چهار بازی ابتدایی در این تورنمنت استثنایی به نظر می آمد و در بازی روز چهار شنبه برابر مارین چیلیچ او را مدعی پیروز می دانم. نگاه کنید که فدرر چقدر خوب سرو می زند. او بازیکنی که است به محل مناسب سرو می زند، نه بازیکنی که سرو های قدرتی بزند. محل سِروَش را مثل سمپراس تعیین می کند. به ندرت پیش می آمد سمپراس با سرعتی بیش از 130 متر بر ساعت سرو بزند اما با دقتی بی رحمانه ضربه می زد.
فدرر آخرین اوپن فرانسه را به خاطر کمرش از دست داد و در چند ماه گذشته به آن اندازه که می خواسته بازی نکرده است اما فکر نمی کنم این مسئله ای باشد. چیلیچ سرو های قوی دارد و در این تورنمنت روی فرم خوبی بوده اما هیچوقت آن بازیکنی که قهرمان اوپن آمریکای 2014 شد نشان نداده است. مطمئناً فدرر سعی نمی کند از نظر قدرتی خودش را به چیلیچ برساند و در نهایت فکر می کنم او از چیلیچ بهتر خواهد بود.
برنده این دیدار با برنده بازی سم کوئری و یا میلوش رائونیچ رقابت خواهد کرد و این بازی برای افراد ضعیف النفس نخواهد بود. اگر بلیت این بازی را دارید کلاه های ایمنی با خود ببرید، هر دو بازیکنانی گنده هستند و سروهای قدرتی می زنند.اما در کل امتیاز در سرو زنی از آن رائونیچ خواهد بود و فکر می کنم این نکته ای حیاتی است. برزگترین شانس بیگ سم ضربه زدن به فورهند رائونیچ خواهد بود و اینکه او را مجبور کند تا به تزدیک تور بیاید و سعی کند توپ را از او[کوئری] عبور دهد.
جو ویلفرد سونگا هم باید در برابر ماری دست به قماری مشابه بزند. به محض اینکه رالی ها از 8 یا 10 ضربه عبور کنند، ماری شانس اصلی بردن آن امتیاز خواهد بود. سونگا نیاز دارد تا سرو ها و فورهند های قدرتمندی بزند، هر زمان که می تواند به سوی تور حمله ور شود و در سرو های دومِ ماری تهاجمی باشد. اگرچه باز هم من ماری را برنده می بینم.
در نیمه نهایی سونگا یا ماری باید با توماس بردیچ با لوکاس پویی دیدار کند؛ لوکاس پویی که با 22 سال سن بچه این جمع است. بازیکن فرانسوی استعداد بزرگی است اما به نظرم بردیچ برنده این دیدار خواهد بود. بردیچ در گذشته در کنترل کردن احساساتش مشکل داشته است اما از نحوه مدیریرت احساساتش در این تورنمنت خوشم آمده است. راه شکست دادن بردیچ اجتناب کردن از ورود به یک مسابقه ضربه زنی است. باید ریتم او را پاره کرد. اگرچه پیش بینی می کنم فشار بازی در یک چهارم نهایی ویمبلدون پویی را اسیر خود کند.
