طرفداری- در آخرین یادداشت از مجموعه 50 یادداشت ویژه رقابت های کوپا آمریکا 2016، به سراغ «ترین های» جام رفته و از بدترین ها تا بهترین ها را مورد بررسی قرار دهیم. بدین منظور، از انتخاب های گاردین، ESPN ، sky sports و مراجع رسمی برگزاری مسابقات استفاده می کنیم. در نهایت هم به طور ویژه، سراغ تیم ملی فوتبال آمریکا به عنوان میزبان این رقابت ها و تنها تیم کونکاکافی حاضر در مرحله نیمه نهایی رفته و ترین های این تیم را نیز مورد بحث قرار خواهیم داد. با آخرین یادداشت کوپا آمریکایی طرفداری، همراه باشید.
الف) انتخاب بهترین ها و بدترین های کوپا آمریکا از نگاه نویسنده های گاردین
بهترین بازیکن
گاهی اوقات گزینه واضح را می توان تنها گزینه دانست. لیونل مسی علی رغم مصدومیت کمر، تورنمنت خوبی را سپری کرد، 5 گل زد و 3 پاس گل داد، یک ضربه آزاد خارق العاده را درون دروازه آمریکا قرار داد و تنها نقطه سیاهش، از دست دادن پنالتی در بازی فینال بود تا دوران بدون جام تیم ملی آرژانتین حداقل به ربع قرن برسد، تازه اگر قهرمان جام جهانی 2018 شود. (جاناتان ویلسون)
علاوه بر لیونل مسی که آرژانتین را روی دوش خود گذاشت و به بازی فینال رسانید، آرتورو ویدال در شیلی نیز یکی از درخشان ترین چهره های تورنمنت بود البته در کنار الکسیس سانچز یار همیشگی اش. (گراهام پارکر)
شاید کسالت آور باشد که باز هم بخواهیم عنوان بهترین بازیکن تورنمنت را به مسی بدهیم ولی واقعاً دشوار است که کسی جز مسی را ببینیم. چه چیز دیگری درباره او می توانید بر زبان بیاورید؟ او بهتر پاس می دهد، سریع تر دریبل می زند و بهتر از هر بازیکن دیگری در این سیاره، تمام می کند. مسی باز هم در این تورنمنت ثابت کرد همه این حقایق را. او بلند پرواز ترین هواپیماست و دقیقاً بهترین است! (تیم هیل)
مسی نه تنها گل های حساس می زد و پاس های گل کلیدی می داد، بلکه بهترین بازیکن دنیا تلاش داشت تا به عنوان کاپیتان کشورش، به اولین جام پس از سال 1993 دست یابد که البته نشد. اما مسی به کوپا نشان داد که قدرت یک ستاره چه قدر زیاد است. (تام دارت)
فراموش کنید گل ها و پاس های گل مسی را، فراموش کنید آن هت تریک چند دقیقه ای او مقابل پاناما را، حتی فراموش کنید زیباترین گل تورنمنت توسط او به آمریکای میزبان را و فقط این جمله جرارد پیکه را درباره مسی به یاد آورید: (لوئیز میگل اچه گارای)
رونالدینیو بهترین انسان روی زمین است اما مسی...؟ او انسان نیست!
بهترین گل
هنگام انتخاب گل برتر تورنمنت، معمولاً به سراغ ضربات آزاد می رویم و همواره بین چند ضربه آزاد گل شده، انتخاب یکی دشوار است اما در این تورنمنت، کسی شک نداشت که گل مسی به آمریکا زیباترین و بهترین گل بود. یک گل اعجاب آور که او با با سرعت به توپ ضربه زد و توپ را در کنج ترین نقطه دروازه برد گوزان نشاند. (جاناتان ویلسون)
ضربه آزاد مسی بسیار عالی بود. پس از گلی که مسی در دقیقه سوم مقابل آمریکا ساخت، هر گونه حاشیه امنیت را برای آمریکا در این بازی از بین برد و به بی رحمانه ترین شکل ممکن، این تیم را تنبیه کرد. چهره کریس ووندولوفسکی پس از خطایی که پشت محوطه جریمه مرتکب شد و آن ضربه آزاد را به مسی تقدیم کرد، دیدنی بود. (گراهام پارکر)
گلی که مسی با ضربه آزاد به آمریکا زد، عالی بود اما چند گل دیگر هم مد نظرم می باشد. گل ژاسمانی کامپوس برای بولیوی مقابل شیلی یک گل تمام عیار برای مهاجمی بود که روی توپ های مرده تخصص داشت. گل اول هکتور هررا مقابل اروگوئه و همچنین دریبل خسوس کورونا و شوت او مقابل ونزوئلا هم بسیار دیدنی بود. شتاب، توازن و کیفیت تمام کنندگی در این گل ها به خوبی مشهود بود. (تام هیل)
گل مساوی کورونا برای مکزیک در بازی مقابل ونزوئلا بهتر از ضربه آزاد تبدیل به گل شده توسط کامپوس بازیکن بولیوی بود. مگر ما چند بار می توانیم بازیکنی را ببینیم که با آن تکنیک ناب و قدرت دریبل زنی به قلب دفاع زده و از 5 بازیکن حریف عبور نماید؟ (تام دارت)
ضربه آزاد کامپوس، ضربه والی ولاسکز یا گل اعجاب برانگیز آیالا. اما برای من دو گل برتر و فینالیست گل ها عبارتند از: گلی که خود «مسی» به آمریکا زد و گلی که «شبه-مسی» یعنی تکاتیتو (لقب خسوس کورونا) زد. (لوئیز میگل اچه گارای)
بهترین مسابقه
منظورت از این چیست؟ شاید با کیفیت ترین یا حتی هیجان انگیز ترین مسابقه نداشتیم اما یک بازی را می توان در ذهن سپرد و برای آیندگان به عنوان خاطره تعریف کرد و آن بازی، همان برد 7-0 شیلی مقابل مکزیک است. (جاناتان ویلسون)
وقتی بازی اول تیم های آرژانتین و شیلی را در کوپا آمریکا دیدیم، انتظاراتمان برای بازی فینال زیاد شد اما هرگز بازی فینال شباهتی به آن بازی نخست نداشت و همه منتظر بودند تا مسی یک حرکت جادویی بکند. (گراهام پارکر)
مکزیک-اروگوئه یک بازی فوق العاده بود، بهترین و بدترین مکزیک را در همان مسابقه دیدیم. بازی ونزوئلا-اروگوئه دراماتیک بود و تورنمنت کابوس وار لوئیس سوارز را رقم زد. همچنین پیروزی 4-0 آرژانتین مقابل آمریکا یک بازی در کلاس بالای جهانی بود. چند وقت به چند وقت می توان دید که تیمی مثل شیلی در مرحله یک چهارم نهایی تورنمنت، با 7 گل پیروز شود؟ مکزیک در آن بازی از هم پاشیده بود و از آن دسته مسابقاتی محسوب می شد که با دهان باز دیدیم. (تیم هیل)
کمتر در این جام، بازی های پر گل دیدیم اما برد 4-2 شیلی مقابل پاناما و شکست 3-2 کلمبیا در آخرین بازی گروهی را می توان جزو بازی های جالب دانست. برد 7-0 شیلی مقابل مکزیک اگر چه جنبه رقابتی و نفس گیر نداشت، اما یک بازی خاطره انگیز و دراماتیک شد و مدافع عنوان قهرمانی در آن بازی دوباره عرض اندام کرد. (تام دارت)
من به بازی پرو-کلمبیا تمایل دارم و آن جو نفسگیری که در استادیوم مت لایف برقرار بود. با این که هیچ گلی در جریان بازی رد و بدل نشد، اما یک بازی جالب را دیدیم. داوید اوسپینا ستاره میدان بود و چند واکنش خارق العاده را انجام داد و کلمبیا را به مرحله بعد رساند. (لوئیز میگل اچه گارای)
بزرگ ترین مشکلات و چالش ها
ساختار مسابقات مشکل داشت. گاهی اوقات برگزار کننده ها به فکر بازیکنان، تماشاگران و خبرنگارها هستند و یک برنامه ریزی صحیح را بر این اساس انجام می دهند اما در این مسابقات و با توجه به فاصله دور شهرها از یکدیگر، بسیاری از بازیکنان مجبور بودند از یک طرف کشور پهناوری همچون آمریکا به طرف دیگر این کشور بروند و سفری طولانی را تجربه کرده و خسته شوند. (جاناتان ویلیامز)
قیمت بسیار زیاد بلیت ها یکی از جدی ترین مشکلات بود و همین مسئله باعث شد تا در مرحله گروهای، بسیاری از صندلی ها خالی بماند هر چند که در مراحل بعد و با افزایش حساسیت بازی ها، کمتر شاهد چنین معضلی بودیم. (گراهام پارکر)
این که بازی های مراحل حذفی کوپا آمریکا مستقیماً به ضربات پنالتی می رود، یک معضل بزرگ بوده و باید هر چه زودتر برطرف شود. تمام جریان بازی تحت تأثیر همین واقعیت قرار گرفته و بسیاری از تیم ها به دنبال کشاندن بازی به ضربات پنالتی هستند. داوری ها بسیار ایراد داشتند و چندین بازی به علت کارت قرمز بیهوده داور، خراب شدند. یک سؤال شخصی که این مدت مغز مرا تحت فشار گذاشته این است که چرا هیچ یک از بازی ها در ساعت از پیش اعلام شده برگزار نشد؟ (تیم هیل)
توضیح طرفداری: بازی های مراحل حذفی کوپا آمریکا طی سال های متمادی دارای وقت اضافه نبوده و مستقیم به سراغ ضربات پنالتی می روند به جز تک مسابقه فینال. این قانون مختص به این دوره نبوده و در دوره های پیشین نیز اجرا می شد.
میانگین تماشاگران حاضر در استادیوم ها 45000 بود که در نوع خود یک رقم تحسین بر انگیز محسوب می شود به ویژه این که تماشاگران به علت دوری شهرها، نمی توانستند با تیم محبوبشان سفر کنند. استادیوم های آمریکا در حد ورزشگاه های میزبان جام جهانی بودند اما قیمت بلیت ها به قدری بالا بود که حتی در بازی تیم ملی برزیل هم، نیمی از صندلی های ورزشگاه خالی ماند و در بازی رده بندی آمریکا-کلمبیا، تنها 29 هزار نفر تماشاگر در ورزشگاه حاضر شدند. (تام دارت)
طبیعتاً من هم دوست دارم از داوری ها گله کنم. در این تورنمنت، چندین تصمیم داوری اسفناک داشتیم. گل مردود اکوادور مقابل برزیل و دست خدای (2) یعنی گل رائول رودیاز مهاجم پرو به برزیل که به طور واضحی باید مردود می شد. (لوئیز میگل اچه گارای)
تیم منتخب
جاناتان ویلیامز: اوسپینا-فوئنسالیدا- بروکس- راموس- بوسژور- آگوستو فرناندز- ماسکرانو- ویدال- مسی- وارگاس- الکسیس سانچز
گراهام پارکر: براوو- مدل- لایون- فونس موری- بانگا- ماسکرانو- کوئوا- ویدال- مسی- کوادرادو- الکسیس سانچز
تیم هیل: اوسپینا- فوئنسالیدا- گودین- ماسکرانو- روخو- ویدال- خامس- مسی- الکسیس سانچز- وارگاس- روندون
تام دارت: اوسپینا- فوئنسالیدا- بروکس- اوتامندی- تروکو- ویدال- ماسکرانو- کورونا- مسی- وارگاس- هیگواین
لوئیز میگل اچه گارای: اوسپینا- فونس موری- بروکس- رودریگز- موریو- گوئرا- بانگا- آرانگیز- وود- وارگاس- مسی
توضیح طرفداری: همیشه به تیم های منتخب خبرنگارها بیشتر اعتماد کنید تا تیم های منتخب رسمی. همان طور که در ادامه مشاهده خواهید کرد، تیم های منتخب فوق، بسیار نزدیک تر به واقعیت هستند.
عملکرد تیم ملی آمریکا را چه طور دیدید؟
همواره انتظار می رفت که تیم ملی آمریکا در مرحله یک چهارم نهایی یا یک هشتم نهایی حضور یابد که چنین هم شد. آنها مقابل کلمبیا در بازی رده بندی درخشیدند و با تمام وجود جنگیدند، کیفیت لازم را ارائه دادند، انعطاف پذیری تاکتیکی را در کلیه بازی های خود بروز دادند و شایستگی حضور در جمع 4 تیم برتر را داشتند، البته به جز همان باخت سنگین به آرژانتین. (جاناتان ویلیامز)
همان طور که انتظار می رفت و نه بیشتر. کلینزمن کاری کرد که فعلاً شغل خود را روی نیمکت تیم ملی آمریکا حفظ کند و به آن اهداف از پیش ترسیم شده خود برای این تورنمنت رسید. آمریکا فقط به تیم هایی باخت که واقعاً فوتبال برتری در مقایسه با این کشور دارند. (گراهام پارکر)
وقتی آمریکا در بازی افتتاحیه این جام به کلمبیا با نتیجه 2-0 باخت، بسیاری تصور کردند که یک تورنمنت بد برای آمریکایی ها در پیش است. اما آنها توانستند با در هم کوبیدن کاستاریکا، روح تازه ای گرفته و سپس با شکست دادن پاراگوئه و اکوادور به اوج برسند. شاید باخت 4-0 به آرژانتین یک شکست تحقیر آمیز بود ولی برای تیم ملی آمریکا، حضور در جمع 4 تیم پایانی کوپا آمریکا یک افتخار بزرگ است. (تیم هیل)
چهارمی؟ این همان رتبه ای بود که آنها پیش از شروع تورنمنت نیز به دست آورده بودند! اما یک ماه در هم و بر هم را سپری کردند. بابی وود، جرمین جونز و جان بروکس به شهرت بیشتری دست یافتند. کریستین پولیشیچ و دارلینگتون ناگبی که پیش از شروع جام، به عنوان دو پدیده جوان آمریکایی نام برده می شدند، آن طور که باید فرصت حضور پیدا نکردند. آمریکا بیش از حد به کلینت دمسی و مایکل بردلی وابسته بود اما هنوز شواهد و مدارکی وجود ندارد که آیا برنامه های کلینزمن برای تیم ملی آمریکا در جام جهانی 2018 ثمر خواهد داد یا خیر؟ (تام دارت)
عملاً آمریکا باید مغرور باشد از این که برای اولین بار از سال 1995 به مرحله نیمه نهایی کوپا آمریکا رسیده است. شاید همه با تردید به باخت 4-0 آمریکا مقابل آرژانتین نگاه کنند اما از نظر من، سه دلیل برای خلق آن شکست تحقیر آمیز وجود دارد: اولاً مشکل تاکتیکی. در واقع باید بگویم که تاکتیک انتخابی کلینزمن برای این بازی غلط بود چون کلینزمن در سرتاسر این جام از تاکتیک های استفاده می کرد و چیزهایی از بازیکنانش می خواست که دقیقاً بر خلاف تاکتیک های او در بازی مقابل آرژانتین بود. ثانیاً مسی و ثالثاً آرژانتین بهترین تیم در کل قاره آمریکا محسوب می شود. (لوئیز میگل اچه گارای)
ب) انتخاب بهترین ها و بدترین های تیم ملی آمریکا از نگاه گراهام پارکر نویسنده گاردین
از نظر گراهام پارکر، سه نفر از بهترین ها و بدترین های تیم ملی فوتبال ایالات متحده آمریکا به شرح ذیل انتخاب شدند:
بهترین ها
یورگن کلینزمن: وقتی آمریکا در بازی افتتاحیه به کلمبیا باخت، سونیل گولاتی رئیس فدراسیون فوتبال آمریکا یک پیغام واضح به کلینزمن فرستاد و کسب نتیجه معقول در کوپا آمریکا را ضامن ادامه حضور این مربی آلمانی روی نیمکت یانکی ها دانست. پس از آن پیغام، اوضاع در تیم ملی آمریکا تغییر کرد و یک برد مقتدرانه مقابل کاستاریکا مقدمه ای شد برای حضور شاگردان کلینزمن در نیمه نهایی و دستیابی به اهداف مطلوب آمریکایی ها، طوری که حتی باخت تحقیر آمیز مقابل آرژانتین هم نتوانست مانع ادامه حضور کلینزمن روی نیمکت تیم ملی آمریکا بشود. به هر حال شدت انتقادها از کلینزمن تا حدی کاسته شد و او اکنون باید همه قدرت خود و تیمش را معطوف جام جهانی 2018 نماید.
کلینت دمسی: یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال آمریکا است اما همچنان این حس در محافل فوتبالی آمریکا وجود دارد که دمسی پس از جام جهانی 2014، افت کرده و هرگز آن بازیکن درخشان جام جهانی نشده است. کلینزمن ثابت کرد که هنوز به دمسی ایمان داشته و قصد ندارد یک لاندون دونووان دیگر از او ساخته و یک فوق ستاره دیگر را از تیم ملی کنار بگذارد. البته پست دمسی درون زمین هم یکی از چالش های بزرگ کلینزمن بوده هر چند که دمسی به عنوان مهاجم دوم در بازی نیمه نهایی، نمایش مطلوبی نداشت. کلینت دمسی یک تورنمنت خوب را سپری کرد و به کلینزمن نشان داد که می تواند برای جام جهانی 2018 به روی او حساب باز کند حتی اگر سن و سال بالایی داشته باشد.
جان بروکس: یکی از انتقادهای همیشگی به کلینزمن، وضعیت خط دفاعی و سیستم چرخشی او در پست دفاع چپ و زوج دفاع وسط بود. این مربی در طول کوپا آمریکا توانست بهترین زوج ممکن برای دفاع وسط را پیدا کرده و از زوج رؤیایی جان بروکس-جف کامرون رونمایی کند. اگر حساب بازی با آرژانتین را جدا کنیم، خط دفاعی آمریکا در این تورنمنت عملکرد خوبی داشت و جان بروکس یکی از بهترین مدافعان این جام لقب گرفت که هیچ اشتباهی نکرد و بزرگ ترین سورپرایز کلینزمن برای هواداران تیم ملی آمریکا بود. بروکس در بوندس لیگا پیشرفت خوبی داشته و بدون شک در مسیر جام جهانی نیز یکی از یاران اصلی کلینزمن خواهد شد. البته نباید نام فابین جانسون یکی از بهترین وینگرهای بوندس لیگا را فراموش کنیم هر چند که او در تیم ملی، نقشی تدافعی داشته و در دفاع چپ بازی می کند. فابین جانسون در همین تورنمنت، در پست دفاع راست هم ایفای نقش کرد تا آچار فرانسه کلینزمن باشد.
بدترین ها
برد گوزان و تیم هاوارد: به نظر می رسد که هر دو دروازه بان ملی پوش آمریکایی به ته خط در تیم ملی نزدیک شده اند. تیم هاوارد از ماه ها قبل توسط کلینزمن نیمکت نشین شده و جای خود را به گوزان داده است. دوراه هاوارد در فوتبال اروپا نیز رو به پایان است ولی گوزان هم تورنمنت چندان فوق العاده ای را سپری نکرد. گوزان هم فصل کابوس واری را با استون ویلا پشت سر گذاشت و شاید هرگز به آن سطح انتظار مردم آمریکا به عنوان دروازه بان تیم ملی نرسد، همان سطحی که آمریکایی ها در تیم هاوارد دیده اند البته نه این تیم هاوارد بلکه آن تیم هاواردی که در بازی های جام جهانی 2014 مقابل بلژیک درخشید. گوزان در مجموع چندان هم بد نبود اما یک گل بد از لاوتزی خورد و در مقابل آن ضربه آزاد معروف مسی هم کاری نکرد. به نظر می رسد که کلینزمن باید دنبال یک جایگزین جوان درون دروازه تیم ملی آمریکا باشد.
مایکل بردلی: او یک رهبر سختکوش و تنظیم کننده ریتم آهنگ بازی تیم ملی آمریکا است. بردلی در پست هافبک دفاعی مقابل کاستاریکا بهترین عملکرد را در این تورنمنت داشت اما در سایر بازی ها هرگز موفق نبود به ویژه در بازی با آرژانتین. شاید هم مهاجرت بردلی از فوتبال اروپا به آمریکا باعث افت فاحش او شده که جز بستن یک بازوبند رنگارنگ، هرگز نامی از وی در این تورنمنت نشنیدیم. البته هنوز هم دیر نشده و بردلی 18 ماه فرصت دارد تا با آمریکا به جام جهانی 2018 رفته و بدرخشد. درباره عملکرد بردلی و پست بازی او در بسیاری از مطبوعات آمریکایی، مطالب گسترده ای درج گردیده و تبدیل به بحث روز فوتبال آمریکا شده است. در مجموع، کارشناسان عملکرد بردلی را در این تورنمنت یک عملکرد ضعیف ارزیابی کرده و برخی از آنها به شدت به وی تاختند.
دارلینگتون ناگبی: او را اسلحه پنهان کلینزی برای کوپا می نامیدند ولی یک حضور 15 دقیقه ای تنها عایدی این جوان سیه چرده و با آتیه در این تورنمنت شد و تنها تفاوت ناگبی با پولیشیچ این بود که به علت شهرت بیشتر پولیشیچ در تیم بروسیا دورتموند، او 30 دقیقه بیشتر از ناگبی بازی کرد اما بدون شک، این تورنمنت برای هیچ کدام خوب نبود.
وبسایت معتبر MLS SOCCER درباره عملکرد تیم ملی آمریکا در کوپا آمریکا 2016 می نویسد:
آنها تیم هایی را که باید، شکست دادند و از تیم هایی که مستعد تر بودند، شکست خوردند. این نتایج برای بسیاری از هواداران آمریکایی قابل قبول و حتی برای برخی از آنها غرور بر انگیز بود. فاصله فنی فوتبال آمریکا با تیم های درجه یک، در بازی مقابل آرژانتین ثابت شد ولی باید گفت که تیم ملی آمریکا حداقل از این ابزار برخوردار است که بتواند با تیم هایی همچون آرژانتین رقابت نماید. آمریکا در آن بازی از هویت تاکتیکی مشخص برخوردار نبود. آمریکا باید هویت خود را در فوتبال به دست آورده و یاد بگیرد که چه طور می خواهد بازی کند. البته وجود هویت بدین معنا نیست که تیم ملی آمریکا باید در همه بازی ها از یک سیستم یکسان استفاده نماید. آمریکا به این هویت نیاز داشته و تغییر رویکرد کلینزمن به 2-4-4 در این تورنمنت، می تواند آغازی برای ساختن این هویت باشد.
ج) انتخاب تیم برگزیده 11 نفره بهترین ها و بدترین های کوپا آمریکا 2016 از نگاه نویسنده های ESPN
از نگاه تحریریه ESPN، تیم منتخب 11 نفره از بدترین بازیکنان کوپا آمریکا 2016 عبارتند از:
جانی پلاسید دروازه بان هائیتی در 3 بازی، 12 گل دریافت کرد و اشتباه های متوالی اش در شکست 7-1 به برزیل، اوج عملکرد فجیع او در این تورنمنت بود. لوئیز هرناندز مدافع پاناما در دو باخت این تیم مقابل آرژانتین و شیلی مرتکب اشتباه های زیادی شد تا شروع خوب پاناما خراب شود. جانی آکاستا مدافع کهنه کار کاستاریکا در این جام، در حرکات خود بسیار کند و در پاس هایش بی دقت بود. او را یکی از دلایل باخت مفتضحانه 4-0 به آمریکا می دانند. وس مورگان پس از سپری کردن یک فصل رؤیایی با لستر سیتی، در تیم ملی جامائیکا هیچ حرفی برای گفتن نداشت و سفرهای متوالی در کشور تایلند و حضور در فستیوال های قهرمانی لستر، از او یک روح سرگردان درون زمین برای جامائیکایی ها ساخته بود.
پل آگیلار ستاره تیم ملی مکزیک که پیش از شروع تورنمنت ، از او به عنوان یکی از برنده های احتمالی جام یاد می شد، یک تورنمنت کابوس وار را پشت سر گذاشت و به نیمکت ذخیره ها میخکوب گردید. آندرس گواردادو کاپیتان مکزیک هم پس از دریافت کارت قرمز در بازی مقابل اروگوئه، هرگز به فرم ایده آل برنگشت. درباره مایکل بردلی هم که گفتیم یک تورنمنت افتضاح و پر از انتقاد را پشت سر گذاشت. پاس های اشتباه و عدم توانایی در حفظ و مالکیت توپ در خط میانی آمریکا توسط بردلی، کمر یانکی ها را شکست.
خط حمله برزیل به جز بازی مقابل تیم ضعیف هائیتی، هیچ حرفی برای گفتن نداشت و ویلیان به همراه گابریل از بدترین های این جام شدند در حالی که قرار بود گابریل، پدیده این جام باشد. اگر لیست بدترین ها بیش از 11 بازیکن داشت، شاید تعداد برزیلی های بیشتری در این لیست قرار می گرفتند. کارلوس سانچز و ادینسون کاوانی دو بازیکن کهنه کار تیم ملی اروگوئه هم در لیست بدترین ها هستند چون در عمل نتوانستند کاری برای این تیم مدعی انجام بدهند و یکی از بدترین خاطرات تاریخ فوتبال اروگوئه را رقم زدند. کاوانی در غیاب لوئیز سوارز مصدوم، دو بازی به میدان رفت و هیچ گلی نزد. سوارز هم به میدان نرفت وگرنه بدون شک کاپیتان تیم منتخب بدترین ها می شد.
از نگاه تحریریه ESPN، تیم منتخب 11 نفره از بهترین بازیکنان کوپا آمریکا 2016 عبارتند از:
داوید اوسپینا : او از ابتدا تا انتهای جام یک عملکرد عالی و بی نقص را درون دروازه کلمبیا داشت. واکنش اوسپینا در دقیقه 90 بازی با پرو و مهار عالی ضربه کلینت دمسی در بازی رده بندی از یادها نخواهد رفت. کلودیو براوو در مرحله گروهی عملکرد خوبی نداشت اما در نهایت به علت قهرمانی شیلی، براوو به طور رسمی به عنوان بهترین دروازه بان تورنمنت انتخاب گردید.
گری مدل : او در قلب خط دفاعی شیلی بسیار عالی بود. صحنه برخورد این مدافع متعصب که به «پیتبول شیلی» نیز معروف است با تیر دروازه در بازی فینال، در اذهان ماندگار خواهد شد.
ژان بوسژور: بهترین مدافع چپ این تورنمنت بدون شک، این بازیکن فرانسوی تبار بود که حتی می توانست اکنون در یورو 2016 نیز باشد. او در همه جای زمین حضور داشت و به طرز عجیبی مؤثر و دونده بود.
جان بروکس: مدافع وسط آمریکا که گفتیم به عنوان سورپرایز کلینزمن در این تورنمنت ظهور کرد و بی نهایت عالی بود به ویژه مقابل پاراگوئه و اکوادور
گابریل مرکادو: مدافع راست جوان ریورپلاته یکی از دلایل استحکام خط دفاعی آرژانتین بود که فقط 3 گل را دریافت کرد. او هنگامی که جلو می رفت نیز بازیکن مؤثری بود و جناح راست آلبی سلسته را بیمه کرد.
دانیل تورس: شاید با شنیدن این نام کمی متعجب شوید اما او در نقش هافبک دفاعی کلمبیا، یک بازیکن بسیار مؤثر در این تورنمنت بود و با عملکرد خوبش، تبدیل به رهبر خط میانی کلمبیا شد.
اور بانگا: فوق ستاره فوتبال آرژانتین یعنی لیونل مسی درباره او می گوید که «اور بانگا همه کارها را آسان می کند.» بانگا پس از چند سال حضور در فوتبال اروپا، بسیار پخته شده و اکنون توانایی کار کردن و خلق موقعیت در فضاهای کوچک را هم دارد.
خامس رودریگز: این فوق ستاره رئال مادرید، در مرحله گروهی بهتر بود و دو گل زد اما کلمبیا با رهبری وی توانست از سد پرو گذشته و به نیمه نهایی برسد. خامس تورنمنت خوبی را پشت سر گذاشت و پس از 12 سال، تیم ملی کشورش را در جمع 4 تیم برتر کوپا آمریکا قرار داد.
الکسیس سانچز: ابر ستاره آرسنال توانست کارهای برزگی را برای تیم ملی شیلی در این تورنمنت انجام بدهد. او دو گل به پاناما زد و نقش مهمی را در ترکیب شیلی طی دو بازی دشوار مقابل مکزیک و کلمبیا ایفا کرد. در بازی فینال هم درخشید و در حالی که مچ پایش به شدت مصدوم شد و حتی می توان گفت مچ پای خود را از دست داد، باز هم تا آخرین لحظه از تلاش دست بر نداشت.
ادواردو وارگاس: مهاجم نیمکت نشین هوفنهایم، با 6 گل زده آقای گل کوپا آمریکا شد، 4 گل در یک مسابقه به مکزیک زد و 120 دقیقه مقابل آرژانتین با تمام وجود دوید. او بهترین بود. (جای آرتورو ویدال در این تیم منتخب خالی است)
لیونل مسی: علی رغم مصدومیت کمر در مرحله گروهی، 3 گل به پاناما زد، سپس در بازی های مراحل بعد، یک گل به ونزوئلا و آمریکا زد که همگان دیدیم گل مسی به آمریکا یکی از زیباترین گل های این تورنمنت شد و رکورد بهترین گلزن تاریخ تیم ملی آرژانتین را از چنگ گابریل باتیستوتا پس از 14 سال ربود. به هر حال، سرتاسر این تورنمنت برای او پر از سپیدی بود به جز مسابقه فینال که 120 دقیقه اسیر مدافعان شیلی شد، یک ضربه پنالتی را خراب کرد، چهارمین فینال متوالی را با تیم ملی باخت و در نهایت 10 دقیقه سیاه منجر به خداحافظی همیشگی مسی از آلبی سلسته گردید تا همه جنبندگان کره خاکی از رئیس جمهور آرژانتین و مارادونا گرفته تا خواننده های راک و ... برای متقاعد کردن مسی به بازگشتش به تیم ملی، دست به کار شوند.
د) انتخابِ «ترین های» کوپا آمریکا 2016 از نگاه نویسنده های ESPN
هشت نویسنده مطرح ESPN درباره ترین های کوپا آمریکا مورد پرسش قرار گرفتند که حیفمان آمد تا شما را از نظریات معتبر این کارشناسان خبره؛ بی اطلاع بگذاریم.
بهترین مسابقه؟
تیم ویکری: آرژانتین 4-0 آمریکا، پرو 2-2 اکوادور، شیلی 7-0 مکزیک
جف کارلایل: آرژانتین 2-1 شیلی
داگ مک اینتایر: آرژانتین 2-1 شیلی
تام مارشال: برزیل 0-1 پرو
نیک دارینگتون: اکوادور 2-2 پرو
سم کلی: مکزیک 3-1 اروگوئه
جیسون دیویس: شیلی 4-2 پاناما
نوآح دیویس: کلمبیا 0-2 شیلی، کلمبیا 2-3 کاستاریکا، آمریکا 4-0 کاستاریکا
بدترین مسابقه؟
تیم ویکری: کاستاریکا 0-0 پاراگوئه
جف کارلایل: کاستاریکا 0-0 پارگوئه
داگ مک اینتایر: کاستاریکا 0-0 پاراگوئه
تام مارشال: کاستاریکا 0-0 پاراگوئه
نیک دارینگتون: کلمبیا 0-0 پرو
سم کلی: کلمبیا 0-0 پرو
جیسون دیویس: برزیل 0-0 اکوادور
نوآح دیویس: مکزیک 0-7 شیلی
بهترین گل؟
تیم ویکری: ضربه آزاد مسی به آمریکا، همه گل های شیلی به مکزیک، گل ویکتور آیالا در بازی پاراگوئه و کلمبیا، گل کریستین کوئوا در بازی پرو و اکوادور، گل خسوس کورونا در بازی مکزیک و ونزوئلا
جف کارلایل: گل مسی به آمریکا که برخی می گویند برد گوزان باید بهتر عمل می کرد ولی ضربه مسی فوق العاده بود.
داگ مک اینتایر: شوت موشک وار ویکتور آیالا که در بازی پاراگوئه و کلمبیا تبدیل به گل شد و همین طور گل مسی به آمریکا
تام مارشال: گل تکاتیتو کورونا به ونزوئلا که مکزیک را از شکست نجات داد
نیک دارینگتون: گل اول گونزالو هیگواین به ونزوئلا که با پاس بی نظیر مسی به ثمر رسید
سم کلی: گل خسوس کورونا به ونزوئلا و مسی به آمریکا
جیسون دیویس: گل زیبای مسی به آمریکا
نوآح دیویس: ضربه آزاد بی نظیر مسی به آمریکا
بزرگ ترین سورپرایز (شگفتانه) جام؟
تیم ویکری: رکورد گل نخوردن تیم ملی ونزوئلا
جف کارلایل: حذف برزیل در مرحله گروهی، باخت 7-0 مکزیک، خداحافظی مسی از تیم ملی و کابوس جام جهانی 2018 بدون لیونل مسی
داگ مک اینتایر: وداع مسی با تیم ملی
تام مارشال: ونزوئلا با فدراسیونی غرق در مشکلات، بازیکنانی که سال گذشته از تیم ملی ونزوئلا استعفاء دادند و نمایش خوب این تیم در جام به ویژه پیروزی مقابل اروگوئه
نیک دارینگتون: ونزوئلا که با یک برد و 9 باخت از 15 بازی گذشته، پا به کوپا آمریکا گذاشت و شگفتی ساز شد در حالی که رافائل دودامل و کادر فنی جدید «وینوتینتو» از ماه آوریل سکان هدایت ونزوئلا را بر عهده گرفته بودند.
سم کلی: هواداران آمریکایی و شور و شعفشان در این تورنمنت
جیسون دیویس: باخت دردناک مکزیک با 7 گل مقابل شیلی که البته سورپرایز زیبایی نبود
نوآح دیویس: حذف برزیل در مرحله گروهی یک انتخاب بی دردسر است اما ترکیب و رویکرد جدید و البته محافظه کارانه کلینزمن در تیم ملی آمریکا
بدترین یا نا امید کننده ترین بازیکن جام؟
تیم ویکری: ماتیاس وسینو (اروگوئه)
جف کارلایل: گونزالو هیگواین (آرژانتین)
داگ مک اینتایر: لوئیز سوارز (اروگوئه)
تام مارشال: خاویر چیچاریتو هرناندز (مکزیک)
نیک دارینگتون: مایکل بردلی (آمریکا)
سم کلی: ژوناس (برزیل)
جیسون دیویس: لوئیز سوارز (اروگوئه)
نوآح دیویس: نیمار (برزیل)، چون انتخابش برای حضور در المپیک اشتباه بود!
بزرگ ترین شرمساری؟
تیم ویکری: عدم وجود محل مناسب برای کنفرانس های مطبوعاتی پس از بازی و استفاده از باکس های شیشه ای کنار زمین که برای یک برنامه تلویزیونی، چندان مناسب نیست.
جف کارلایل: برنامه ریزی مسابقات، به عنوان مثال تیم ملی آمریکا در گروه خود به رتبه اول رسید ولی مجبور به پرواز در کل عرض کشور شد تا برای بازی بعد به سیاتل برود. پاراگوئه در اورلاندو کالیفرنیا به میدان رفت و برای بازی بعد، مجبور شد که یک پرواز طولانی تا فیلادلفیا را تحمل نماید. آمریکا دو روز بیشتر از آرژانتین استراحت کرد. همه این مسائل بر روی کیفیت بازی ها تأثیر می گذارد و اگر دنبال تماشای فوتبال خوب هستیم، باید این مشکلات بر طرف شوند.
داگ مک اینتایر: پخش اشتباه سرود ملی شیلی به جای سرود ملی اروگوئه
تام مارشال: قیمت زیاد بلیت ها، انتخاب نا مناسب ورزشگاه ها با توجه به مسافت و محدودیت های سختگیرانه در پخش زنده برای برخی از رسانه ها
نیک دارینگتون: گرانی بیش از حد بلیت که باعث خالی ماندن بسیاری از صندلی ها در بازی های مرحله گروهی شد
سم کلی: شاید کمی ضد حال باشد اما باید این حقیقت را گفت که این مسابقات اصلاً خوب برگزار نشد!
جیسون دیویس: داوری های بد، تصمیم اشتباهی که باعث حذف برزیل شد و کارت های بی مورد داورها به ویژه در بازی فینال
نوآح دیویس: آوازی که هواداران مکزیکی پیش از هر فرصت گل تیمشان در استادیوم ها می خواندند و توهین آمیز بود. (اشاره به جنبش puto)، میزان کم تماشاگران در استادیوم ها مثلاً 12 هزار نفر در فینیکس و 14 هزار نفر در اورلاندو طی چند بازی مرحله گروهی
ه) انتخاب 6 بازیکن برتر کوپا آمریکا 2016 از نگاه sky sports
بنا به انتخاب وبسایت معتبر sky sports، شش بازیکن از لحاظ تأثیرگذاری در جریان بازی (گلزنی، پاس گل و سایر فاکتورهای مهم) در کوپا آمریکا 2016 به شرح ذیل هستند:
لیونل مسی (5 بازی، 5 گل زده، 4 پاس گل، 3 جایزه بازیکن برتر مسابقه)- پاس گل های مسی به هیگواین، لاملا و لاوتزی در بازی مقابل ونزوئلا و آمریکا بسیار مؤثر بود.
ادواردو وارگاس (6 بازی، 6 گل، یک پاس گل، 2 جایزه بازیکن برتر مسابقه)- او در 24 بازی فصل قبل بوندس لیگا برای هوفنهایم، فقط 2 گل زد و 3 پاس گل داد اما آقای گل کوپا آمریکا شد و جایزه کفش طلا را گرفت. 4 گلی که او به مکزیک زد، در تاریخ ثبت خواهد شد.
گونزالو هیگواین (6 بازی، 4 گل، یک پاس گل)- هیگواین در بازی های مرحله گروهی و همین طور مسابقه فینال گل نزد ولی طی دو بازی مقابل ونزوئلا و آمریکا در مراحل یک چهارم و نیمه نهایی، دو بار توانست brace یا دو گله را ثبت نماید. پس از هدر دادن موقعیت های طلایی در این تورنمنت، مردم آرژانتین به شدت به او تاختند و خواستار خداحافظی اش از تیم ملی شدند.
کلینت دمسی (6 بازی، 3 گل، 2 پاس گل، یک جایزه بازیکن برتر مسابقه)- بازیکنی که پس از جدایی از تاتنهام در سال 2013 و پیوستن به سیاتل ساندرز، از چشم ها دور شد اما دوباره با درخشش در کوپا آمریکا، شایستگی هایش را اثبات کرد. در هر 3 بازی که کلینت دمسی برای آمریکا در این تورنمنت گل زد، این تیم پیروز از زمین بیرون آمد. او دومین گلزن برتر تاریخ تیم ملی آمریکا است.
فیلیپه کوتینیو (3 بازی، 3 گل، بدون پاس گل، یک جایزه بهترین بازیکن مسابقه)- برزیل تورنمنت خوبی نداشت اما کوتینیو نمره قبولی گرفت. او ستاره برزیل در برد 7-1 مقابل هائیتی بود.
انر والنسیا (4 بازی، 2 گل، 2 پاس گل، 2 جایره بازیکن برتر مسابقه)- او پس از درخشش در جام جهانی 2014، در مرحله گروهی رقابت های کوپا آمریکا هم دو گل برای اکوادور زد تا باعث صعود تیمش به مرحله بعد شود. والنسیا در بازی مقابل پرو یک ستاره بود ولی شکست مقابل آمریکا مانع ادامه درخشش او در این تورنمنت شد.
و) تیم منتخب یازده نفره رسمی از بهترین بازیکنان حاضر در کوپا آمریکا 2016 توسط مسئولان برگزاری مسابقات
توپ طلا (بهترین بازیکن جام): الکسیس سانچز
دستکش طلایی (بهترین دروازه بان جام): کلودیو براوو
کفش طلایی (بهترین گلزن جام): ادواردو وارگاس با 6 گل
*بدین ترتیب با ثبت پنجاهمین یادداشت ویژه در جشن 100 سالگی کوپا آمریکا، مجموعه یادداشت های طرفداری درباره این جام به پایان رسید. امیدواریم که این مجموعه 50 گانه، برای طرفداران و عاشقان فوتبال آمریکای شمالی و جنوبی مفید واقع شده باشد.
