2006 دورتموند - نیمه نهایی جام جهانی
آلمان که میزبان بازی ها بود ، تیمی بود با کلینزمن جوان به عنوان سرمربی و رهبری بالاک در زمین که رویای قهرمانی را در سر می پروراندند . ایتالیا اما با ترکیبی از فانتزی بازهایی مثل دل پیرو و توتی و جنگنده هایی مثل گتوزو و گروسو و صد البته با حضور لیپی با تجربه ، به آرامی به نیمه نهایی رسیده بود. پس در یک قدم مانده به لمس جام ، حساسیتی بیش از یک نبرد کلاسیک اروپایی در وست فالن حکم فرما بود.
بازی در وقت عادی ، بدون گل تمام شد. وقت اضافه و گره ای که به دست لیپی باز شد.
نقطه عطف بازی ، تعویض های لیپی ای بود که انگار داستان بازی را از قبل می دانست. یاکوینتا و دل پیرو به تیم تزریق شدند. به یادماندنی ترین صحنه بازی فرار دل پیرو و خلق یک اثر هنری در آخرین لحظه بازی بود و پس از آن پایان رویای آلمان ها ... قهرمانی در خاک خودی.
آلمان حذف شده بود. آخرین تصویر بعد از بازی ، در آغوش گرفتن کاناوارو توسط بوفون بود.
نیمه نهایی یورو 2012 ورسا
آلمان قدرتمندانه پا به این مرحله گذاشته بود.
آنها به اندازه شش سال و حتی بیشتر از آن ، پوست انداخته بودند و جوان شده بودند. با اوزیل و خدیرا و کروس ، خبری از فوتبال ماشینی نبود.
ایتالیا اما ، پس از ماجراهای کالچوپولی از سطح اول اروپا فاصله گرفته بود. دو سال قبل تر در جام جهانی به بدترین شکل ممکن در گروه چهار تیمی آخر شد و از دور مسابقات کنار رفت. پس ، روی کاغذ ، ژرمن ها تیم برنده بودند.
شروع بازی ، شروع آتش بازی کاسانو و بالوتلی بود. بالوتلی ای که آن شب و فقط و فقط آن شب ، برای ایتالیا ، سوپر ماریو بود و نویر را مبهوت ضربات سر و پایش کرده بود. گل سر سبد اتفاقات آن شب، زانو زدن نویر در برابر ضربه سوپر ماریو بود و خوشحالی منحصر به فرد بالوتلی..
این بار، باز هم پیروزی آتزوری ها در برابر آلمانی که طلسم شده بود.
یک چهارم نهایی یورو 2016 بوردو
اگر شما ، زمانی هم بازی مالدینی و باجو و ویری بوده باشید و چند سال بعد به جای آنها دارمیان و پله و ادر ، بازیکن تیم تحت فرمانتان باشد چه احساسی دارید؟
اگر به شما ، یک دروازه بان فداکار و سه تن از بهترین مدافعان جهان به همراه هجده بازیکن در کلاس متوسط جهانی بدهند ، چگونه به جنگ قهرمان جهان می روید؟
وضعیت مستر کونته در آستانه بازی با اژدهایی که شباهتی به ده سال پیش نداشت ، اینگونه بود. او با کمک بوفون افسانه ای و مدافعان کهنه کار آتزوری به رویا پردازی ادامه میداد. به سبکی که دو سال آن را در یوونتوس پیاده کرد. استفاده از لحظه لحظه زمان و مکان بازی و توان بازیکنان. سبک او به بلوغ کامل نزدیک شده بود و تیمش ، به معنای واقعی همدل بود.
از طرف دیگر ، آلمان ، تیمی بی رحم که دو سال پیش به راحتی قهرمان جهان شد، با نسلی رویایی که آمده بود تا انتقام شکست های پیشین را از لاجوردی ها بگیرد.
گره بازی با ضربه اوزیل باز شد. او مثل چهار سال پیش دروازه ایتالیا را باز کرد. اما روح شکست ناپذیری ، چیزی بود که کونته به ایتالیا تزریق کرده بود ، پس اشتباه بواتنگ کافی بود تا ایتالیا به بازی برگردد.
آلمان و ایتالیا گام به گام باهم جلو می رفتند حتی وقتی قرار بود پنالتی ها سرنوشت بازی را تعیین کنند. اما استرس بالای ایتالیاییها و مهارت نویر باعث شد برنده این دوئل ، آلمان ها باشند .
آنها با قدرت هر چه تمام تر به سوی فتح جامی دیگر قدم برمی دارند. افتخارهایی که شاید ، شروع آن از نیمه نهایی ده سال پیش در دورتموند بود.
تصویر انتهای بازی ، گریه با شکوه مرد مغمومی بود که در تمام این سه بازی سنگربان لاجوری ها بود. اینبار ، نه کاناوارویی در کنارش هست و نه شاید امید به فتح جامی که چهار سال پیش در یک قدمی آن بود.
